پرسش :

منظور از شفاعت «رهبري» چيست؟

پاسخ :
در آخرت نه تنها اعمال، تجسم پيدا مي‏كنند بلكه «روابط» نيز مجسم مي‏گردد؛ روابط معنوي‏اي كه در اين جهان بين مردم برقرار است در آن جهان صورت عيني و ملكوتي پيدا مي‏كنند. زماني كه يك انسان سبب هدايت انساني ديگر مي‏شود رابطة رهبري و پيروي در ميان آنان در رستاخيز به صورت عيني در مي‏آيد و «هادي» به صورت پيشوا و امام، و «هدايت يافته» به صورت پيرو و مأموم ظاهر مي‏گردد. در مورد گمراه ساختن و اغواء هم همينطور است.
قرآن كريم مي‏فرمايد:
«يَوْمَ نَدْعوا كُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِمْ» اسراء/71
[روزي كه هر مردمي را با پيشواي ايشان مي‏خوانيم]
يعني هر كسي با پيشواي خودش، يعني با همان كس كه عملاً الگوي او و الهام بخش او بوده است، محشور مي‏گردد.
درباة تجسم پيشوايي فرعون نسبت به قوم خود در آخرت، مي‏فرمايد:
«يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيْمَةِ فَاَوْرَدَهُمُ النّارَ» هود/98
[فرعون پيشاپيش اتباع و پيروانش حركت مي‏كند، پس در آتش واردشان مي‏سازد.]
فرعون كه در اين جهان، گمراه و پيشواي گمراهان بوده و گمراهان ديگر قومش گام جاي گام او مي‏گذاشتند، در آن جهان نيز به صورت قائد و امام آنان مجسم مي‏شود. فرعون، شفيع و واسطة قوم خود مي‏باشد، هم در دنيا و هم در آخرت، شفيعي است كه در دنيا موجب گناهان و ضلالتها بوده است و در آخرت واسطة رسانيدن به دوزخ و آتش. شفيع و واسطه بودن او در بردن قوم به دوزخ در جهان آخرت، همانا تجسم واسطه بودن او در جهان دنيا در گمراهي قومش است.
در اين معناي شفاعت است كه رسول اكرم(ص) شفيع اميرالمؤمنين(صلوات الله عليه) و حضرت زهرا(س) مي‏باشد و آنها شفيع حسنين(ع) و هر امامي شفيع امام ديگر و شفيع شاگردان و پيروان خويش است؛ سلسله مراتب محفوظ است، ساير معصومين(ع) هر چه دارند به توسط رسول اكرم دارند.
www.eporsesh.com