پرسش :
جواني هستم كه به اقتضاي سنم رفقايي دارم، مي خواهم بپرسم كه اگر اين رفاقت وابستگي ايجاد كند اشكالي دارد و اگر اشكال دارد راهكارهايي برايم مطرح بفرمائيد؟
پاسخ :
دوستي ومحبت ورزيدن به همجنس في حد نفسه از نظر شرع اشكالي ندارد امابايد به اين نكته توجه داشت
كه علاقه و وابستگى به دوستان تا وقتى كه موجب اخلال در برنامه زندگى و كارى انسان، مزاحمت با حقوق والدين، مشغوليت ذهن و ضعف اراده و عدم اعتماد به نفس و ضعف ايمان نگردد اشكالى ندارد، بلكه اگر در راستاى اصلاح و قوّت بخشيدن به اين امور باشد بسيار خوب و مفيد خواهد بود، البته بهترين راهكار در اين مسائل، ميانهروى است و زيادهروى و افراط در آن موجب به وجود آمدن مشكلات ذكر شده خواهد گشت، در نتيجه اگر بخواهيد در اين مسأله در حد اعتدال رفتار نماييد درباره مشكلات آن فكر كنيد و سعى كنيد خود را قانع كنيد كه افراط در اين زمينه به ضرر روح و سلامت روان شما است. علاوه اين كه افراط در اين گونه دوستىها گاهى اثر عكس مىگذارد و روابط دوست با انسان به جاى گرمى به سردى مىگرايد. زيرا افراط شما موجب به وجود آمدن توقع زيادتان مىگردد و ممكن است او نتواند در حدّ توقّعتان شما را راضى نمايد.
دوستىها بر چند نوع است:
1- دوستى به خاطر خدا همانند علاقه به اولياى دين و برادران ايمانى كه منشاء آن منش دينى فرد و اعتقادات اوست نه انگيزههاى ديگر.
2- دوستى به جهت مال و جمال ويا كششهاى غريزى ديگر.
نوع اول؛ اين دوستىها عبادت و از بهترين اعمال است . چنانچه در احاديث منقول از اهل بيت(ع) آمده است: «هل الدين الا الحب؛ آيا دين جز محبت چيز ديگرى است؟».
نوع دوم؛ اين دوستىها چنانچه موجب سد راه خدا گردد و احيانا آدمى را به انحراف بكشاند خطرناك ترين دام شيطان است كه بايد از آن پرهيز نمود و تنها آن را معبرى براى درك جلال و جمال خداوند قرارداد. ممكن است گلى زيبا انسان را فريفته و مجذوب خويش كند ولى عاقل كسى است كه در وراى زيبايى گلجمال خالق گل راببيند و از اين حجاب عبور كرده تا ملكوت را مشاهده نمايد.
در پايان لازم به ذكر است صرف علاقه و محبت به شخص و يا چيزى امرى ممنوع وكارى محرم نيست. ولى لغزشگاهى است كه در صورت مراقبت نكردن ممكن است آدمى را به قعر پرتگاه بياندازد. در رابطه با مشكلى كه با آن مواجه هستيد توجه به چند نكته الزامى است:
1) دوست و دوست يابى از نيارهاى واقعى زندگى است و داراى فلسفه خاصى است. اما آنچه مهم است اين كه در اين راستا همچون ديگر جنبههاى زندگى رعايت اعتدال لازم وضرورى است. به عبارت ديگر: علاقه شما به دوستتان احساسى پاك و لطيف است اما همواره بايد عواطف با تعقل همراه باشند. ولى به نظر مىرسد عقل و منطق اين مقدار علاقه را تاءييد نكند.
2) انسان در برابر هر يك از نعمتهاى الهى - از جمله دوست خوب - همواره بايد بداند كه بالاخره روزى آن را از دست خواهد داد. بنا براين دل سپارى در برابر هر چيز بايد به گونهاى باشد كه فقدانش موجب آزار انسان نگردد.
3) سعى كنيد نسبت به دشوارى دورى از دوستتان خونسرد باشيد. مسلما به تدريج رنج اين فراق كاهش خواهد يافت و عادى خواهد شد.
در پايان اين نكته را گوشزد مي كنيم ،كه گاهي علت ايجاد اين نوع وابستگيها چيزي جز غريزه ونفسانيت انسان نمي باشدوبراي اطمينان از عدم نفوذ شيطان، بهترنكات زير را در معاشرت با دوستان رعايت كنيد:
1.درنوع نگاه هاومعاشرتهاي خود در محيط مدرسه دقت كنيد ،چرا كه همجنس بودن مجوزي براي
نگاه هاي شهوت آلود نمي باشد.
2.اجتناب از خوابيدن كنار همديگر و زيريك پتو وهمچنين اجتناب ازگفتگودرباره مسائل جنسي.
