پرسش :
نطفه انعقاد يافته از بارور شدن تخمك زن و اسپرم شوهرش به شكل هاى گوناگون، هرگاه در انجماد بسيار بالا نگهدارى و منجمد گردد و سپس در رحم همين زن يا رحم زنى ديگر قرار داده شود و به وسيله آن باردار گردد و رو به تكامل رود، آيا سقط آن جايز است؟ يا مانند حمل پديد آمده به روش آميزش است كه موجب باردارى همسر مى شود و سقط آن جايز نيست؟
پاسخ :
انداختن حمل، بى آن كه تفاوتى ميان اقسام انعقاد نطفه باشد، كارى حرام است؛ زيرا ادله حرمت سقط، شامل همه اين اقسام مى شود؛ مثلاً در موثق اسحاق بن عمار راوى مى گويد: به ابوالحسن(علیه السلام) عرض كردم: زن بيم دارد باردار شود. از اين رو، دارو مى نوشد و آنچه را در شكم دارد، مى اندازد. امام(علیه السلام) فرمودند: (نبايد اين كار را انجام دهد). عرض كردم: فقط نطفه است. امام(علیه السلام) فرمودند: (نخستين چيزى كه از انسان آفريده مى شود، نطفه است).1
امام(علیه السلام) از انداختن آنچه در شكم آن زن است، منع مى كند؛ حتى اگر نطفه باشد و علت وجهِ منعِ انداختن را اين گونه بيان فرموده كه نطفه، نخستين چيزى است كه در آفرينش انسان، آفريده مى شود. اين سخن به روشنى دلالت دارد كه سقط هر يك از مراحل آفرينش انسان در رحم، جايز نيست و واضح است كه اطلاق آن، هرچه را در رحم است و از مراحل آفرينش به شمار مى آيد، شامل مى گردد و چون اين عنوان بر تمام اقسام نطفه انعقاد يافته موجود در رحم حتى نظير موضوع مورد بحث، انطباق دارد، پس اطلاق روايت بر حرمت انداختن اين نطفه نيز دلالت دارد و صحيحه رفاعهبن موسى از امام صادق(عليه السلام)2 و ديگر روايات نيز دلالتى همين گونه دارند.3
پي نوشتها :
1. وسائل، باب۷ ازابواب قصاص نفس، حديث۱ به نقل از من لا يحضره الفقيه، ج۴/۱۷۱، باب نوادر الديات، حديث۷.
2. همان، باب۳۳، از ابواب حيض، حديث۱ به نقل از كافى، ج۱/۱۰۸.
3. مانند صحيح ابوعبيده از امام باقر(علیه السلام) در وسائل از مشايخ ثلاثه (صدوق، كلينى، شيخ طوسى) در باب۸ از موانع ارث، حديث۱ در اين روايت نيز به برخى اقسام تصريح شده است.
منبع: www.lawnet.ir
انداختن حمل، بى آن كه تفاوتى ميان اقسام انعقاد نطفه باشد، كارى حرام است؛ زيرا ادله حرمت سقط، شامل همه اين اقسام مى شود؛ مثلاً در موثق اسحاق بن عمار راوى مى گويد: به ابوالحسن(علیه السلام) عرض كردم: زن بيم دارد باردار شود. از اين رو، دارو مى نوشد و آنچه را در شكم دارد، مى اندازد. امام(علیه السلام) فرمودند: (نبايد اين كار را انجام دهد). عرض كردم: فقط نطفه است. امام(علیه السلام) فرمودند: (نخستين چيزى كه از انسان آفريده مى شود، نطفه است).1
امام(علیه السلام) از انداختن آنچه در شكم آن زن است، منع مى كند؛ حتى اگر نطفه باشد و علت وجهِ منعِ انداختن را اين گونه بيان فرموده كه نطفه، نخستين چيزى است كه در آفرينش انسان، آفريده مى شود. اين سخن به روشنى دلالت دارد كه سقط هر يك از مراحل آفرينش انسان در رحم، جايز نيست و واضح است كه اطلاق آن، هرچه را در رحم است و از مراحل آفرينش به شمار مى آيد، شامل مى گردد و چون اين عنوان بر تمام اقسام نطفه انعقاد يافته موجود در رحم حتى نظير موضوع مورد بحث، انطباق دارد، پس اطلاق روايت بر حرمت انداختن اين نطفه نيز دلالت دارد و صحيحه رفاعهبن موسى از امام صادق(عليه السلام)2 و ديگر روايات نيز دلالتى همين گونه دارند.3
پي نوشتها :
1. وسائل، باب۷ ازابواب قصاص نفس، حديث۱ به نقل از من لا يحضره الفقيه، ج۴/۱۷۱، باب نوادر الديات، حديث۷.
2. همان، باب۳۳، از ابواب حيض، حديث۱ به نقل از كافى، ج۱/۱۰۸.
3. مانند صحيح ابوعبيده از امام باقر(علیه السلام) در وسائل از مشايخ ثلاثه (صدوق، كلينى، شيخ طوسى) در باب۸ از موانع ارث، حديث۱ در اين روايت نيز به برخى اقسام تصريح شده است.
منبع: www.lawnet.ir