پرسش :
زنده ماندن امام زمان علیه السلام در این مدت طولانی چطور ممکن است؟
پاسخ :
امکان طول عمر:
از مباحث مربوط به زندگى امام مهدى علیه السلام طول عمر آن بزرگوار است. براى بعضى این سؤال مطرح است که چگونه ممکن است انسانى، عمرى چنین طولانى داشته باشد؟!(اکنون در سال 1429 هجرى قمرى هستیم و با توجه به اینکه تولد امام مهدى در سال 255 هجرى قمرى واقع شده است، پیشواى ما هم اکنون 1174 سال دارد).
سرچشمه این سؤال و علت طرح آن این است که آنچه در جهان امروز، معمول و متداول است عمرهاى محدودى است که حداکثر بین 80 تا 100 سال طول مى کشد( البته هم اکنون عمرهاى بالاى صد سال هم یافت مىشود که به نسبت بسیار کم است). و بعضى با دیدن و شنیدن این گونه عمرها، نمىتوانند یک عمر طولانى را باور کنند یا آن را دور مىشمارند. وگرنه عمر طولانى از نظر عقل و دانش بشرى امرى غیر ممکن نیست و دانشمندان با مطالعه اجزاء بدن به این حقیقت رسیدهاند که ممکن است انسان، سالهاى بسیار طولانى زنده بماند و حتى گرفتار پیرى و فرسودگى هم نشود.
برنارد شاو مى گوید:
از اصول علمى مورد پذیرش همه دانشمندان بیولوژیست، این است که براى عمر بشر نمىتوان حدى تعیین کرد و حتى دیرزیستى نیز مسئله مرزناپذیرى است.( راز طول عمر امام زمان علیه السلام؛ عل اکبرمهدى پور، ص 13).
پروفسور "اتینگر" مى نویسد:
به نظر من با پیشرفت تکنیک ها و کارى که ما شروع کردهایم بشر قرن بیست و یکم خواهد توانست هزاران سال عمر کند.( مجله دانشمند، سال 6، ش 6، ص 147).
بنابراین تلاش دانشمندان براى دست یافتن به راههاى غلبه بر پیرى و رسیدن به دراز عمرى نشانگر امکان چنین پدیدهاى است چنان که در این مسیر گام هاى موفقیت آمیزى برداشته شده است و هم اکنون در گوشه و کنار جهان کم نیستند افرادى که بر اثر شرایط مناسب آب و هوایى و تغذیه مناسب و فعّالیت مناسب بدنى و فکرى و عوامل دیگر، عمرى نزدیک به صدوپنجاه سال و گاهى بیشتر از آن دارند مهمتر این که عمر طولانى در گذشته تاریخ انسانها بارها تجربه شده است و در کتابهاى آسمانى و تاریخى، انسانهاى زیادى با نام و نشان و شرح حال یاد شده اند که مدت عمر آنها بسیار درازتر از عمر بشر امروز بوده است.
در این زمینه کتابها و مقالات متعدّدى نوشته شده است که براى نمونه چند مورد را بیان مى کنیم:
1. در قرآن آیهاى هست که نه تنها از عمر طولانى بلکه از امکان عمر جاویدان خبر مى دهد و آن آیه درباره حضرت یونس علیه السلام است که مى فرماید:
اگر او (یونس علیه السلام) در شکم ماهى تسبیح نمى گفت، تا روز رستاخیز در شکم ماهى مى ماند.( سوره صافات، آیه 144).
با توجه به این آیه شریفه، عمر بسیار طولانى (از عصر یونس علیه السلام تا روز رستاخیز)- که در اصطلاح زیست شناسان عمر جاویدان نامیده مى شود- براى انسان و ماهى از نظر قرآن کریم امکان پذیر است.
2. قرآن کریم در مورد حضرت نوح علیه السلام مى فرماید:
« به راستى ما نوح را به سوى قومش فرستادیم، پس /950 سال در میان آنها درنگ نمود»؛( سوره عنکبوت، آیه 14).
آنچه در آیه شریفه آمده است مدت پیامبرى آن حضرت است و براساس برخى روایات، مدت عمر آن بزرگوار 2450 سال طول کشیده است؛( کمالالدین، ج 2، باب 46، ح 3، ص 309).
جالب اینکه در روایتى از امام سجادعلیه السلام نقل شده است که فرمودند:
در امام مهدى علیه السلام سنت و شیوهاى از زندگى حضرت نوح علیه السلام است و آن طول عمر است؛( کمالالدین، ج 1، باب 21، ح 4، ص 591.)
