پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:

مَرَّ اَخى عیسى علیه السلام بِمَدینَةٍ فَاِذا وُجُوهُهُمْ صُفْرٌ وَ عُیونُهُمْ زُرْقٌ فَشَكَوااِلَیهِ ما بِهِم مِنَ الْعِلَلِ. فَقالَ: دَواؤُكُمْ مَعَكُمْ، اَنْتُمْ اِذا اَكَلْتُمُ اللَّحْمَ طَبَختُموهُ غَیرَمَغْسولٍ، وَ لَیسَ یخْرُجُ شَىْءٌ مِنَ الدُّنْیا اِلاّ بِجَنابَةٍ. فَغَسَلُوا بَعْدَ ذلِكَ لُحومَهُم فَذَهَبَتْ اَمْراضُهُم؛

برادرم عیسى، از شهرى عبور كرد و دید كه مردمش رنگ چهره‌هایشان زرد و چشم‌هایشان كبود است. آنان از بیمارى‌هایى كه داشتند، نزد وى اظهار ناراحتى كردند. عیسى علیه السلام گفت: درمانتان همراهتان است. شما هنگامى كه گوشت مى‌خورید، آن را ناشسته مى‌‍پزید، در حالى كه هیچ چیزى بدون نوعى جنابت از دنیا نمى‌رود. از آن پس، گوشت‌هاى مصرفى خود را شستند و در نتیجه بیمارى‌هایشان ازمیان رفت.

قصص الانبیاء، ص ۲۷۴، ح ۳۵۷