پرسش :
آيا دوستىهاى قبل از ازدواج براى شناخت بيشتر يكديگر اشكالى دارد؟
پاسخ :
دوستىهاى پيش از ازدواج، افزون بر مشكلاتى كه براى دختر و پسر ايجاد مىكند و سبب اختلال در نظام زندگى آنان مىشود، ) احساس گناه به سبب ناخشنودى خداوند از اين ارتباط و ايجاد مشكلات روحى، ترس و اضطراب ناشى از آبروريزى و تأثير منفى بر سلسله اعصاب، عدم تمركز در كلاس درس و هنگام مطالعه و در نتيجه افت تحصيلى، احساس حقارت و ذلت دختر در صورتى كه مورد سوءاستفاده قرار گرفته باشد، و احساس خيانت به همسر آينده هنگام ازدواج. اشكالات جدى ديگرى را نيز دارد:
1. خطرهايى را به ويژه براى دختر پديد مىآورد. با توجه به اين كه دو جوان، سرشار از عواطفند و در اوج غرايز جنسى قرار دارند )به گونهاى كه وقتى كنار هم قرار مىگيرند، فعل و انفعالات هورمونى در وجودشان شكل مىگيرد و كشش فراوانى در آنها ايجاد مىشود(، احتمال بسيارى وجود داردكه به هم نزديك شوند و گوهر عفت دختر در معرض خطر قرار گيرد.
دليل مخالفت قرآن، روايات دينى و فقه اسلامى با اين گونه دوستىها همين است. خداوند در قرآن كريم، دختران و پسران را از ملاقاتهاى پنهانى نهى مىفرمايد:
ولكن لا تواعدوهن سرا. ) بقره )2(، 235. .
ولا متخذى أخدان. ) مائده )5(،5. .
ولا متخذات اخدان. ) نساء)4(،25. .
در روايات دينى ما با خلوت زن و مرد نامحرم مخالفت شده است.
رسول خداصلى الله عليه و اله مىفرمايد:
لايخلون رجل بامرأة فما رجل خلا بامرأة الا كان الشيطان ثالثهما. ) نعمان بن محمد، دعائم الاسلام، ج 2، ص 214. .
هيچ مردى با زنى )نامحرم( خلوت نكند؛ زيرا هيچ مردى با زنى خلوت نمىكند، مگر آنكه نفر سوم شيطان است.
براساس فتاواى فقيهان، اگر مرد و زن نامحرم در محل خلوتى باشند كه كسى آنجا نباشد و ديگرى هم نتواند وارد شود، چنانچه بترسند كه به حرام بيفتند، بايد از آن جا بيرون بروند و ماندن آنها در آن مكان حرام است ) سيد مسعود معصومى، احكام روابط زن و مرد، ص 159و160. و نيز گفتوگوى بيش از حد ضرورت با نامحرم كراهت دارد. ، ص 173اين به جهت ايجاد زمينه آبروريزىها، ارتباطات گناهآلود و در نتيجه لطمه به كانون ارزشمند خانواده است.
2. موضع تهمت است؛ زيرا ديگران در صورت مشاهده دختر و پسر با هم نمىدانند كه ارتباط آن دو براى شناخت ازدواج است و گمان مىكنند رابطهاى نامشروع دارند و اين مطلب بر ازدواج آنان به ويژه دختر )در صورت منتهى نشدن اين رابطه به ازدواج( اثر منفى خواهد داشت.
3. در اينگونه ارتباطات، شناخت جدى امكانپذير نيست )ر.ك: ص 127-125(؛ زيرا دو طرف مراقب خود هستند و طبيعى است كه فهرستى از معايب خود را در اختيار ديگرى قرار نمىدهند.
4. اگر اين دوستىها به ازدواج بينجامد، با توجه به ويژگى غيرت در مرد، ممكن است سؤالاتى در ذهن او شكل گيرد كه چرا همسرم پيش از محرميت با من رابطه برقرار كرد و نكند مشابه اين رابطه را با ديگران نيز داشته است و اعتمادش از وى سلب مىشود و هر قدر رابطه دوستى تنگاتنگتر بوده باشد، ميزان اين سؤالات و سلب اعتماد نيز افزونتر خواهد شد.