3. و نیز درباره حضرت عیسى علیه السلام مىفرمایند:
« ... و هرگز او را نکشتند و به دار نیاویختند بلکه امر به آنها مشتبه شد... به یقین او را نکشتند بلکه خداوند او را به سوى خود بالا برد که خداوند توانا و فرزانه است»؛( سوره نساء، آیه 157).
همه مسلمانان به استناد قرآن و احادیث فراوان معتقدند که عیسى علیه السلام زنده و در آسمانهاست و به هنگام ظهور حضرت مهدى علیه السلام فرود آمده و او را یارى خواهد کرد.
امام باقرعلیه السلام فرمودند:
در صاحب این امر (مهدى علیه السلام) چهار سنّت از چهارتن از پیامبران است... و از عیسى علیه السلام سنتى دارد و آن این که: (درباره مهدى نیز) مى گویند: او در گذشته است در حالى که او زنده مى باشد؛( بحارالانوار، ج 51، ص 217).
علاوه بر قرآن، در تورات و انجیل نیز سخن از دراز عمران مطرح گردیده است.
در تورات آمده است که:
« ... تمام ایامِ " آدم "که زیست، نهصد و سى سال بود که مُرد... جمله ى ایام "انوش" نهصد و پنج سال بود که مُرد... و تمامى ایّام "قینان" نهصد و ده سال بود که مُرد... پس جمله ى ایّام "متوشالح" نهصد و شصت و نه سال بود که مُرد..»؛( زنده روزگاران ، ص 132 به نقل از تورات - ترجمه فاضل خانى - سفر پیدایش باب پنجم، آیات 5 - 32).
بنابراین تورات صریحاً به وجود افرادى با داشتن عمرهاى طولانى (بیش از نهصد سال) اعتراف مى کند.
در انجیل نیز عباراتى موجود است که نشانگر آن است که عیسى علیه السلام پس از به دار کشیده شدن زنده گردیده و به آسمان بالا رفته است؛( زنده روزگاران، ص 134 به نقل از عهد جدید، کتاب اعمال رسولان، باب اول، آیات 1 - 12). و در روزگارى فرود خواهد آمد و مسلّم است که عمر آن بزرگوار از دو هزار سال بیشتر است.
با این بیان روشن مى شود که پیروان دو آئین یهود و مسیحیت باید به علت اعتقاد به کتاب مقدس به عمرهاى طولانى نیز معتقد باشند.
گذشته از این که طول عمر از نظر علمى و عقلى پذیرفتنى است و در گذشته تاریخ، موارد بسیار دارد، در مقیاس قدرت بى نهایت خداوند نیز قابل اثبات است. به اعتقاد همه پیروان ادیان آسمانى تمام ذرات عالم در اختیار خداوند است و تأثیر همه سببها و علّتها به اراده او بستگى دارد و اگر او نخواهد سبب ها از تأثیر باز مى ماند و نیز بدون سبب و علّت طبیعى، ایجاد مى کند و مى آفریند.
او خدایى است که از دل کوه، شترى بیرون مىآورد و آتش سوزنده را بر ابراهیم علیه السلام سرد و سلامت مى سازد و دریا را براى موسى و پیروانش خشک مى کند و آنها را از میان دو دیوار آبى عبور مى دهد( اینها حقایقى است که در قرآن کریم آمده است؛ سوره انبیاء، آیه 69 و سوره شعراء، آیه63). آیا از این که به عصاره انبیاء و اولیاء و آخرین ذخیره الهى و نهایت آمال و آرزوى همه نیکان و تحقق بخش وعده بزرگ قرآن را عمرى طولانى بدهد، ناتوان خواهد بود؟!
امام حسن مجتبى علیه السلام فرموده است:
... خداوند عمر او را (مهدى علیه السلام) در دوران غیبتش طولانى مى گرداند، سپس به قدرت خدایى اش او را در سیماى جوانى زیر چهل سال آشکار مى سازد تا مردمان دریابند که خداوند بر هر کارى تواناست.( بحارالانوار، ج 51، ص 109).
