(علامه) مجلسى گوید:

کانَ الاِْمامُ اَبُومُحَمِّدٍ علیه‏ السلام یَعِظُ اَصْحابَهُ وَ یُذَکِّرُهُمْ الدّارَ الاْخِرَةِ وَ یُحَذِّرُهُمْ مِنْ فِتَنِ الدُّنْیا وَ غُرُورِها، وَمِنْ وَعْظِهِ: اِنَّکُمْ فى آجالٍ مَنْقُوصَةٍ وَ اَیّامٍ مَعْدُودَةٍ وَ الْمَوْتُ یَأْتى بَغْتَةً ، مَنْ یَزْرَعْ خَیْرا یَحْصُدْ غِبْطَةً وَ مَنْ یَزْرَعْ شَرّا یَحْصَدْ نَدامَةً.

امام عسکرى علیه‏ السلام اصحابش را همواره موعظه مى‏کرد و قیامت را به یادشان مى‏آورد و از آزمایشها و فتنه و غرور دنیا برحذرشان مى‏داشت، و از جمله موعظه‏اش این بود: شما در اوقات و اجلهاى کاهش یابنده و زمانهاى کم و محدود هستید در حالى که مرگ ناگهانى مى‏آید و کسى که خیر و خوبى کاشته، غبطه مى‏چیند و کسى که شر و بدى کاشته حسرت و ندامت برداشت مى‏کند.

بحارالانوار 78: 373