پیش نوازی همسر، باعث بالارفتن رضایت دو طرف از رابطه جنسی می شود.
چکیده: در ارتباط زناشویی، زن و مرد هر دو برای رسیدن به لذت باید همکاری کنند. در خیلی مواقع بیشتر به نقش زن پرداخته شده در حالی که مرد با رفتار درست خود در رابطه زناشویی می تواند باعث شود همسرش احساس لذت بیشتری کرده و شریک جنسی مناسب تری گردد. با ما همراه باشید.
تعداد کلمات 1868 / تخمین زمان مطالعه 9 دقیقه
تعداد کلمات 1868 / تخمین زمان مطالعه 9 دقیقه
آماده سازی
برای این که کاری به خوبی انجام شود و سامان یابد، باید شرایط و مقدمات آن را نیکو مهیا کرد. هماغوشی کامیابانه، در شرایط ویژه ای رخ می دهد و فرهنگ و آدابی ویژه دارد. فراهم بودن شرایط هم آغوشی و مراعات فرهنگ و آداب آن، رغبت به آمیزش را می افزاید، آدمی را در آن تواناتر می کند، میزان کام یابی را بالا می برد و عشق ورزی را لذیذتر می کند.
چون میل جنسی، دو جنبه جسمی و روحی دارد، آمادگی ها و آداب آمیزش نیز باید دوجنبه ای باشد؛ مادی و معنوی، جسمانی و روانی، ظاهری و باطنی. اینک برخی از مراحل و مصداق های آماده سازی هماغوشی کامیابانه را مطرح می کنیم. با دقت و حوصله، همراهی کنید.
چون میل جنسی، دو جنبه جسمی و روحی دارد، آمادگی ها و آداب آمیزش نیز باید دوجنبه ای باشد؛ مادی و معنوی، جسمانی و روانی، ظاهری و باطنی. اینک برخی از مراحل و مصداق های آماده سازی هماغوشی کامیابانه را مطرح می کنیم. با دقت و حوصله، همراهی کنید.
الف. پاکیزگی و خوش بویی
تمیزی بدن، لباس و بستر در هنگام آمیزش، ضرورتی حتمی است. زن و مرد، هر دو باید هنگام هماغوشی نظیف باشند. پاکیزگی و خوشبویی بدن و دهان، میل جنسی را بر می انگیزد. نظیفی و خوش بویی، پیام دارد؛ پیام عشق و سرزندگی. بوی خوش اندام و دهان و گیسوی همسر، مستی آفرین است و آرامش بخش.
پیام دهان نظیف و خوشبو، بوسه طلبیدن و بوسه دادن است. پیام گیسوی نظیف و خوشبو، پنجه در آن افکندن و آن را پریشان کردن و در فضای آن نفس عمیق کشیدن است. و پیام بدن نظیف و لطیف و خوشبو، لمس کردن و نوازش کردن و در آغوش کشیدن است. و کمتر پدیده ای مانند رایحه خوشی که از بدن همسر به مشام برسد، آدمی را سرخوش می کند و خواهش های جنسی اش را بر می آشوبد؛ چه رایحه طبیعی بدن، چه آمیخته به بوی خوش عطری دل پسند. نوع عطر نیز مهم است. همسران باید کشف کنند که همسرشان چه عطری را بیش تر دوست دارد. بهتر است که عطرهای همسران، هدیه ای از جانب دیگری اند. هر کدام برای دیگری عطری تهیه کند و عاشقانه و رندانه به او هدیه دهد.
پیام دهان نظیف و خوشبو، بوسه طلبیدن و بوسه دادن است. پیام گیسوی نظیف و خوشبو، پنجه در آن افکندن و آن را پریشان کردن و در فضای آن نفس عمیق کشیدن است. و پیام بدن نظیف و لطیف و خوشبو، لمس کردن و نوازش کردن و در آغوش کشیدن است. و کمتر پدیده ای مانند رایحه خوشی که از بدن همسر به مشام برسد، آدمی را سرخوش می کند و خواهش های جنسی اش را بر می آشوبد؛ چه رایحه طبیعی بدن، چه آمیخته به بوی خوش عطری دل پسند. نوع عطر نیز مهم است. همسران باید کشف کنند که همسرشان چه عطری را بیش تر دوست دارد. بهتر است که عطرهای همسران، هدیه ای از جانب دیگری اند. هر کدام برای دیگری عطری تهیه کند و عاشقانه و رندانه به او هدیه دهد.