5. در صورتى كه اين دوستىها به ازدواج منتهى نشود كه در موارد بسيارى هم به دليل تغيير شرايط طرفين يا مخالفت خانوادهها چنين مىشود، آثار منفى بسيارى به ويژه بر دختر خواهد داشت كه احساس سرخوردگى و شكست روحى، افسردگى، نفرت از جنس مخالف و ازدواجگريزى و در مورد دختران، از دست دادن خواستگاران، برخى از اين آثار است؛ پس توصيه مىشود براى دورى از اين مشكلات و پيامدهاى منفى همسر آينده خود را در فرايند خواستگارى بشناسيد )ر.ك: ص 127-
دوستىهاى پيش از ازدواج، افزون بر مشكلاتى كه براى دختر و پسر ايجاد مىكند و سبب اختلال در نظام زندگى آنان مىشود، ) احساس گناه به سبب ناخشنودى خداوند از اين ارتباط و ايجاد مشكلات روحى، ترس و اضطراب ناشى از آبروريزى و تأثير منفى بر سلسله اعصاب، عدم تمركز در كلاس درس و هنگام مطالعه و در نتيجه افت تحصيلى، احساس حقارت و ذلت دختر در صورتى كه مورد سوءاستفاده قرار گرفته باشد، و احساس خيانت به همسر آينده هنگام ازدواج. اشكالات جدى ديگرى را نيز دارد:
1. خطرهايى را به ويژه براى دختر پديد مىآورد. با توجه به اين كه دو جوان، سرشار از عواطفند و در اوج غرايز جنسى قرار دارند )به گونهاى كه وقتى كنار هم قرار مىگيرند، فعل و انفعالات هورمونى در وجودشان شكل مىگيرد و كشش فراوانى در آنها ايجاد مىشود(، احتمال بسيارى وجود داردكه به هم نزديك شوند و گوهر عفت دختر در معرض خطر قرار گيرد.
دليل مخالفت قرآن، روايات دينى و فقه اسلامى با اين گونه دوستىها همين است. خداوند در قرآن كريم، دختران و پسران را از ملاقاتهاى پنهانى نهى مىفرمايد:
ولكن لا تواعدوهن سرا. ) بقره )2(، 235. .
ولا متخذى أخدان. ) مائده )5(،5. .
ولا متخذات اخدان. ) نساء)4(،25. .
در روايات دينى ما با خلوت زن و مرد نامحرم مخالفت شده است.
رسول خداصلى الله عليه و اله مىفرمايد:
لايخلون رجل بامرأة فما رجل خلا بامرأة الا كان الشيطان ثالثهما. ) نعمان بن محمد، دعائم الاسلام، ج 2، ص 214. .
هيچ مردى با زنى )نامحرم( خلوت نكند؛ زيرا هيچ مردى با زنى خلوت نمىكند، مگر آنكه نفر سوم شيطان است.
براساس فتاواى فقيهان، اگر مرد و زن نامحرم در محل خلوتى باشند كه كسى آنجا نباشد و ديگرى هم نتواند وارد شود، چنانچه بترسند كه به حرام بيفتند، بايد از آن جا بيرون بروند و ماندن آنها در آن مكان حرام است ) سيد مسعود معصومى، احكام روابط زن و مرد، ص 159و160. و نيز گفتوگوى بيش از حد ضرورت با نامحرم كراهت دارد. ، ص 173اين به جهت ايجاد زمينه آبروريزىها، ارتباطات گناهآلود و در نتيجه لطمه به كانون ارزشمند خانواده است.
2. موضع تهمت است؛ زيرا ديگران در صورت مشاهده دختر و پسر با هم نمىدانند كه ارتباط آن دو براى شناخت ازدواج است و گمان مىكنند رابطهاى نامشروع دارند و اين مطلب بر ازدواج آنان به ويژه دختر )در صورت منتهى نشدن اين رابطه به ازدواج( اثر منفى خواهد داشت.
3. در اينگونه ارتباطات، شناخت جدى امكانپذير نيست )ر.ك: ص 127-125(؛ زيرا دو طرف مراقب خود هستند و طبيعى است كه فهرستى از معايب خود را در اختيار ديگرى قرار نمىدهند.
4. اگر اين دوستىها به ازدواج بينجامد، با توجه به ويژگى غيرت در مرد، ممكن است سؤالاتى در ذهن او شكل گيرد كه چرا همسرم پيش از محرميت با من رابطه برقرار كرد و نكند مشابه اين رابطه را با ديگران نيز داشته است و اعتمادش از وى سلب مىشود و هر قدر رابطه دوستى تنگاتنگتر بوده باشد، ميزان اين سؤالات و سلب اعتماد نيز افزونتر خواهد شد.
5. در صورتى كه اين دوستىها به ازدواج منتهى نشود كه در موارد بسيارى هم به دليل تغيير شرايط طرفين يا مخالفت خانوادهها چنين مىشود، آثار منفى بسيارى به ويژه بر دختر خواهد داشت كه احساس سرخوردگى و شكست روحى، افسردگى، نفرت از جنس مخالف و ازدواجگريزى و در مورد دختران، از دست دادن خواستگاران، برخى از اين آثار است؛ پس توصيه مىشود براى دورى از اين مشكلات و پيامدهاى منفى همسر آينده خود را در فرايند خواستگارى بشناسيد )ر.ك: ص 127-
