علت افزایش گودی کمر با توجه به دررفتگی مادرزادی لگن
پرسش :
من در رفتگی لگنی مادرزادی بصورت دوطرفه دارم و تا به حال هیچ عمل جراحی انجام نداده ام. سن من ۲۶ سال و با وزن ۶۰ کیلوگرم هستم. درد زیادی ندارم ولی وقتی سر پا می ایستم باسن من به عقب رفته و گودی کمر من زیاد میشود. علت این مشکل چیست؟
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
دررفتگی مادرزادی لگن یا مفصل ران ناهنجاری است که در بدو تولد وجود دارد. در این بیماری سر استخوان ران در درون حفره استابولوم قرار ندارد و مفصل به اصطلاح دررفته است. در صورتیکه این دررفتگی به موقع درمان نشود مشکلات زیادی را برای بیمار بوجود خواهد آورد که میتواند تا آخر عمر همراه وی باشد.
با بالا رفتن سن، بیمار هر چه بیشتر راه میرود سر استخوان ران بیشتر از حفره استابولوم دور میشود. فشار وزن تنه موجب میشود لگن به سمت پایین حرکت کند ولی سر استخوان ران که به واسطه کل اندام تحتانی روی کف پا و زمین ثابت شده در جای خود باقی میماند. نتیجه اینست که سر استخوان بتدریج بالاتر و بالاتر رفته و از حفره استابولوم دورتر میشود.
اینکه سر استخوان ران تکیه گاهی مثل استابولوم را از دست داده است موجب میشود عضلات لگن نتوانند به خوبی کار خود را انجام دهند. همین موضوع موجب ضعیف شدن تدریجی آنها میشود. این عضلات رشد طبیعی نخواهند داشت و لاغر و ضعیف باقی میمانند. سر استخوان در درون عضلات لگن باقی میماند.
از طرف دیگر عضله ایلیوپسواس که از ستون مهره و لگن شزوع شده و به ران میچسبد سالم است. این عضله ران را به جلو خم میکند. عضلات لگن (عضلات گلوتئال) که ران را به عقب خم میکنند ضعیف باقی مانده اند. نتیجه اینست که بتدریج و با رشد فرد ران به سمت جلو خم میشود.
وقتی فرد میخواهد سر پا بایستد باید ران های خود را بر زمین عمود قرار دهد ولی گفته شد که عضله ایلیوپسواس ران را نسبت به لگن به سمت جلو آورده است. در این وضعیت تنها راه برای عمود قرار دادن ران بر زمین اینست که کل لگن به سمت جلو بچرخد.
با چرخیدن لگن به جلو باسن به عقب میرود.
این تغییرات موجب میشوند ستون فقرات که بر روی لگن قرار گرفته همراه با لگن به سمت جلو بچرخد. حرکت رو به جلو مهره های پایینی کمری موجب افزایش گودی کمر و ایجاد لوردوز میشود. این لوردوز به مرور زمان میتواند موجب بروز کمردرد در بیمار شود.
به عقب رفتن باسن و افزایش گودی کمر بخصوص در آن دسته از بیماران مشهود است که دررفتگی دو طرفه در مفاصل ران دارند.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
دررفتگی مادرزادی لگن یا مفصل ران ناهنجاری است که در بدو تولد وجود دارد. در این بیماری سر استخوان ران در درون حفره استابولوم قرار ندارد و مفصل به اصطلاح دررفته است. در صورتیکه این دررفتگی به موقع درمان نشود مشکلات زیادی را برای بیمار بوجود خواهد آورد که میتواند تا آخر عمر همراه وی باشد.
با بالا رفتن سن، بیمار هر چه بیشتر راه میرود سر استخوان ران بیشتر از حفره استابولوم دور میشود. فشار وزن تنه موجب میشود لگن به سمت پایین حرکت کند ولی سر استخوان ران که به واسطه کل اندام تحتانی روی کف پا و زمین ثابت شده در جای خود باقی میماند. نتیجه اینست که سر استخوان بتدریج بالاتر و بالاتر رفته و از حفره استابولوم دورتر میشود.
اینکه سر استخوان ران تکیه گاهی مثل استابولوم را از دست داده است موجب میشود عضلات لگن نتوانند به خوبی کار خود را انجام دهند. همین موضوع موجب ضعیف شدن تدریجی آنها میشود. این عضلات رشد طبیعی نخواهند داشت و لاغر و ضعیف باقی میمانند. سر استخوان در درون عضلات لگن باقی میماند.
از طرف دیگر عضله ایلیوپسواس که از ستون مهره و لگن شزوع شده و به ران میچسبد سالم است. این عضله ران را به جلو خم میکند. عضلات لگن (عضلات گلوتئال) که ران را به عقب خم میکنند ضعیف باقی مانده اند. نتیجه اینست که بتدریج و با رشد فرد ران به سمت جلو خم میشود.
وقتی فرد میخواهد سر پا بایستد باید ران های خود را بر زمین عمود قرار دهد ولی گفته شد که عضله ایلیوپسواس ران را نسبت به لگن به سمت جلو آورده است. در این وضعیت تنها راه برای عمود قرار دادن ران بر زمین اینست که کل لگن به سمت جلو بچرخد.
با چرخیدن لگن به جلو باسن به عقب میرود.
این تغییرات موجب میشوند ستون فقرات که بر روی لگن قرار گرفته همراه با لگن به سمت جلو بچرخد. حرکت رو به جلو مهره های پایینی کمری موجب افزایش گودی کمر و ایجاد لوردوز میشود. این لوردوز به مرور زمان میتواند موجب بروز کمردرد در بیمار شود.
به عقب رفتن باسن و افزایش گودی کمر بخصوص در آن دسته از بیماران مشهود است که دررفتگی دو طرفه در مفاصل ران دارند.
منبع: ایران ارتوپد
