پرهیز از چیره شدن آرزو و بندگی خداوند

امام علی علیه السلام فرمودند:

اَزْمِعوا عِبَادَ اللهِ بِالرَّحِیلِ مِنْ هَذِهِ الدَّارِ، الْمَقْدُورِ عَلَی اَهْلِهَا الزَّوَالُ، الْمَمْنُوعِ اَهْلُهَا مِنَ الْحَیاةِ الْمُذَلَّلَةِ اَنْفُسَهُمْ بِالْمَوتِ، فَلَا حَی یطْمَعُ فِی الْبَقَاءِ وَ لَا نَفْسٌ اِلَّا مُذْعِنَةٌ بِالْمَنُونِ فَلَا یغْلِبَنَّکمُ الْاَمَلُ وَ لَا یطُلْ عَلَیکمُ الْاَمَدُ وَ لَا تَغْتَرُّوا فِیهَا بِالْآمَالِ وَ تَعَبَّدُوا اللهَ اَیامَ الْحَیاةِ.

ای بندگان خدا! عزم کوچیدن کنید از این سرایی که رفتن از آن، بر ساکنانش مقدّر شده و از زیستن [همیشگی] در آن، ممنوع گشته اند و جان‌هایشان مقهور مرگ است،‌به طوری که هیچ زنده‌ای طمع ماندن همیشگی ندارد و هیچ جانداری نیست، جز آن که سرود فرمان مرگ دارد، پس زنهار که آرزو بر شما چیره نگردد، مدّت عمر را دراز نپندارید، در دنیا فریب آرزوها را نخورید و تا زنده اید خدا را بندگی کنید.

الامالی، ص 160