نکته ای ظریف
از نکته های ظریفی که در منابع دینی ما، درباره سفارش به دلبری جنسی همسران آمده، این است که: «اگرچه شوهر کور باشد و زن سالمند، نباید آرایش و بوی خوش را ترک کنند»[1]. حکمت این پند، این است که نابینا، اگرچه حس بینایی ندارد، حواس دیگر را که دارد؛ بلکه فقدان یک حس، سبب تیزتر شدن حواس دیگر می شود. بوی خوش بدن همسر، چه بوی طبیعی بدن، چه آمیخته با عطری دلاویز، شامه همسر نابینا را می نوازد و جانش را سرشار از عشق و سرخوشی میکند و او را بر انجام آمیزش جنسی، تواناتر می سازد. به علاوه، فرد نابینا، نظافت بدن و آراستگی اندام ولطافت لباس همسرش را با حس لامسه، به خوبی درک می کند.
سالمندان نیز همین گونه اند. انسان، تا زنده است، خواهان زیبایی های حیات است و بهره های نیکوی زندگی را می طلبد. این، حق او است. اگرچه برخی از قوای جوانی اش کم شده، همچنان از زیبایی و شادابی و شیرینی نعمت های زندگی لذت می برد و هرگز نباید از این موهبت های ارجمند، محروم شود.
سالمندان نیز همین گونه اند. انسان، تا زنده است، خواهان زیبایی های حیات است و بهره های نیکوی زندگی را می طلبد. این، حق او است. اگرچه برخی از قوای جوانی اش کم شده، همچنان از زیبایی و شادابی و شیرینی نعمت های زندگی لذت می برد و هرگز نباید از این موهبت های ارجمند، محروم شود.
هشدار
آلودگی و بدبویی بدن و دهان و بستر، سخت آزاردهنده است و با دوری همسر می شود. عشق گل کرده را پلاسیده می کند. آتش برافروخ شهوت را خاموش می کند و اشتهای جنسی را کم می کند. هرگز مباد که همسران، با جسمی چرک و عرق دار، جامه ای آلوده، دهانی بدبو و در بستری کثیف، آمیزش کنند. از چنین آمیزشی، نمی باید آرامشی مطلوب و کامیابانه را انتظار داشت. یادمان باشد که هماغوشی، فرهنگ و آدابی ویژه دارد، که مراعات آن، رضایت همسران وکام یابی ایشان را ثمر می دهد و اگر رعایت نشود، نارضایی و ناکامی را در پی دارد.
ب. آراستگی
رونق عرصه معاشقه و آبادی آمیزشگاه، واجب تر از رونق و آبادی آشپزخانه و مهمان خانه است. آراستگی بدن (پیرایش و آرایش جسمی)، آراستگی جامه (تمیزی و زیبایی و لطافت لباس زیر و رو) و آراستگی آمیزشگاه (چشم نوازی و دل نوازی و خوش بویی اتاق و بستر خواب)، جزو جدا ناشدنی زندگی زن و شوهری است. این پدیده نیز فرهنگ و آداب ویژه دارد و بر همسران فرض است که آن را بیاموزند و مراعات کنند. اگر آمیزشگاه آباد باشد، آبادی دیگر بخش های زندگی نیز تا اندازه زیادی تأمین می شود و اگر این جا خراب باشد، بسیاری از جاهای دیگر نیز خراب می شود.
برخی از خانم ها در آراستن اتاق پذیرایی و رونق بخشی به آشپزخانه به سلیقه و هنر شایانی دارند و در زینت بخشی به دیگر جاهای خانه نیز هنرمندند. اکنون می پرسیم که ایشان در تزیین اتاق خوابشان چه قدر توانایی دارند؟ اینکه برای ستودن خانمی می گویند: «از هر انگشتش هنری می بارد»، آیا در دلبرانه کردن آمیزشگاه خود و همسرش نیز هنرمند است؟ هنرمندی خانم شوهردار، آنگاه به کمال می رسد که زندگی خانوادگی را آباد سازد، و بخش عظیمی از آبادانی زندگی، به رونق و سرزندگی خوابگاه همسران بستگی دارد.
