پرسش :
منظور از شفاعت «رهبري» چيست؟
پاسخ :
در آخرت نه تنها اعمال، تجسم پيدا ميكنند بلكه «روابط» نيز مجسم ميگردد؛ روابط معنوياي كه در اين جهان بين مردم برقرار است در آن جهان صورت عيني و ملكوتي پيدا ميكنند. زماني كه يك انسان سبب هدايت انساني ديگر ميشود رابطة رهبري و پيروي در ميان آنان در رستاخيز به صورت عيني در ميآيد و «هادي» به صورت پيشوا و امام، و «هدايت يافته» به صورت پيرو و مأموم ظاهر ميگردد. در مورد گمراه ساختن و اغواء هم همينطور است.
قرآن كريم ميفرمايد:
«يَوْمَ نَدْعوا كُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِمْ» اسراء/71
[روزي كه هر مردمي را با پيشواي ايشان ميخوانيم]
يعني هر كسي با پيشواي خودش، يعني با همان كس كه عملاً الگوي او و الهام بخش او بوده است، محشور ميگردد.
درباة تجسم پيشوايي فرعون نسبت به قوم خود در آخرت، ميفرمايد:
«يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيْمَةِ فَاَوْرَدَهُمُ النّارَ» هود/98
[فرعون پيشاپيش اتباع و پيروانش حركت ميكند، پس در آتش واردشان ميسازد.]
فرعون كه در اين جهان، گمراه و پيشواي گمراهان بوده و گمراهان ديگر قومش گام جاي گام او ميگذاشتند، در آن جهان نيز به صورت قائد و امام آنان مجسم ميشود. فرعون، شفيع و واسطة قوم خود ميباشد، هم در دنيا و هم در آخرت، شفيعي است كه در دنيا موجب گناهان و ضلالتها بوده است و در آخرت واسطة رسانيدن به دوزخ و آتش. شفيع و واسطه بودن او در بردن قوم به دوزخ در جهان آخرت، همانا تجسم واسطه بودن او در جهان دنيا در گمراهي قومش است.
در اين معناي شفاعت است كه رسول اكرم(ص) شفيع اميرالمؤمنين(صلوات الله عليه) و حضرت زهرا(س) ميباشد و آنها شفيع حسنين(ع) و هر امامي شفيع امام ديگر و شفيع شاگردان و پيروان خويش است؛ سلسله مراتب محفوظ است، ساير معصومين(ع) هر چه دارند به توسط رسول اكرم دارند.
www.eporsesh.com
در آخرت نه تنها اعمال، تجسم پيدا ميكنند بلكه «روابط» نيز مجسم ميگردد؛ روابط معنوياي كه در اين جهان بين مردم برقرار است در آن جهان صورت عيني و ملكوتي پيدا ميكنند. زماني كه يك انسان سبب هدايت انساني ديگر ميشود رابطة رهبري و پيروي در ميان آنان در رستاخيز به صورت عيني در ميآيد و «هادي» به صورت پيشوا و امام، و «هدايت يافته» به صورت پيرو و مأموم ظاهر ميگردد. در مورد گمراه ساختن و اغواء هم همينطور است.
قرآن كريم ميفرمايد:
«يَوْمَ نَدْعوا كُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِمْ» اسراء/71
[روزي كه هر مردمي را با پيشواي ايشان ميخوانيم]
يعني هر كسي با پيشواي خودش، يعني با همان كس كه عملاً الگوي او و الهام بخش او بوده است، محشور ميگردد.
درباة تجسم پيشوايي فرعون نسبت به قوم خود در آخرت، ميفرمايد:
«يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيْمَةِ فَاَوْرَدَهُمُ النّارَ» هود/98
[فرعون پيشاپيش اتباع و پيروانش حركت ميكند، پس در آتش واردشان ميسازد.]
فرعون كه در اين جهان، گمراه و پيشواي گمراهان بوده و گمراهان ديگر قومش گام جاي گام او ميگذاشتند، در آن جهان نيز به صورت قائد و امام آنان مجسم ميشود. فرعون، شفيع و واسطة قوم خود ميباشد، هم در دنيا و هم در آخرت، شفيعي است كه در دنيا موجب گناهان و ضلالتها بوده است و در آخرت واسطة رسانيدن به دوزخ و آتش. شفيع و واسطه بودن او در بردن قوم به دوزخ در جهان آخرت، همانا تجسم واسطه بودن او در جهان دنيا در گمراهي قومش است.
در اين معناي شفاعت است كه رسول اكرم(ص) شفيع اميرالمؤمنين(صلوات الله عليه) و حضرت زهرا(س) ميباشد و آنها شفيع حسنين(ع) و هر امامي شفيع امام ديگر و شفيع شاگردان و پيروان خويش است؛ سلسله مراتب محفوظ است، ساير معصومين(ع) هر چه دارند به توسط رسول اكرم دارند.
www.eporsesh.com
