زوجه اى به علّت بيمارى پيسى زوج )بيمارى برص كه در هر دو پا و هر دو دست اوست( از تناول غذا با زوج و نيز در انجام وظايف زناشويى با او كراهت دارد. حال با توجّه به اين كه بيمارى زوج مسلّم و مبتنى بر گواهى پزشكى قانونى است و با عنايت به اين كه اقوام و خويشاوندان زوجه به لحاظ بيمارى زوج محدوديّت شديدى در رفت و آمد خود قائل شده اند و تقريباً قطع رابطه نموده اند، و حتّى مردان آنها حاضر به دست دادن با زوج نيستند، آيا چنين وضعيّتى براى زوجه »عسر و حرج« محسوب مى شود؟