ارتباط کمردرد با دررفتگی مادرزادی لگن
پرسش :
من ۳۵ سال دارم. در سن ۶ سالگی بدلیل دررفتگی لگن تحت عمل جراحی قرار گرفتم. الان پای چپ من کوتاه است و در حین راه رفتن میلنگم. از حدود یک سال قبل کمر درد پیدا کرده ام. آیا این کمردرد با دررفتگی لگن من ارتباطی دارد؟
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
دررفتگی مادرزادی مفصل ران یا آن طور که مردم میگویند دررفتگی مادرزادی لگن بیماری است که اگر به موقع و به درستی درمان نشود عواقبی خواهد داشت که تا آخر عمر بیمار را گرفتار میکند. یکی از این مشکلات کمردرد است.
وقتی درمان این بیماری به درستی صورت نمیگیرد دررفتگی باقی مانده و سر استخوان ران در داخل حفره استابولوم قرار نمیگیرد. در این حال رشد سر استخوان ران و رشد حفره استابولوم دچار اختلال میشود. این دو به اندازه کافی بزرگ نمیشوند. رشد طولی استخوان ران هم در طرف دررفته از رشد طرف سالم عقب مانده و در نتیجه طول کل اندام تحتانی کم میشود.
از طرف دیگر با راه رفتن بیمار چون لگن در طرف دررفته تکیه گاهی ندارد، سر استخوان ران با گذشت زمان بیشتر به بالا رفته و طول اندام تحتانی مرتبا کوتاه تر میشود.
این کوتاهی طول اندام تحتانی در طرف مبتلا موجب میشود تا لگن یک طرف پایین تر از طرف سالم قرار گرفته و بدنبال آن ستون مهره که بر روی لگن استوار شده دچار انحراف جانبی شود.
در دررفتگی مادرزادی سر استخوان ران عضلات گلوتئال در ناحیه باسن رشد نکرده و ضعیف باقی میمانند. این ضعف موجب میشود تا کل لگن به سمت جلو بچرخد و با چرخش لگن به جلو گودی کمر افزایش پیدا کرده و فرد دچار لوردوز میشود.
ضعف عضلات لگن در این بیماران موجب میشود بیمار در هنگام راه رفتن و در هر قدم لگن خود را مرتبا به سمت بالا و پایین حرکت دهد. در نتیجه در یک بیمار بزرگسال مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران مهره های پایینی ستون فقران بیش از افراد دیگر حرکت میکنند.
مجموعه حرکات بیش از حد مهره های پایینی ستون مهره، انحراف جانبی ستون مهره و افزایش لوردوز موجب میشود فشارهای زیادی به قسمت های پایینی ستون فقرات وارد شود.
این فشار ها بتدریج موجب کمر درد شده و اگز زیاد باشند موجب بروز آرتروز و ساییدگی در ستون مهره میشوند. پس در هر بیمار بزرگسال مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران ممکن است کمردرد ثانویه به دررفتگی ایجاد شود.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
دررفتگی مادرزادی مفصل ران یا آن طور که مردم میگویند دررفتگی مادرزادی لگن بیماری است که اگر به موقع و به درستی درمان نشود عواقبی خواهد داشت که تا آخر عمر بیمار را گرفتار میکند. یکی از این مشکلات کمردرد است.
وقتی درمان این بیماری به درستی صورت نمیگیرد دررفتگی باقی مانده و سر استخوان ران در داخل حفره استابولوم قرار نمیگیرد. در این حال رشد سر استخوان ران و رشد حفره استابولوم دچار اختلال میشود. این دو به اندازه کافی بزرگ نمیشوند. رشد طولی استخوان ران هم در طرف دررفته از رشد طرف سالم عقب مانده و در نتیجه طول کل اندام تحتانی کم میشود.
از طرف دیگر با راه رفتن بیمار چون لگن در طرف دررفته تکیه گاهی ندارد، سر استخوان ران با گذشت زمان بیشتر به بالا رفته و طول اندام تحتانی مرتبا کوتاه تر میشود.
این کوتاهی طول اندام تحتانی در طرف مبتلا موجب میشود تا لگن یک طرف پایین تر از طرف سالم قرار گرفته و بدنبال آن ستون مهره که بر روی لگن استوار شده دچار انحراف جانبی شود.
در دررفتگی مادرزادی سر استخوان ران عضلات گلوتئال در ناحیه باسن رشد نکرده و ضعیف باقی میمانند. این ضعف موجب میشود تا کل لگن به سمت جلو بچرخد و با چرخش لگن به جلو گودی کمر افزایش پیدا کرده و فرد دچار لوردوز میشود.
ضعف عضلات لگن در این بیماران موجب میشود بیمار در هنگام راه رفتن و در هر قدم لگن خود را مرتبا به سمت بالا و پایین حرکت دهد. در نتیجه در یک بیمار بزرگسال مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران مهره های پایینی ستون فقران بیش از افراد دیگر حرکت میکنند.
مجموعه حرکات بیش از حد مهره های پایینی ستون مهره، انحراف جانبی ستون مهره و افزایش لوردوز موجب میشود فشارهای زیادی به قسمت های پایینی ستون فقرات وارد شود.
این فشار ها بتدریج موجب کمر درد شده و اگز زیاد باشند موجب بروز آرتروز و ساییدگی در ستون مهره میشوند. پس در هر بیمار بزرگسال مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران ممکن است کمردرد ثانویه به دررفتگی ایجاد شود.
منبع: ایران ارتوپد
