پرسش :

شوهرم پس از بیست سال زندگى مشترک و با داشتن دو فرزند، بدون اجازه این جانب، همسر دوّمى اختیار نموده که باعث پاشیدگى زندگى مشترکمان شده، و از آن تاریخ اصلاً رعایت عدالت را در هیچ زمینه اى ننموده است. یک بار که شوهرم در منزل همسر دوّمش بود به آن جا رفتم که مشاجره لفظى کوتاهى بین من و همسر دوم او اتّفاق افتاد، بدین جهت شوهرم مرا نزد همسر دوّمش به شدّت کتک زد که منجر به خونریزى بینى گردید و از آن روز به بعد به ناچار در منزل پدرم به سر مى برم، زیرا در منزل خودم احساس امنیت نمى کردم. اکنون همسرم شرط بازگشت به زندگى و شروع مجدّد آن را منوط به عذرخواهى از همسر دوم مى داند و مى گوید: «باید از آن کتککارى نیز بگذرى». این امر موجب از بین رفتن غرور من نزد فامیل و فرزندانم مى باشد، وظیفه من چیست؟

پاسخ :
پاسخ از حضرت آیت اللَّه العظمى مکارم شیرازى (مدّ ظلّه العالى):
چنانچه شما به همسر دوم اهانت کرده اید وظیفه شما این است که حلّیت بطلبید; ولى شوهر شما نمى تواند بازگشت به زندگى را مشروط به این کار کند و اگر شوهر شما، شما را زده و مجروح کرده، باید دیه بدهد یا از شما حلّیت بطلبد و محیط امن و امانى را براى زندگى شما فراهم سازد و بدانید این گونه مشکلات جز با مدارا کردن طرفین و عفو و گذشت و رعایت اصول عدالت، حل نخواهد شد.
منبع: makarem.ir