عدم پذیرش نماز بدون اعتقاد به ولایت
پرسش :
چرا نماز بدون اعتقاد به ولایت، پذیرفته نیست؟
پاسخ :
اعتقاد به ولایت معصومان علیهم السلام، شرط پذیرفته شدن همه عبادت ها از جمله نماز است. شاید به این دلیل که امام، حافظ شرع و عامل بقای دین است. امام با تبیین آموزه های دینی و رهبری امت، افزون بر جلوگیری از تحریف و انحراف در قوانین و عبادت های دین، نقش مهمی در هدایت و اثرگذاری آن قوانین نیز خواهد داشت.
اگر امام در جامعه نباشد، قوانین و احکام دین، مانند جسم بدون روح هستند که قدرت ایفای نقش خود را ندارند. در حدیثی، امام باقر علیه السلام می فرماید: «اسلام بر پنج چیز بنا شد: نماز، زکات، حج، روزه و ولایت.» زراره می گوید: گفتم کدام اینها بهتر است؟ حضرت پاسخ داد: «ولایت برتر است؛ زیرا کلید همه است و والی و امام، رهبر به آنهاست».(1)
بنابراین، فروعات و احکام دین، با وجود رهبری معصوم علیهم السلام می توانند کارکرد حقیقی خودشان را داشته باشند و بدون آن، راه به جایی نخواهند برد. ازاین رو، پذیرفته شدن نماز، در گرو پذیرش ولایت و رهبری معصومان علیهم السلام است.
پینوشت:
1- اصول کافی، ترجمه: کمره ای، ج 4، ص 65.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، قم: انتشارات مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما، 1389.
اعتقاد به ولایت معصومان علیهم السلام، شرط پذیرفته شدن همه عبادت ها از جمله نماز است. شاید به این دلیل که امام، حافظ شرع و عامل بقای دین است. امام با تبیین آموزه های دینی و رهبری امت، افزون بر جلوگیری از تحریف و انحراف در قوانین و عبادت های دین، نقش مهمی در هدایت و اثرگذاری آن قوانین نیز خواهد داشت.
اگر امام در جامعه نباشد، قوانین و احکام دین، مانند جسم بدون روح هستند که قدرت ایفای نقش خود را ندارند. در حدیثی، امام باقر علیه السلام می فرماید: «اسلام بر پنج چیز بنا شد: نماز، زکات، حج، روزه و ولایت.» زراره می گوید: گفتم کدام اینها بهتر است؟ حضرت پاسخ داد: «ولایت برتر است؛ زیرا کلید همه است و والی و امام، رهبر به آنهاست».(1)
بنابراین، فروعات و احکام دین، با وجود رهبری معصوم علیهم السلام می توانند کارکرد حقیقی خودشان را داشته باشند و بدون آن، راه به جایی نخواهند برد. ازاین رو، پذیرفته شدن نماز، در گرو پذیرش ولایت و رهبری معصومان علیهم السلام است.
پینوشت:
1- اصول کافی، ترجمه: کمره ای، ج 4، ص 65.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، قم: انتشارات مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما، 1389.