خوشا به حال کسى که دلش را به شکر و زبانش را به ذکر خداوند مشغول دارد.
امام على علیه السّلام فرمودند:
طوبى لمن شغل قبله بالشکر و لسانه بالذکر؛
خوشا به حال کسى که دلش را به شکر و زبانش را به ذکر خداوند مشغول دارد.
منتخاب الغرر، ص 23.