بنابراین جریان طول عمر امام دوازدهم علیه السلام، از ابعاد مختلف عقلى و علمى و تاریخى ،امرى ممکن و پذیرفتنى است و پیش از همه اینها از جلوه هاى اراده خداوند بزرگ و تواناست؛ (ر.ک. زنده روزگاران، دکتر فریدونی).
www.mahdi313.com
امکان طول عمر:
از مباحث مربوط به زندگى امام مهدى علیه السلام طول عمر آن بزرگوار است. براى بعضى این سؤال مطرح است که چگونه ممکن است انسانى، عمرى چنین طولانى داشته باشد؟!(اکنون در سال 1429 هجرى قمرى هستیم و با توجه به اینکه تولد امام مهدى در سال 255 هجرى قمرى واقع شده است، پیشواى ما هم اکنون 1174 سال دارد).
سرچشمه این سؤال و علت طرح آن این است که آنچه در جهان امروز، معمول و متداول است عمرهاى محدودى است که حداکثر بین 80 تا 100 سال طول مى کشد( البته هم اکنون عمرهاى بالاى صد سال هم یافت مىشود که به نسبت بسیار کم است). و بعضى با دیدن و شنیدن این گونه عمرها، نمىتوانند یک عمر طولانى را باور کنند یا آن را دور مىشمارند. وگرنه عمر طولانى از نظر عقل و دانش بشرى امرى غیر ممکن نیست و دانشمندان با مطالعه اجزاء بدن به این حقیقت رسیدهاند که ممکن است انسان، سالهاى بسیار طولانى زنده بماند و حتى گرفتار پیرى و فرسودگى هم نشود.
برنارد شاو مى گوید:
از اصول علمى مورد پذیرش همه دانشمندان بیولوژیست، این است که براى عمر بشر نمىتوان حدى تعیین کرد و حتى دیرزیستى نیز مسئله مرزناپذیرى است.( راز طول عمر امام زمان علیه السلام؛ عل اکبرمهدى پور، ص 13).
پروفسور "اتینگر" مى نویسد:
به نظر من با پیشرفت تکنیک ها و کارى که ما شروع کردهایم بشر قرن بیست و یکم خواهد توانست هزاران سال عمر کند.( مجله دانشمند، سال 6، ش 6، ص 147).
بنابراین تلاش دانشمندان براى دست یافتن به راههاى غلبه بر پیرى و رسیدن به دراز عمرى نشانگر امکان چنین پدیدهاى است چنان که در این مسیر گام هاى موفقیت آمیزى برداشته شده است و هم اکنون در گوشه و کنار جهان کم نیستند افرادى که بر اثر شرایط مناسب آب و هوایى و تغذیه مناسب و فعّالیت مناسب بدنى و فکرى و عوامل دیگر، عمرى نزدیک به صدوپنجاه سال و گاهى بیشتر از آن دارند مهمتر این که عمر طولانى در گذشته تاریخ انسانها بارها تجربه شده است و در کتابهاى آسمانى و تاریخى، انسانهاى زیادى با نام و نشان و شرح حال یاد شده اند که مدت عمر آنها بسیار درازتر از عمر بشر امروز بوده است.
در این زمینه کتابها و مقالات متعدّدى نوشته شده است که براى نمونه چند مورد را بیان مى کنیم:
1. در قرآن آیهاى هست که نه تنها از عمر طولانى بلکه از امکان عمر جاویدان خبر مى دهد و آن آیه درباره حضرت یونس علیه السلام است که مى فرماید:
اگر او (یونس علیه السلام) در شکم ماهى تسبیح نمى گفت، تا روز رستاخیز در شکم ماهى مى ماند.( سوره صافات، آیه 144).
با توجه به این آیه شریفه، عمر بسیار طولانى (از عصر یونس علیه السلام تا روز رستاخیز)- که در اصطلاح زیست شناسان عمر جاویدان نامیده مى شود- براى انسان و ماهى از نظر قرآن کریم امکان پذیر است.
2. قرآن کریم در مورد حضرت نوح علیه السلام مى فرماید:
« به راستى ما نوح را به سوى قومش فرستادیم، پس /950 سال در میان آنها درنگ نمود»؛( سوره عنکبوت، آیه 14).
آنچه در آیه شریفه آمده است مدت پیامبرى آن حضرت است و براساس برخى روایات، مدت عمر آن بزرگوار 2450 سال طول کشیده است؛( کمالالدین، ج 2، باب 46، ح 3، ص 309).
جالب اینکه در روایتى از امام سجادعلیه السلام نقل شده است که فرمودند:
در امام مهدى علیه السلام سنت و شیوهاى از زندگى حضرت نوح علیه السلام است و آن طول عمر است؛( کمالالدین، ج 1، باب 21، ح 4، ص 591.)
