منظور از ملاقات امام زمان علیه السلام در حج
پرسش :
منظور از ملاقات امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در حج چیست؟
پاسخ :
عرضه شدن بر امام، خود از جمله برکات و درس‌های مکه است؛ چنانچه حدیث آمده است: «تَمَامُ الحَجِّ لِقَاءُ الإمَامِ»؛(1) یعنی حج کسی پذیرفته می‌شود که آن جا با رهبر آسمانی در ارتباط باشد.
اگر نخ نباشد، میلیون‌ها دانه، تسبیح نمی‌شوند. اگر سد نباشد میلیاردها قطره آب، برق تولید نمی‌کند. با وجود این همه مسلمان کمبود چیست؟ اصولاً در عربستان سعودی کمبود چیست؟ در آنجا که این همه نماز جماعت و حج وجود دارد؛ ولی کمبود بزرگ آن، نبود یک رهبر آسمانی است. اگر کشور سعودی به نصّ قرآن عمل کند، مشکلات مسلمانان برطرف خواهد شد.
اگر مسلمان‌ها به قرآن عمل کنند: (وَ لاَ تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ)؛(2) هیچ اسراف کاری نباید رهبر بشود. آیا حاکمان کشورهای اسلامی اسرافکار نیستند: (وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ).(3) قرآن می‌گوید فرد فاسد نباید رهبر شود: (وَ لاتَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ)(4) کسانی که سابقه خرابی دارند، نباید رهبر شوند؛ افراد جاهل نباید سردمدار شوند.
با نگاهی گذرا به سردمداران کشورهای اسلامی آنچه ملاحظه می‌کنیم، خلاف نکات قرآنی است که در مورد بایسته‌های رهبری و حاکم جامعه عنوان شد. (فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ)(5) قرآن می‌گوید: جامعه اسلامی باید روی پای خودش بایستند: (وَ لاتُطِع مِنهُم آثِماً أَو کَفُوراً)(6) گنهکار و کافر نباید رهبر شود. اصل اول رشد ما، مکتب بود و اصل دوم رهبری بود.
امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: «إنَّمَا أُمِرَ النَّاسُ أَن یأتُوا هَذِهِ الاَحجَارَ فَیطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یاتُونَا فَیخبِرُونَا بِوَلَاَیتِهِم وَ یعرضُوا عَلَینَا نَصرَهُم».(7) خدا فرمان داده است که به مکه بیایید و دور این سنگ‌ها بچرخید: «فَیطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یأتُونَا فَیخبِرُونَا بِوَلَاَیتِهم وَ یعرِضُوا عَلَینَا نَصرَهُم.»
بنابر سخن خداوند یکی از اسرار، فلسفه‌ها و آثار رفتن به مکه این است که دور مکه بچرخید تا در آن جا امام را ببینیم و با او ملاقات کنیم. مکه وعده‌گاه امت با امام است. آن جا حسینیه جماران کشورهای اسلامی و وعده با امام است: «وَ یعرِضُوا عَلَینَا نَصرَهُم» در آن جا همه باید بگویند: «آقا! همه ما با تو هستیم»؛ با امام بیعت کنند و قدرت‌ها و امکاناتشان را بسنجند و در اختیار امام قرار بگیرند. آیا رهبر مقتدری نیست که این نیروها را بسیج کند وکفر جهانی را بکوبد؟! البته که هست! ان‌شاءالله حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به همین کعبه تکیه می‌دهد؛ نیروهای لایق را دور خود جمع و کفر را سرنگون می‌کند.
پی‌نوشت‌ها:
1. کافی، ج 4، ص 549
2. سوره شعراء (26)، آیه 151
3. سوره اعراف (7)، آیه 142
4. سوره مائده (5)، آیه 77
5. سوره فتح (48)، آیه 29
6. سوره دهر (76)، آیه 24
7. کافی، ج 4، ص 549
منبع: جهت نما (چهل پرسش و پاسخ مهدوی)، محسن قرائتی، ناشر: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (علیه السلام)، چاپ دوم، تابستان 1393.
