پرسش :
آیا امام حسین ـ علیه السلام ـ قبل از روز عاشورا به کسانی که قصد جنگ با ایشان را داشتند، پیشنهاد صلح دادند؟
پاسخ :
امام حسین ـ علیه السلام ـ در قیام خود دنبال اهدافی بود که در آغاز قیام آن ها را در برخی از فرصت ها مثل وصیت به برادرش محمد حنفیه و یا در برخورد با عده ای که از حضرت می خواستند از حرکت به سوی کوفه چشم پوشی کند اعلام کرد،و هرگز چه به صورت کنایه و صراحت سخنی از صلح به میان نیاورده است. اگر بنا بود صلح کند از مدینه خارج نمی شد و به بیعت راضی می شد، یا در مکه حج خود را نا تمام نمی گذاشت و به حاکم مکه که از طرف یزید بود اعلام می کرد که من حاضر به صلح هستم یا بیعت می کنم. آن حضرت به صراحت فرمود: «... من برای اصلاح طلبی و مبارزه با مفاسد و امر به معروف و نهی از منکر قیام می کنم و به روش جدم و پدرم اقتدا کرده ام...»[1]
حضرت برای اتمام حجت در مقابل سپاه کوفه خود را معرفی می کرد و این مسائل از بابت وظیفه الهی امامت بود که می خواست آن ها را هدایت کند و تا آخرین لحظه به این مسئله اهمیت می داد و اگر آن ها هدایت می شدند امام دست از جنگ با آن ها بر می داشت و با کسی که مایه و منشأ مفاسد بود جنگ می کرد و حاکمیت او را از بین می برد، در این راستا امام تلاش فراوان کرد ولی هرگز سر سازش با یزید در مواضع امام دیده نشده، آن حضرت فرمود: «السلام علی الاسلام اذ قد بلیت الامه براع مثل یزید...» از اسلام باید خداحافظی کرد وقتی امت اسلام گرفتار حکومت فردی چون یزید شدند ...
وقتی مروان با سماجت از حاکم مدینه می خواست از امام بیعت بگیرد. خطاب به او گفت: « از جدم رسول خدا شنیدم که فرمود خلافت و حکومت بر آل ابوسفیان حرام است»، [2]
امام نه در مدینه و نه در جای دیگر به صلح و سازش رضایت نداد. همه شعارهای امام ـ علیه السلام ـ در قیام حکایت ازعشق و حماسه و مبارزه با ظلم دارد که در یکی از آن ها سازش با ظلم را ننگ و عار می داند و مرگ در برابر ظلم را افتخار می نامد.[3]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. حماسه ی حسینی، شهید مطهری.
2. طیبی 506
انقلاب امام حسین مرحوم صدر.
پاورقی ها:
[1]. ابن شهر آشوب، المناقب، قم، انتشارات علامه 1379 ق، ج4، ص 89.
[2]. مجلسی، بحار، چاپ بیروت، دار الوفاء 1403، ج44، ص 326. و ابن طاوس، اللهوف، تهران، انتشارات جهان، 1348ش، ص 24. و ابن غاطی، مشیر الاحزان، چاپ قم، مدرسه امام مهدی، 1406ق، ص 25.
[3]. مجلسی، پیشین، ج 44، ص 192 و 196 و دیلمی، اعلام الدین، قم، آل البیت، 1408ق، ص 298.
منبع: اندیشه قم
امام حسین ـ علیه السلام ـ در قیام خود دنبال اهدافی بود که در آغاز قیام آن ها را در برخی از فرصت ها مثل وصیت به برادرش محمد حنفیه و یا در برخورد با عده ای که از حضرت می خواستند از حرکت به سوی کوفه چشم پوشی کند اعلام کرد،و هرگز چه به صورت کنایه و صراحت سخنی از صلح به میان نیاورده است. اگر بنا بود صلح کند از مدینه خارج نمی شد و به بیعت راضی می شد، یا در مکه حج خود را نا تمام نمی گذاشت و به حاکم مکه که از طرف یزید بود اعلام می کرد که من حاضر به صلح هستم یا بیعت می کنم. آن حضرت به صراحت فرمود: «... من برای اصلاح طلبی و مبارزه با مفاسد و امر به معروف و نهی از منکر قیام می کنم و به روش جدم و پدرم اقتدا کرده ام...»[1]
حضرت برای اتمام حجت در مقابل سپاه کوفه خود را معرفی می کرد و این مسائل از بابت وظیفه الهی امامت بود که می خواست آن ها را هدایت کند و تا آخرین لحظه به این مسئله اهمیت می داد و اگر آن ها هدایت می شدند امام دست از جنگ با آن ها بر می داشت و با کسی که مایه و منشأ مفاسد بود جنگ می کرد و حاکمیت او را از بین می برد، در این راستا امام تلاش فراوان کرد ولی هرگز سر سازش با یزید در مواضع امام دیده نشده، آن حضرت فرمود: «السلام علی الاسلام اذ قد بلیت الامه براع مثل یزید...» از اسلام باید خداحافظی کرد وقتی امت اسلام گرفتار حکومت فردی چون یزید شدند ...
وقتی مروان با سماجت از حاکم مدینه می خواست از امام بیعت بگیرد. خطاب به او گفت: « از جدم رسول خدا شنیدم که فرمود خلافت و حکومت بر آل ابوسفیان حرام است»، [2]
امام نه در مدینه و نه در جای دیگر به صلح و سازش رضایت نداد. همه شعارهای امام ـ علیه السلام ـ در قیام حکایت ازعشق و حماسه و مبارزه با ظلم دارد که در یکی از آن ها سازش با ظلم را ننگ و عار می داند و مرگ در برابر ظلم را افتخار می نامد.[3]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. حماسه ی حسینی، شهید مطهری.
2. طیبی 506
انقلاب امام حسین مرحوم صدر.
پاورقی ها:
[1]. ابن شهر آشوب، المناقب، قم، انتشارات علامه 1379 ق، ج4، ص 89.
[2]. مجلسی، بحار، چاپ بیروت، دار الوفاء 1403، ج44، ص 326. و ابن طاوس، اللهوف، تهران، انتشارات جهان، 1348ش، ص 24. و ابن غاطی، مشیر الاحزان، چاپ قم، مدرسه امام مهدی، 1406ق، ص 25.
[3]. مجلسی، پیشین، ج 44، ص 192 و 196 و دیلمی، اعلام الدین، قم، آل البیت، 1408ق، ص 298.
منبع: اندیشه قم
.jpg "حجاب مقدم است یا اقتصاد مردم؟")
