پرسش :

شبهه: حـاكـم عـادل وقتى شفاعت را مى پذيرد كه متوجه خطاى خود شود و مصلحت را در انجام ندادن آنچه قبلا اراده كرده بود ببيند . و حـاكـم ظالم نيز شفاعت اطرافيان خويش رابا علم به ظلم بودن آن مى پذيرد زيرا مصلحت كار خويش را در آن مى داند . اما هردو نوع پذيرش شفاعت در مورد خداوند محال است . زيـرا از طرفى اراده او بر اساس علم ازلى و تغيير ناپذير است ؛ و از سوى ديگر او غنى مطلق است و نيازى به مصلحت انديشى شخصى ندارد . بنابراين دليلى بر شفاعت خداوند با پذيرش شفاعت ديگران ازسوى او وجود ندارد .

پاسخ :
پذيرش شفاعت از سوى خداوند مستلزم تغيير اراده و علم او نمى گردد بلكه تغيير درناحيه مراد و معلوم است . خداوند سبحان مى داند كه فلان شخص در وضعيت مشخص الف دچار حالاتى مى گردد و بعد در وضـعيتى ديگر دچار حالات متضاد با حالات اول مى گرددزيرا در هر دو وضعيت اسباب و شرايط دركارند و علم و اراده خداوند به آنها تعلق مى گيرد . بـه عـنـوان مـثـال مـا مى دانيم كه تا چند ساعت ديگر هوا تاريك خواهد شد وچشمان ما جائى را نـخـواهـد ديـد در اين حالت اراده ما به داشتن چراغ و روشن كردن آن تعلق مى گيرد اما پس از مدتى روز خواهد شد و خورشيد همه جا را روشن خواهدساخت و در اين حالت اراده ما به خاموش ساختن چراغ تعلق خواهد گرفت . آنچه دراين مورد تغيير مى كند علم و اراده ما نيست بلكه معلوم و مراد ماست كه تغييرمى كند . آنچه محال است اين است كه مراد و معلوم تغيير كنند اما اراده و معلوم تغيير نكنند .
eporsesh.com