آن هنرهایی که در تعریف مردم از یک خانم می آید . - معمولا - هنرهای آبادسازی «جَلَوت» هاست؛ نمایان ها؛ که شاید هنر باشند، اما چندان مهم نیستند و نبودشان چندان لطمه ای به زندگی خانوادگی نمی زند. اما هنرهای برتر یک خانم هنرمند، هنرهای آبادسازی «خلوت» هاست؛ آبادگری رابطه ویژه همسری؛ طراوت بخشی به کانون خانواده، دلبری از همسر، آراستن اندام خود، حجله را همواره حجله نگه داشتن
درست است که نمی توان حجله عروس و داماد را همیشه به همان رونق و زیبایی شب زفاف نگاه داشت؛ اما چه عیبی دارد که آبادی آن حفظ شود و گاهی، همان حال و هوای شب زفاف در آن دیده شود؟ حجله شب زفاف را خانواده ها می سازند و می آرایند؛ چه خوب است که خود همسران نیز تا اندازه ای که ممکن است و به تربیت فرزندان و محیط معنوی خانه آسیب نمی زند، آراستگی حجله شان را همواره نگه دارند؟ این کار، هنر و همت همسران را می طلبد.
برخی از خانم ها در آراستن اتاق پذیرایی و رونق بخشی به آشپزخانه به سلیقه و هنر شایانی دارند و در زینت بخشی به دیگر جاهای خانه نیز هنرمندند. اکنون می پرسیم که ایشان در تزیین اتاق خوابشان چه قدر توانایی دارند؟ اینکه برای ستودن خانمی می گویند: «از هر انگشتش هنری می بارد»، آیا در دلبرانه کردن آمیزشگاه خود و همسرش نیز هنرمند است؟ هنرمندی خانم شوهردار، آنگاه به کمال می رسد که زندگی خانوادگی را آباد سازد، و بخش عظیمی از آبادانی زندگی، به رونق و سرزندگی خوابگاه همسران بستگی دارد.
آن هنرهایی که در تعریف مردم از یک خانم می آید . - معمولا - هنرهای آبادسازی «جَلَوت» هاست؛ نمایان ها؛ که شاید هنر باشند، اما چندان مهم نیستند و نبودشان چندان لطمه ای به زندگی خانوادگی نمی زند. اما هنرهای برتر یک خانم هنرمند، هنرهای آبادسازی «خلوت» هاست؛ آبادگری رابطه ویژه همسری؛ طراوت بخشی به کانون خانواده، دلبری از همسر، آراستن اندام خود، حجله را همواره حجله نگه داشتن
درست است که نمی توان حجله عروس و داماد را همیشه به همان رونق و زیبایی شب زفاف نگاه داشت؛ اما چه عیبی دارد که آبادی آن حفظ شود و گاهی، همان حال و هوای شب زفاف در آن دیده شود؟ حجله شب زفاف را خانواده ها می سازند و می آرایند؛ چه خوب است که خود همسران نیز تا اندازه ای که ممکن است و به تربیت فرزندان و محیط معنوی خانه آسیب نمی زند، آراستگی حجله شان را همواره نگه دارند؟ این کار، هنر و همت همسران را می طلبد.
نکته
دل پسندی آراستگی و ناپسندی پلشتی و ژولیدگی، پدیده ای است مشترک میان زن و مرد. همانگونه که مرد، آراستگی زن را دوست دارد و از ژولیدگی او ناخرسند می شود، زن نیز مرد خود را آراسته می خواهد و ژولیدگی او را خوش نمی دارد. این نکته ای است که برخی مردان از آن غافل می شوند و زیان می زنند و زیان می بینند. این غفلت، به روابط عاطفی همسران صدمه می زند و گاهی به عفت زن و پاکی خانواده آسیب می زند. در آموزه های دینی ما نیز بر این نکته، انگشت تأکید نهاده شده و سیره پیشوایان دینی ما در این باره، بر آراستگی خویش بوده است. این نمونه را بنگرید:
حسن بن جهم از آشنایان امام رضا (علیه السلام) آن حضرت را دید که مویش را رنگ کرده و خود را آراسته است. با تعجب و تحسین، به امام گفت: خضاب کرده اید؟ خود را زیبا آراسته اید!». امام فرمود:
آری؛ با حنا و کتم[2]، مویم را رنگ کرده ام. مگر نمی دانی که در این کار، پاداش و بهره است؟ همان را که تو دوست داری در زن ببینی، او نیز دوست دارد در تو ببیند [و آن آراستگی را که تو از همسرت انتظار داری، او نیز همان را از تو انتظار دارد[. برخی زنان که از عفاف و پاکی بیرون شدند و به ناپاکی گراییدند، به سبب کاستی آراستگی همسرانشان است.[3]
شاه بیت این حدیث، پندی است به مردان که «آراستگی مردان، بر عفت زنان می افزاید»[4]. تحقیقات و تجربیات متخصصان مسائل خانواده نیز مؤید همین سخن است.