عرضه شدن بر امام، خود از جمله برکات و درس‌های مکه است؛ چنانچه حدیث آمده است: «تَمَامُ الحَجِّ لِقَاءُ الإمَامِ»؛(1) یعنی حج کسی پذیرفته می‌شود که آن جا با رهبر آسمانی در ارتباط باشد.
اگر نخ نباشد، میلیون‌ها دانه، تسبیح نمی‌شوند. اگر سد نباشد میلیاردها قطره آب، برق تولید نمی‌کند. با وجود این همه مسلمان کمبود چیست؟ اصولاً در عربستان سعودی کمبود چیست؟ در آنجا که این همه نماز جماعت و حج وجود دارد؛ ولی کمبود بزرگ آن، نبود یک رهبر آسمانی است. اگر کشور سعودی به نصّ قرآن عمل کند، مشکلات مسلمانان برطرف خواهد شد.
اگر مسلمان‌ها به قرآن عمل کنند: (وَ لاَ تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ)؛(2) هیچ اسراف کاری نباید رهبر بشود. آیا حاکمان کشورهای اسلامی اسرافکار نیستند: (وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ).(3) قرآن می‌گوید فرد فاسد نباید رهبر شود: (وَ لاتَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ)(4) کسانی که سابقه خرابی دارند، نباید رهبر شوند؛ افراد جاهل نباید سردمدار شوند.
با نگاهی گذرا به سردمداران کشورهای اسلامی آنچه ملاحظه می‌کنیم، خلاف نکات قرآنی است که در مورد بایسته‌های رهبری و حاکم جامعه عنوان شد. (فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ)(5) قرآن می‌گوید: جامعه اسلامی باید روی پای خودش بایستند: (وَ لاتُطِع مِنهُم آثِماً أَو کَفُوراً)(6) گنهکار و کافر نباید رهبر شود. اصل اول رشد ما، مکتب بود و اصل دوم رهبری بود.
امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: «إنَّمَا أُمِرَ النَّاسُ أَن یأتُوا هَذِهِ الاَحجَارَ فَیطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یاتُونَا فَیخبِرُونَا بِوَلَاَیتِهِم وَ یعرضُوا عَلَینَا نَصرَهُم».(7) خدا فرمان داده است که به مکه بیایید و دور این سنگ‌ها بچرخید: «فَیطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یأتُونَا فَیخبِرُونَا بِوَلَاَیتِهم وَ یعرِضُوا عَلَینَا نَصرَهُم.»
بنابر سخن خداوند یکی از اسرار، فلسفه‌ها و آثار رفتن به مکه این است که دور مکه بچرخید تا در آن جا امام را ببینیم و با او ملاقات کنیم. مکه وعده‌گاه امت با امام است. آن جا حسینیه جماران کشورهای اسلامی و وعده با امام است: «وَ یعرِضُوا عَلَینَا نَصرَهُم» در آن جا همه باید بگویند: «آقا! همه ما با تو هستیم»؛ با امام بیعت کنند و قدرت‌ها و امکاناتشان را بسنجند و در اختیار امام قرار بگیرند. آیا رهبر مقتدری نیست که این نیروها را بسیج کند وکفر جهانی را بکوبد؟! البته که هست! ان‌شاءالله حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به همین کعبه تکیه می‌دهد؛ نیروهای لایق را دور خود جمع و کفر را سرنگون می‌کند.
پی‌نوشت‌ها:
1. کافی، ج 4، ص 549
2. سوره شعراء (26)، آیه 151
3. سوره اعراف (7)، آیه 142
4. سوره مائده (5)، آیه 77
5. سوره فتح (48)، آیه 29
6. سوره دهر (76)، آیه 24
7. کافی، ج 4، ص 549
منبع: جهت نما (چهل پرسش و پاسخ مهدوی)، محسن قرائتی، ناشر: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (علیه السلام)، چاپ دوم، تابستان 1393.
