حل تعارض در دوران نامزدی، اولین قدم برای داشتن خانواده ای آرام است.
چکیده: تعارض در تمام ازدواج‌ها به چشم می‌خورد. آنچه در این میان بیشتر خودنمایی می کند این است که عدم حل این تعارض ها در دوران نامزدی می تواند به ماندگاری آن ها در طول زندگی منجر شود. با ما همراه باشید تا با مهارت های حل تعارض در دوران نامزدی آشنا شوید.
تعداد کلمات 1847 / تخمین طمان مطالعه 9 دقیقه
تعداد کلمات 1847 / تخمین طمان مطالعه 9 دقیقه
گام های حل تعارض
گرچه گام هایی که ذکر خواهد شد، بسیار روشن و فهم پذیر هستند، اما فریب سادگی رویکرد را نخورید. باید مشتاق همکاری، تجربه کردن تغییر، دارای روحیه ای خلاق و منعطف باشید. راه حل ها از کار با یکدیگر علیه مشکلات، به جای کار علیه یکدیگر زیر را مطرح کنید صورت می پذیرند. پیش از کار با نامزدتان، بهتر است برای حل تعارض، پرسش های زیر را مطرح کنید:
- آیا تلاش برای حل تعارض ارزش دارد؟
- آیا گفت وگو درباره این مسئله رابطه ما را بهبود می بخشد؟
- آیا من مشتاق صرف زمان و انرژی لازم برای گفت وگو درباره تعارض و کمک به نامزدم با گوش دادن هستم؟ نامزدم چطور؟
- آیا زمان و مکان مناسبی را برای گفت وگو برگزیده ام؟
اگر پاسخ به هر یک از این پرسش ها بله است، پیش بروید. و چنانچه پاسخ برخی خیر است، شاید لازم باشد شیوه ای متفاوت را برای بیان نگرانی های خود برگزینید؛ مانند جلسه بیان احساس یا موکول کردن مذاکره به زمانی مناسب.
١. مذاکره درباره موضوع تعارض
بهتر است پیش از تلاش برای حل تعارض های خود، درباره آنها مذاکره کنید. تا زمانی که هر دو احساس کنید به درکی متقابل رسیده اید، نباید به سوی حل تعارض حرکت کنید. برای این کار می توانید از تکنیک های گوینده و شنونده بهره ببرید. در بسیاری از مسائل متوجه می شوید که پس از مذاکرهای خوب، هیچ تعارضی برای حل کردن وجود ندارد و تنها ایجاد مذاکره ای خوب کافی است.
بهتر است پیش از تلاش برای حل تعارض های خود، درباره آنها مذاکره کنید. تا زمانی که هر دو احساس کنید به درکی متقابل رسیده اید، نباید به سوی حل تعارض حرکت کنید. برای این کار می توانید از تکنیک های گوینده و شنونده بهره ببرید.
در بسیاری از مسائل متوجه می شوید که پس از مذاکرهای خوب، هیچ تعارضی برای حل کردن وجود ندارد و تنها ایجاد مذاکره ای خوب کافی است. مشخص شده که حدود هفتاد درصد تعارض های همسران، آن گونه که اول انتظار می رفته، به راه حل نیاز ندارد. تأیید این دیدگاه، بدون تجربه قدرت در گفت و گوی خوب، دشوار است.
مشخص شده که حدود هفتاد درصد تعارض های همسران، آن گونه که اول انتظار می رفته، به راه حل نیاز ندارد. تأیید این دیدگاه، بدون تجربه قدرت در گفت و گوی خوب، دشوار است. در واقع ما در روابط خود چیزی بنیانی تر از حل مسائل می خواهیم؛ مانند دوست خوب.
برای بهتر اجرا شدن این مرحله، موارد زیر لازم است:
بهتر است پیش از تلاش برای حل تعارض های خود، درباره آنها مذاکره کنید. تا زمانی که هر دو احساس کنید به درکی متقابل رسیده اید، نباید به سوی حل تعارض حرکت کنید. برای این کار می توانید از تکنیک های گوینده و شنونده بهره ببرید.
در بسیاری از مسائل متوجه می شوید که پس از مذاکرهای خوب، هیچ تعارضی برای حل کردن وجود ندارد و تنها ایجاد مذاکره ای خوب کافی است. مشخص شده که حدود هفتاد درصد تعارض های همسران، آن گونه که اول انتظار می رفته، به راه حل نیاز ندارد. تأیید این دیدگاه، بدون تجربه قدرت در گفت و گوی خوب، دشوار است.
