ازدواج با پسر مذهبى فامیل

پرسش :

دخترى هستم 19 ساله با یکى از پسرهاى مذهبى فامیل (که حدود 40 روز از من کوچک تر است) رابطه دوستى داریم. در ضمن خانواده هاى شدیدا مذهبى ما از این موضوع بى اطلاع هستند. با توجه به اخلاقیات یکدیگر و خانواده هایمان تصمیم داریم چندسال بعد، با هم ازدواج کنیم. پدرم همیشه در میان حرف هایش از او و خانواده شان تعریف کرده و در کل از او به خاطر ایمان و سایر اخلاقی اتش رضایت دارند. با توجه به ادامه تحصیلات دانشگاهى هر دویمان، ازدواجمان حداقل 5 سال بعد خواهد بود. آیا مى توانیم این مدت را همین گونه سر کنیم؟ یا اگر نیاز به صیغه موقت است، می توانیم آن را خودمان 2 نفره (بدون حضور شخص سومى) بخوانیم؟ مى ترسم او را از دست دهم. جالب این است که بنده دعاهاى زیادى به درگاه خدا داشتم و ازدواج با او نیز (که واقعا به خاطر ایمانش دوستش داشتم) از جمله کم اهمیت ترین دعاهایم بود که چند ماه بعد او علاقه اش را به من ابراز کرد (و او غافل از آنکه من نیز از قبل به او علاقه داشتم و بیان نکرده بودم).

پاسخ :
قبل از آن بیان راهکارهایى براى حل مشکل تان، بهتر است موضوع را از نظر شرعى مورد بررسى قرار دهیم.

روابط با نامحرم از نظر شرعى حرام و گناه مى باشد و چنانچه فرد مورد نظر خواهان ازدواج با شما است باید هر چه زودتر از شما به صورت رسمى خواستگارى کند و بعد از عقد مى توانید انجام مراسم ازدواج را براى مدتى به تأخیر بیندازید، در غیر این صورت به واسطه علاقه ایجاد شده دلبسته همدیگر مى شوید و جدا شدن شما از همدیگر مشکل و هر لحظه احتمال خطا و در دام شیطان فرو افتادن شما را تهدید مى کند به هر صورت ترک ارتباط تنها راه نجات است تا ایشان مقدمات ازدواج را فراهم نماید توجه داشته باشید که در نوع ارتباط ها معمولاً خسارتى که متوجه دختران است بیشتر و چه بسا غیرقابل جبران باشد لذا مراقبت از طرف شما باید بیشتر باشد.
 
البته این حق هر دختر و پسر جوان است که هنگام بلوغ و رسیدن به سن ازدواج، همسرى مناسب براى خود انتخاب کند و رابطه اى عاطفى با یکدیگر ایجاد کنند، مشروط بر این که بین آنها عقد ازدواج طبق موازین شرعى و قانونى جارى شود.
 
اما قبل از آن داشتن هرگونه رابطه دوستى و عاطفى ممنوع است و باید از آن اجتناب کنند. صرف این که همدیگر را دوست داشته باشند و هدفشان ازدواج باشد، براى ادامه این ارتباط کافى نیست.
بنابراین حال که شما همسر آینده تان را انتخاب کرده اید و هر دو براى ازدواج با هم به توافق رسیده اید لازم است این کار از طریق خانواده ها انجام شود و در صورت توافق طرفین و تعیین شرایط، بین شما عقد شرعى واقع شود. اما قبل از آن نمى توانید با هم رابطه داشته باشید و باید فورا روابطتان را قطع کنید و به احساسات خود اجازه ندهید که این روابط عمیق تر شود زیرا نه تنها از نظر شرعى حرام و گناه است بلکه از نظر روانى دچار مشکلات روحى مى شوید. البته قطع رابطه هم ممکن است بسیار سخت باشد ولى باید این کار صورت بگیرد چون بنابر ضرب المثل معروف جلوى ضرر را هر وقت بگیرى، منفعت است اگر شرایط فراهم نیست باید آن پسر صبر کند تا شرایطش فراهم شود. مطمئنا اگر انسان شایسته اى باشد و لیاقت همسرى شما را داشته باشد سعى می کند به دنبال فراهم کردن شرایط ازدواج برود تا از راه صحیح زندگى را شروع کند.

به هر حال ازدواج یک پیمان مقدس و پاک است و چیزى که مقدس و پاک باشد نباید با گناه و لذت هاى هوس آلود مخدوش شود.

منبع: خواستگارى، محمدرضا احمدى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، 1390.