امام کاظم (ع) و پاسداری از نهضت علمی امام صادق (ع)
پرسش :
نهضت علمی امام صادق (علیه السلام) پس از شهادتشان چگونه پیگیری شد؟
پاسخ :
بررسى اوضاع و احوال زمان امام کاظم(علیه السلام) نشان مى دهد که هرگونه اقدام حادی که حکومت منصور از آغاز روى آن حساسیت نشان بدهد صلاح نیست، از این رو امام کاظم(علیه السلام) دنباله برنامه علمى پدر را گرفت و حوزه اى نه به وسعت دانشگاه جعفرى تشکیل داد و به تربیت شاگردان بزرگ و رجال علم و فضیلت پرداخت.
«سید بن طاووس»مى نویسد: گروه زیادى از یاران و شیعیان خاص امام کاظم(علیه السلام) و رجال خاندان هاشمى در محضر آن حضرت گرد مى آمدند و سخنان گهربار و پاسخ هاى آن حضرت به پرسش هاى حاضران را یادداشت مى نمودند و هر حکمى که در مورد پیش آمدى صادر مى نمود، ضبط مى کردند.(1)
«سید امیرعلى» مى نویسد: در سال 148 امام جعفر صادق(علیه السلام) در شهر مدینه درگذشت، ولى خوشبختانه مکتب علمى او تعطیل نشد، بلکه به رهبرى جانشین و فرزندش موسى کاظم(علیه السلام)، شکوفایى خود را حفظ کرد.(2)
موسى بن جعفر نه تنها از نظر علمى تمام دانشمندان و رجال علمى آن روز را تحت الشعاع قرار داده بود، بلکه از نظر فضائل اخلاقى و صفات برجسته انسانى نیز زبان زد خاص و عام بود، به طورى که تمام دانشمندانى که با زندگى پرافتخار آن حضرت آشنایى دارند در برابر عظمت شخصیت اخلاقى وى سر تعظیم فرود آورده اند.
«ابن حجر هیتمى»، دانشمند و محدث مشهور جهان تسنّ، مى نویسد:
موسى کاظم وارث علوم و دانش هاى پدر و داراى فضل و کمال او بود. وى در پرتو عفو و گذشت و بردبارى فوق العاده اى که (در رفتار با مردم نادان) از خود نشان داد، «کاظم» لقب یافت، و در زمان او هیچ کس در معارف الهى و دانش و بخشش به پایه او نمى رسید.(3)
پینوشتها:
(1). حاج شیخ عباس قمى، الأنوارالبهیه، مشهد، مؤسسه منشورات دینى مشهد، ص 170.
(2). مختصر تاریخ العرب، ط 2، تعریب: عفیف البعلبکى، بیروت، دارالعلم للملایین، 1967 م، ص 209.
(3). الصواعق المحرقه، قاهره، مکتبه القاهره، ص 203.
منبع: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق علیه السلام، قم، 1390 ش.
بررسى اوضاع و احوال زمان امام کاظم(علیه السلام) نشان مى دهد که هرگونه اقدام حادی که حکومت منصور از آغاز روى آن حساسیت نشان بدهد صلاح نیست، از این رو امام کاظم(علیه السلام) دنباله برنامه علمى پدر را گرفت و حوزه اى نه به وسعت دانشگاه جعفرى تشکیل داد و به تربیت شاگردان بزرگ و رجال علم و فضیلت پرداخت.
«سید بن طاووس»مى نویسد: گروه زیادى از یاران و شیعیان خاص امام کاظم(علیه السلام) و رجال خاندان هاشمى در محضر آن حضرت گرد مى آمدند و سخنان گهربار و پاسخ هاى آن حضرت به پرسش هاى حاضران را یادداشت مى نمودند و هر حکمى که در مورد پیش آمدى صادر مى نمود، ضبط مى کردند.(1)
«سید امیرعلى» مى نویسد: در سال 148 امام جعفر صادق(علیه السلام) در شهر مدینه درگذشت، ولى خوشبختانه مکتب علمى او تعطیل نشد، بلکه به رهبرى جانشین و فرزندش موسى کاظم(علیه السلام)، شکوفایى خود را حفظ کرد.(2)
موسى بن جعفر نه تنها از نظر علمى تمام دانشمندان و رجال علمى آن روز را تحت الشعاع قرار داده بود، بلکه از نظر فضائل اخلاقى و صفات برجسته انسانى نیز زبان زد خاص و عام بود، به طورى که تمام دانشمندانى که با زندگى پرافتخار آن حضرت آشنایى دارند در برابر عظمت شخصیت اخلاقى وى سر تعظیم فرود آورده اند.
«ابن حجر هیتمى»، دانشمند و محدث مشهور جهان تسنّ، مى نویسد:
موسى کاظم وارث علوم و دانش هاى پدر و داراى فضل و کمال او بود. وى در پرتو عفو و گذشت و بردبارى فوق العاده اى که (در رفتار با مردم نادان) از خود نشان داد، «کاظم» لقب یافت، و در زمان او هیچ کس در معارف الهى و دانش و بخشش به پایه او نمى رسید.(3)
پینوشتها:
(1). حاج شیخ عباس قمى، الأنوارالبهیه، مشهد، مؤسسه منشورات دینى مشهد، ص 170.
(2). مختصر تاریخ العرب، ط 2، تعریب: عفیف البعلبکى، بیروت، دارالعلم للملایین، 1967 م، ص 209.
(3). الصواعق المحرقه، قاهره، مکتبه القاهره، ص 203.
منبع: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق علیه السلام، قم، 1390 ش.