3. و نیز درباره حضرت عیسى علیه السلام مىفرمایند:
« ... و هرگز او را نکشتند و به دار نیاویختند بلکه امر به آنها مشتبه شد... به یقین او را نکشتند بلکه خداوند او را به سوى خود بالا برد که خداوند توانا و فرزانه است»؛( سوره نساء، آیه 157).
همه مسلمانان به استناد قرآن و احادیث فراوان معتقدند که عیسى علیه السلام زنده و در آسمانهاست و به هنگام ظهور حضرت مهدى علیه السلام فرود آمده و او را یارى خواهد کرد.
امام باقرعلیه السلام فرمودند:
در صاحب این امر (مهدى علیه السلام) چهار سنّت از چهارتن از پیامبران است... و از عیسى علیه السلام سنتى دارد و آن این که: (درباره مهدى نیز) مى گویند: او در گذشته است در حالى که او زنده مى باشد؛( بحارالانوار، ج 51، ص 217).
علاوه بر قرآن، در تورات و انجیل نیز سخن از دراز عمران مطرح گردیده است.
در تورات آمده است که:
« ... تمام ایامِ " آدم "که زیست، نهصد و سى سال بود که مُرد... جمله ى ایام "انوش" نهصد و پنج سال بود که مُرد... و تمامى ایّام "قینان" نهصد و ده سال بود که مُرد... پس جمله ى ایّام "متوشالح" نهصد و شصت و نه سال بود که مُرد..»؛( زنده روزگاران ، ص 132 به نقل از تورات - ترجمه فاضل خانى - سفر پیدایش باب پنجم، آیات 5 - 32).
بنابراین تورات صریحاً به وجود افرادى با داشتن عمرهاى طولانى (بیش از نهصد سال) اعتراف مى کند.
در انجیل نیز عباراتى موجود است که نشانگر آن است که عیسى علیه السلام پس از به دار کشیده شدن زنده گردیده و به آسمان بالا رفته است؛( زنده روزگاران، ص 134 به نقل از عهد جدید، کتاب اعمال رسولان، باب اول، آیات 1 - 12). و در روزگارى فرود خواهد آمد و مسلّم است که عمر آن بزرگوار از دو هزار سال بیشتر است.
با این بیان روشن مى شود که پیروان دو آئین یهود و مسیحیت باید به علت اعتقاد به کتاب مقدس به عمرهاى طولانى نیز معتقد باشند.
گذشته از این که طول عمر از نظر علمى و عقلى پذیرفتنى است و در گذشته تاریخ، موارد بسیار دارد، در مقیاس قدرت بى نهایت خداوند نیز قابل اثبات است. به اعتقاد همه پیروان ادیان آسمانى تمام ذرات عالم در اختیار خداوند است و تأثیر همه سببها و علّتها به اراده او بستگى دارد و اگر او نخواهد سبب ها از تأثیر باز مى ماند و نیز بدون سبب و علّت طبیعى، ایجاد مى کند و مى آفریند.
او خدایى است که از دل کوه، شترى بیرون مىآورد و آتش سوزنده را بر ابراهیم علیه السلام سرد و سلامت مى سازد و دریا را براى موسى و پیروانش خشک مى کند و آنها را از میان دو دیوار آبى عبور مى دهد( اینها حقایقى است که در قرآن کریم آمده است؛ سوره انبیاء، آیه 69 و سوره شعراء، آیه63). آیا از این که به عصاره انبیاء و اولیاء و آخرین ذخیره الهى و نهایت آمال و آرزوى همه نیکان و تحقق بخش وعده بزرگ قرآن را عمرى طولانى بدهد، ناتوان خواهد بود؟!
امام حسن مجتبى علیه السلام فرموده است:
... خداوند عمر او را (مهدى علیه السلام) در دوران غیبتش طولانى مى گرداند، سپس به قدرت خدایى اش او را در سیماى جوانى زیر چهل سال آشکار مى سازد تا مردمان دریابند که خداوند بر هر کارى تواناست.( بحارالانوار، ج 51، ص 109).
بنابراین جریان طول عمر امام دوازدهم علیه السلام، از ابعاد مختلف عقلى و علمى و تاریخى ،امرى ممکن و پذیرفتنى است و پیش از همه اینها از جلوه هاى اراده خداوند بزرگ و تواناست؛ (ر.ک. زنده روزگاران، دکتر فریدونی).
www.mahdi313.com
.jpg "معرفی خوشنویسان معروف قرآن کریم")