در مورد بحث دوستي وشرايط وحدودآن در اسلام مي توانيد به كتابهاي زير مراجعه كنيد:
1- دوستي در قرآن و حديث , نوشته آقاي ري شهري
2- دوستي و دوستان , نوشته آقاي سيد هادي مدرس , ترجمه حميدرضا شيخي و حميدرضا آژير, از انتشارات آستان قدس رضوي , 1376
3- آئين دوستي در اسلام , نوشته آقاي بابازاده
www.morsalat.com
دوستي ومحبت ورزيدن به همجنس في حد نفسه از نظر شرع اشكالي ندارد امابايد به اين نكته توجه داشت
كه علاقه و وابستگى به دوستان تا وقتى كه موجب اخلال در برنامه زندگى و كارى انسان، مزاحمت با حقوق والدين، مشغوليت ذهن و ضعف اراده و عدم اعتماد به نفس و ضعف ايمان نگردد اشكالى ندارد، بلكه اگر در راستاى اصلاح و قوّت بخشيدن به اين امور باشد بسيار خوب و مفيد خواهد بود، البته بهترين راهكار در اين مسائل، ميانهروى است و زيادهروى و افراط در آن موجب به وجود آمدن مشكلات ذكر شده خواهد گشت، در نتيجه اگر بخواهيد در اين مسأله در حد اعتدال رفتار نماييد درباره مشكلات آن فكر كنيد و سعى كنيد خود را قانع كنيد كه افراط در اين زمينه به ضرر روح و سلامت روان شما است. علاوه اين كه افراط در اين گونه دوستىها گاهى اثر عكس مىگذارد و روابط دوست با انسان به جاى گرمى به سردى مىگرايد. زيرا افراط شما موجب به وجود آمدن توقع زيادتان مىگردد و ممكن است او نتواند در حدّ توقّعتان شما را راضى نمايد.
دوستىها بر چند نوع است:
1- دوستى به خاطر خدا همانند علاقه به اولياى دين و برادران ايمانى كه منشاء آن منش دينى فرد و اعتقادات اوست نه انگيزههاى ديگر.
2- دوستى به جهت مال و جمال ويا كششهاى غريزى ديگر.
نوع اول؛ اين دوستىها عبادت و از بهترين اعمال است . چنانچه در احاديث منقول از اهل بيت(ع) آمده است: «هل الدين الا الحب؛ آيا دين جز محبت چيز ديگرى است؟».
نوع دوم؛ اين دوستىها چنانچه موجب سد راه خدا گردد و احيانا آدمى را به انحراف بكشاند خطرناك ترين دام شيطان است كه بايد از آن پرهيز نمود و تنها آن را معبرى براى درك جلال و جمال خداوند قرارداد. ممكن است گلى زيبا انسان را فريفته و مجذوب خويش كند ولى عاقل كسى است كه در وراى زيبايى گلجمال خالق گل راببيند و از اين حجاب عبور كرده تا ملكوت را مشاهده نمايد.
در پايان لازم به ذكر است صرف علاقه و محبت به شخص و يا چيزى امرى ممنوع وكارى محرم نيست. ولى لغزشگاهى است كه در صورت مراقبت نكردن ممكن است آدمى را به قعر پرتگاه بياندازد. در رابطه با مشكلى كه با آن مواجه هستيد توجه به چند نكته الزامى است:
1) دوست و دوست يابى از نيارهاى واقعى زندگى است و داراى فلسفه خاصى است. اما آنچه مهم است اين كه در اين راستا همچون ديگر جنبههاى زندگى رعايت اعتدال لازم وضرورى است. به عبارت ديگر: علاقه شما به دوستتان احساسى پاك و لطيف است اما همواره بايد عواطف با تعقل همراه باشند. ولى به نظر مىرسد عقل و منطق اين مقدار علاقه را تاءييد نكند.
2) انسان در برابر هر يك از نعمتهاى الهى - از جمله دوست خوب - همواره بايد بداند كه بالاخره روزى آن را از دست خواهد داد. بنا براين دل سپارى در برابر هر چيز بايد به گونهاى باشد كه فقدانش موجب آزار انسان نگردد.
3) سعى كنيد نسبت به دشوارى دورى از دوستتان خونسرد باشيد. مسلما به تدريج رنج اين فراق كاهش خواهد يافت و عادى خواهد شد.
در پايان اين نكته را گوشزد مي كنيم ،كه گاهي علت ايجاد اين نوع وابستگيها چيزي جز غريزه ونفسانيت انسان نمي باشدوبراي اطمينان از عدم نفوذ شيطان، بهترنكات زير را در معاشرت با دوستان رعايت كنيد:
1.درنوع نگاه هاومعاشرتهاي خود در محيط مدرسه دقت كنيد ،چرا كه همجنس بودن مجوزي براي
نگاه هاي شهوت آلود نمي باشد.
2.اجتناب از خوابيدن كنار همديگر و زيريك پتو وهمچنين اجتناب ازگفتگودرباره مسائل جنسي.
در مورد بحث دوستي وشرايط وحدودآن در اسلام مي توانيد به كتابهاي زير مراجعه كنيد:
1- دوستي در قرآن و حديث , نوشته آقاي ري شهري
2- دوستي و دوستان , نوشته آقاي سيد هادي مدرس , ترجمه حميدرضا شيخي و حميدرضا آژير, از انتشارات آستان قدس رضوي , 1376
3- آئين دوستي در اسلام , نوشته آقاي بابازاده
www.morsalat.com
