پرسش :
امام زمان (عج) چه سفارشی برای تعجیل در فرج نمودند؟
پاسخ :
شرح پرسش:
لطفا این حدیث را شرح دهید. امام زمان(علیه السلام) می فرمایند: «أَکْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ، فإِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُمْ؛ براى شتاب در گشایش حقیقى و کامل، بسیار دعا کنید؛ زیرا، همانا، فَرَج شما در آن است.»[1]
شرح حدیث:
این کلام از جمله مطالبى است که حضرت مهدى(علیه السلام) در جواب سؤال هاى اسحاق بن یعقوب بیان کرده اند. در این روایت، امام(علیه السلام) به زیاد دعا کردن براى تعجیل فَرَج فرمان مى دهند. این فرمان حضرت، اهمیّت مطلب را مى رساند؛ زیرا فَرَجْ و گشایش شیعیان از تمام گرفتارى ها و فتنه ها، در سایه ى ظهور حضرت(علیه السلام) محقق مى گردد؛ و تا زمانى که حضرت(علیه السلام) در غیبت به سر مى برد، شیعه نیز تحت فشار و ظلم و تعدّى حاکمانِ ظالم و جائر است.
در این حدیث نکاتى است که به آن ها اشاره مى کنیم:
1. براى شیعیان فَرَجى است و آنان از شکنجه و اذیّت و آزار و تهمت رهایى خواهند یافت. آن روز طلایى خواهد رسید و آنان در سایه ى حکومت آقا و مولایشان در آرامش و رفاه و معنویت زندگى خواهند کرد.
2. فرج امام زمان مورد «بداء» واقع مى شود؛ و به تعبیر دیگر، قابل تأخیر یا تعجیل است و یکى از عوامل تعجیل در فرج آن حضرت، دعا است. مى دانیم که دعا بدون درخواست قلبى و زمینه سازى براى تحقّق آن، مؤثر نخواهد بود. انسان باید با زبان و قلب بطلبد، و در عمل نیز زمینه ساز خواسته ى خود باشد.
پی نوشت:
[1]. کمال الدین، ج2، ص485، ح4 ؛ الغیبة، طوسى، ص293، ح247 ؛ احتجاج، ج2، ص284 ؛ إعلام الورى، ج2، ص272 ؛ کشف الغمة، ج3، ص340 ؛ الخرائج و الجرائح، ج3، ص1115 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص181، ح10.
منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).
شرح پرسش:
لطفا این حدیث را شرح دهید. امام زمان(علیه السلام) می فرمایند: «أَکْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ، فإِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُمْ؛ براى شتاب در گشایش حقیقى و کامل، بسیار دعا کنید؛ زیرا، همانا، فَرَج شما در آن است.»[1]
شرح حدیث:
این کلام از جمله مطالبى است که حضرت مهدى(علیه السلام) در جواب سؤال هاى اسحاق بن یعقوب بیان کرده اند. در این روایت، امام(علیه السلام) به زیاد دعا کردن براى تعجیل فَرَج فرمان مى دهند. این فرمان حضرت، اهمیّت مطلب را مى رساند؛ زیرا فَرَجْ و گشایش شیعیان از تمام گرفتارى ها و فتنه ها، در سایه ى ظهور حضرت(علیه السلام) محقق مى گردد؛ و تا زمانى که حضرت(علیه السلام) در غیبت به سر مى برد، شیعه نیز تحت فشار و ظلم و تعدّى حاکمانِ ظالم و جائر است.
در این حدیث نکاتى است که به آن ها اشاره مى کنیم:
1. براى شیعیان فَرَجى است و آنان از شکنجه و اذیّت و آزار و تهمت رهایى خواهند یافت. آن روز طلایى خواهد رسید و آنان در سایه ى حکومت آقا و مولایشان در آرامش و رفاه و معنویت زندگى خواهند کرد.
2. فرج امام زمان مورد «بداء» واقع مى شود؛ و به تعبیر دیگر، قابل تأخیر یا تعجیل است و یکى از عوامل تعجیل در فرج آن حضرت، دعا است. مى دانیم که دعا بدون درخواست قلبى و زمینه سازى براى تحقّق آن، مؤثر نخواهد بود. انسان باید با زبان و قلب بطلبد، و در عمل نیز زمینه ساز خواسته ى خود باشد.
پی نوشت:
[1]. کمال الدین، ج2، ص485، ح4 ؛ الغیبة، طوسى، ص293، ح247 ؛ احتجاج، ج2، ص284 ؛ إعلام الورى، ج2، ص272 ؛ کشف الغمة، ج3، ص340 ؛ الخرائج و الجرائح، ج3، ص1115 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص181، ح10.
منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).