تجارب مکرر نشان داده که خودآرایی و پاکیزگی مرد، موجب علاقه زن به وی می گردد و نیز عفت او را زیادتر می کند؛ چون به دیگران چشم نمی دوزد. زنان بدین جهت آلوده می شوند که شوهرانشان خود را نمی آرایند و پاکیزه نگاه نمی دارند. همان گونه که تو دوست نداری زنت ژولیده و کثیف باشد، زن هم همین احساس را درباره تو دارد. عطرهای خوشبو و روغن های معطر، مشام زنان را حساس تر می کند و آنان را به شوهرانشان علاقه مند می سازد.[5]
البته چگونگی و نوع آرایش زنانه با آراستگی مردانه، تفاوت های ظریفی دارد که از ویژگی های جنسیتی ایشان نشأت می گیرد. این تفاوتها را فطرت و طبیعت آدمی - اگر سالم باشد - تشخیص می دهد.
سخن در زدودن آفت های جنسی و ایجاد زمینه های کامیابی همسران است. آراستگی اندام، جامه، و خوابگاه، شوق آفرین و برانگیزاننده است و از ناتوانی یا کم توانی، بی رغبتی یا کم رغبتی های جنسی می کاهد و همسران را بر کام دهی و کامیابی، توانا می کند.
حسن بن جهم از آشنایان امام رضا (علیه السلام) آن حضرت را دید که مویش را رنگ کرده و خود را آراسته است. با تعجب و تحسین، به امام گفت: خضاب کرده اید؟ خود را زیبا آراسته اید!». امام فرمود:
آری؛ با حنا و کتم[2]، مویم را رنگ کرده ام. مگر نمی دانی که در این کار، پاداش و بهره است؟ همان را که تو دوست داری در زن ببینی، او نیز دوست دارد در تو ببیند [و آن آراستگی را که تو از همسرت انتظار داری، او نیز همان را از تو انتظار دارد[. برخی زنان که از عفاف و پاکی بیرون شدند و به ناپاکی گراییدند، به سبب کاستی آراستگی همسرانشان است.[3]
شاه بیت این حدیث، پندی است به مردان که «آراستگی مردان، بر عفت زنان می افزاید»[4]. تحقیقات و تجربیات متخصصان مسائل خانواده نیز مؤید همین سخن است.
تجارب مکرر نشان داده که خودآرایی و پاکیزگی مرد، موجب علاقه زن به وی می گردد و نیز عفت او را زیادتر می کند؛ چون به دیگران چشم نمی دوزد. زنان بدین جهت آلوده می شوند که شوهرانشان خود را نمی آرایند و پاکیزه نگاه نمی دارند. همان گونه که تو دوست نداری زنت ژولیده و کثیف باشد، زن هم همین احساس را درباره تو دارد. عطرهای خوشبو و روغن های معطر، مشام زنان را حساس تر می کند و آنان را به شوهرانشان علاقه مند می سازد.[5]
البته چگونگی و نوع آرایش زنانه با آراستگی مردانه، تفاوت های ظریفی دارد که از ویژگی های جنسیتی ایشان نشأت می گیرد. این تفاوتها را فطرت و طبیعت آدمی - اگر سالم باشد - تشخیص می دهد.
سخن در زدودن آفت های جنسی و ایجاد زمینه های کامیابی همسران است. آراستگی اندام، جامه، و خوابگاه، شوق آفرین و برانگیزاننده است و از ناتوانی یا کم توانی، بی رغبتی یا کم رغبتی های جنسی می کاهد و همسران را بر کام دهی و کامیابی، توانا می کند.
ج. پیشنوازی
عمل جنسی موفق، نیازمند کرداری است به نام «پیش نوازی»؛ یعنی نوازش همسران، یکدیگر را، با گفتارها و رفتارهای حبیبانه و محبوبانه، برای آماده کردن و آماده شدن برای هماغوشی کامیابانه.
، برانگیختگی شوقمندانه برای کام دهی و کامگیری رضامندانه، هنر ظریفی است که همسران باید آن را فرا گیرند. تحصیل این هنر، به هر کوشش و زحمت، ارزش دارد و عاقلانه است.
