علت وجوب امر به معروف و نهی از منکر
پرسش :
چرا در اسلام امر به معروف و نهی از منکر واجب شده است؟ آیا این کار نوعی فضولی در کار دیگران نیست؟
پاسخ :
سرنوشت مردمی که در یک جامعه زندگی می‌کنند، به هم خیلی مربوط است؛ مثلاً اگر فردی بیمار شود و بیماریش مُسری باشد، شاید ده‌ها، صدها یا هزارها نفر دیگر مریض شوند. اهالی شهر و روستا و محله و کوچه مدام همدیگر را می‌بینند و پیوسته با هم در ارتباط هستند و با هم گفت‌وگو و داد‌و‌ستد می‌کنند.
پس بی‌شک وضعیت روحی هر کدام از آنها در وضعیت روحی دیگران تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل، اگر مردم دیدند که فردی گمراه شده است و گناه می‌کند، باید او را از گناه بازدارند و به راه راست بازگردانند. اگر آنها بی‌تفاوت بمانند، فرد گناهکار افراد دیگر را هم به گناه آلوده می‌کند.
امر به معروف و نهی از منکر کردن فضولی و مداخله در امور مردم نیست، بلکه تلاشی برای حفظ سلامتی جامعه است. اگر ملتی امر به معروف و نهی از منکر را کنار بگذارد، خوبی‌ها از یاد می‌رود و بدی‌ها رواج می‌یابد.
برای حفظ ایمان و اخلاق هر جامعه‌ای باید اهل آن جامعه پیوسته یکدیگر را امر به معروف و نهی از منکر کنند. در آیه‌ی 104 سوره‌ی آل عمران می‌خوانیم: «و باید از میان شما گروهی باشند که [مردم را] به خوبی‌ها فرابخوانند و امر به معروف و نهی از منکر کنند.»
منبع: هفتاد و شش پرسش و پاسخ درباره اخلاق و رفتار، غلامرضا حیدری ابهری، انتشارات قدیانی، 1393.
سرنوشت مردمی که در یک جامعه زندگی می‌کنند، به هم خیلی مربوط است؛ مثلاً اگر فردی بیمار شود و بیماریش مُسری باشد، شاید ده‌ها، صدها یا هزارها نفر دیگر مریض شوند. اهالی شهر و روستا و محله و کوچه مدام همدیگر را می‌بینند و پیوسته با هم در ارتباط هستند و با هم گفت‌وگو و داد‌و‌ستد می‌کنند.
پس بی‌شک وضعیت روحی هر کدام از آنها در وضعیت روحی دیگران تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل، اگر مردم دیدند که فردی گمراه شده است و گناه می‌کند، باید او را از گناه بازدارند و به راه راست بازگردانند. اگر آنها بی‌تفاوت بمانند، فرد گناهکار افراد دیگر را هم به گناه آلوده می‌کند.
امر به معروف و نهی از منکر کردن فضولی و مداخله در امور مردم نیست، بلکه تلاشی برای حفظ سلامتی جامعه است. اگر ملتی امر به معروف و نهی از منکر را کنار بگذارد، خوبی‌ها از یاد می‌رود و بدی‌ها رواج می‌یابد.
برای حفظ ایمان و اخلاق هر جامعه‌ای باید اهل آن جامعه پیوسته یکدیگر را امر به معروف و نهی از منکر کنند. در آیه‌ی 104 سوره‌ی آل عمران می‌خوانیم: «و باید از میان شما گروهی باشند که [مردم را] به خوبی‌ها فرابخوانند و امر به معروف و نهی از منکر کنند.»
منبع: هفتاد و شش پرسش و پاسخ درباره اخلاق و رفتار، غلامرضا حیدری ابهری، انتشارات قدیانی، 1393.
