امام على علیه‏ السلام فرمودند:

قُلْتُ: اَللهمَّ لا تُحوِجنى اِلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، فَقْالَ رَسولُ الله‏ِ صلّى ‏الله ‏علیه‏ و ‏آله: یا عَلىُّ، لا تَقولَنَّ هكَذا، فَلَیسَ مِنْ اَحَدٍ اِلاّ وَ هُوَ مُحْتاجٌ اِلَى النّاسِ. فَقُلْتُ: یا رَسولَ الله‏ِ، فَما اَقولُ؟ قالَ: قُلْ: اللهمَّ لا تُحوِجْنى اِلى شِرارِ خَلْقِكَ. قُلْتُ: یا رَسولَ الله‏ِ وَمَنْ شِرارُخَلْقِهِ؟ قالَ: الَّذینَ اِذا اَعطَوا مَنّوا وَ اِذا مَنَعوا عابوا؛

من گفتم: بار خدایا! مرا محتاج احدى از خَلقت مگردان. پیامبر خدا صلّى ‏الله ‏علیه‏ و ‏آله فرمودند: اى على چنین نگو؛ زیرا هیچ كس نیست، مگر آن‏كه به مردم نیازمند است. گفتم: پس چه بگویم، اى پیامبر خدا؟ فرمودند بگو: بار خدایا! مرا نیازمند بَدانِ خلقت قرار مده. گفتم: اى پیامبر خدا، بَدان خلق خدا كیانند؟ فرمودند: كسانى كه هر گاه چیزى بدَهند، منّت گذارند و هر گاه ندهند، بد گویند.

تنبیه الخواطر، ج ۱، ص ۳۹