پیش نوازی، مراحل و شیوه های گوناگونی دارد که برجسته ترین و فعال ترین آنها در زمان و مکان آمیزش، جلوه گر می شود؛ یعنی لحظه های نزدیک به عمل جنسی. این مرحله، مرحله نهایی پیش نوازی و اوج آن است؛ اما پیش از این، مراحل دیگری است که توجه به آنها و گذراندن نیکوی آنها، هم هماغوشی را شیرین تر و موفق تر می کند، هم خود آنها لذت آفرین اند.
آقا یا خانمی که صبح، هنگام جدا شدن از همسرش، سخنی مهرآمیز به او می گوید و او را می بوسد و می نوازد، هم به جان خود و همسرش طراوت صبحگاهی بخشیده، هم خود و همسرش را برای هماغوشی عصرگاهی یا شبان گاهی، مشتاق و توانا کرده است. البته اگر سخنی قهرآمیز بگوید و نامهربانانه جدا شود نیز هم صبحگاه خود و همسرش را تلخ کرده، هم خود و همسرش را به هماغوشی عصرانه یا شبانه، کم رغبت یا بی رغبت و کم توان یا ناتوان کرده است.
فراموش نکنیم: خانمی که روز از شوهرش رنجیده است، شب آغوش نمی دهد و آقایی که از زنش جفا دیده، رغبتش به آغوش گیری، کاهش می یابد.
منبع: کتاب «آداب عشق ورزی» (آموزه هایی درباره رفتارهای جنسی و عاطفی همسران)
نوشته: علی اکبر مظاهری
، برانگیختگی شوقمندانه برای کام دهی و کامگیری رضامندانه، هنر ظریفی است که همسران باید آن را فرا گیرند. تحصیل این هنر، به هر کوشش و زحمت، ارزش دارد و عاقلانه است.
پیش نوازی، مراحل و شیوه های گوناگونی دارد که برجسته ترین و فعال ترین آنها در زمان و مکان آمیزش، جلوه گر می شود؛ یعنی لحظه های نزدیک به عمل جنسی. این مرحله، مرحله نهایی پیش نوازی و اوج آن است؛ اما پیش از این، مراحل دیگری است که توجه به آنها و گذراندن نیکوی آنها، هم هماغوشی را شیرین تر و موفق تر می کند، هم خود آنها لذت آفرین اند.
آقا یا خانمی که صبح، هنگام جدا شدن از همسرش، سخنی مهرآمیز به او می گوید و او را می بوسد و می نوازد، هم به جان خود و همسرش طراوت صبحگاهی بخشیده، هم خود و همسرش را برای هماغوشی عصرگاهی یا شبان گاهی، مشتاق و توانا کرده است. البته اگر سخنی قهرآمیز بگوید و نامهربانانه جدا شود نیز هم صبحگاه خود و همسرش را تلخ کرده، هم خود و همسرش را به هماغوشی عصرانه یا شبانه، کم رغبت یا بی رغبت و کم توان یا ناتوان کرده است.
فراموش نکنیم: خانمی که روز از شوهرش رنجیده است، شب آغوش نمی دهد و آقایی که از زنش جفا دیده، رغبتش به آغوش گیری، کاهش می یابد.
منبع: کتاب «آداب عشق ورزی» (آموزه هایی درباره رفتارهای جنسی و عاطفی همسران)
نوشته: علی اکبر مظاهری
بیشتر بخوانید :
آنچه همسران باید در مورد مسایل جنسی بدانند (بخش اول)
جوانان حتماً بخوانند
اهمیت روابط زناشویی در طول زندگی زوجین (بخش اول)
اهمیت روابط زناشویی در طول زندگی زوجین (بخش دوم)
آنچه باید در مورد رابطه جنسی زوجین بدانید
نکاتی کوتاه و کاربردی در رابطه با مسائل جنسی همسران
پی نوشت :
[1] . وسائل الشیعه، ج ۲۰، باب ۸۵، ص ۱۶۶.
[2]. گیاهی است خوش رنگ که از آن، رنگ مو می سازند.
[3]. مکارم الأخلاق، الباب الخامس الفصل الثالث، مؤسسة الأعلمی، بیروت. نیز: وسائل الشیعه، ابواب مقدمات نکاح و آداب آن، باب ۱۴۱، حدیث ۱.
[4]. إن التهیئة بما یزید فی عفه النساء، الکافی، ج ۵، ص ۵۶۷ (فروع الکافی، کتاب النکاح، باب نوادر، حدیث ۵۰). نیز: وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۱۸۳.
[5] . دکتر اتوکارت، زناشویی راز خوشبختی، ص 276 (نقل در : آئین زندگی از دیدگاه امام رضا(علیه السلام)، محسن کتابچی).