مشخص شده که حدود هفتاد درصد تعارض های همسران، آن گونه که اول انتظار می رفته، به راه حل نیاز ندارد. تأیید این دیدگاه، بدون تجربه قدرت در گفت و گوی خوب، دشوار است. در واقع ما در روابط خود چیزی بنیانی تر از حل مسائل می خواهیم؛ مانند دوست خوب.
برای بهتر اجرا شدن این مرحله، موارد زیر لازم است:
- هر نامزد باید به تنهایی دربارة آنچه هر دوی آنها را می آزارد، بیندیشد. طی این زمان، آنها باید از خودشان پرسش هایی متمرکز بر موضوع تعارض، احساس ها و آرزوها داشته باشند. چه احساسی دارم؟ چه موقعیت یا موقعیت هایی باعث احساس های من شد؟ دلم می خواهد اوضاع چه تفاوتی کند؟ چه چیزهایی از خودم، نامزدم و رابطه مان می خواهم؟ آیا این خواسته ام منطقی است؟ پس از اندیشیدن درباره مشکل، هر نامزد باید نگرانی ها و احساس های خود را به روشنی بیان کند؛
- همچنین هر نامزد باید دقیق مشخص کند که چه می خواهد خواسته هایی که برای خود، نامزد و رابطه باشد). پس از توافق هر دو درباره چیستی مسئله، بحث باید به سوی شناسایی نیازهای هر یک پیش رود. از قلم انداختن این جزء از فرایند، اغلب به نارضایتی از گفت و گو و کشمکش های مکرر منجر می شود. این مرحله مهم است؛
زیرا به حداقل رساندن ناکامی و رنجش حاصل از گفت و گو کمک می کند. هر نامزد باید به جای شکایت از اوضاع، خواسته هایش را مطرح کند. برای برخی از نامزدهای مشخص کردن نیازها، گاه فرایندی دشوار است؛ اما برای تسهیل آن می توانند صادقانه بیان آرزوهای یکدیگر را بخواهند. اگر یکی بگوید: «نمیدونم چی می خوام، فقط می دونم که می خوام اوضاع این جوری نباشه». به روشنی گویای تکمیل نشدن این جزء از فرایند است. برای مثال پیش، طرح خواسته می تواند به این صورت باشد:
دوست دارم اگه موافقی، وقتی پیش هم نیستیم، ارتباط بیشتری داشته باشیم»؛
- هر همسر باید گفته های همسرش را پس از اینکه نوبت به او رسید، جمع بندی کند. تعریف شفاف و بازگویی مشکل، هر دو همسر را از توافق بر سر اینکه مشکل چیست، مطمئن می کند.
دوست دارم اگه موافقی، وقتی پیش هم نیستیم، ارتباط بیشتری داشته باشیم»؛
- هر همسر باید گفته های همسرش را پس از اینکه نوبت به او رسید، جمع بندی کند. تعریف شفاف و بازگویی مشکل، هر دو همسر را از توافق بر سر اینکه مشکل چیست، مطمئن می کند.
۲. حل تعارض
الف) مشخص کردن جزئیات مسئله
نخستین گام در حل تعارض، مشخص نمودن جزئیات کار با یکدیگر است. نکته کلیدی در اینجا، شفاف کردن آن چیزی است که باید حل شود. اغلب اوقات، مذاکره، بسیاری از ابعاد موضوع را برای شما روشن خواهد کرد. اکنون تصمیم گیری دربارة موضوع بحث لازم است. هرچه در این مرحله اختصاصی تر شوید، شانس برای یافتن راه حل کارا و رضایت بخش بیشتر خواهد شد. بسیاری از مسائل مربوط به ازدواج در نگاه نخست، حل نشدنی به نظر می رسد؛ اما با پیروی از این روش ها می توان آنها را به قطعه های حل شدنی تبدیل کرد. حتی سنگ بزرگ هم پس از شکستن و تبدیل به قطعات کوچک، به راحتی از سر راه برداشته می شود.
مثال پیش را به خاطر بیاورید، خواسته شخص این بود که «دوست دارم اگر موافقی، وقتی پیش هم نیستیم، ارتباط بیشتری داشته باشیم». این خواسته کلی باید برای عملی شدن به قطعات کوچکتر تقسیم شود؛ مثلا «گاهی از سر کار یا دانشگاه، به من زنگ بزنی یا پیامک بدی» و نظیر آن باشد که می توانید گام به گام با ارائه دادن راه حل برای هریک، جهت صورت پذیرفتن آنها توافق کنید. گاه بحث شما از ابتدا تا انتها بر مشکلی ویژه متمرکز می شود و در این مورد، مشخص کردن جزئیات موضوع نیست؛ برای مثال، ممکن است به موضوع کجا رفتن در تعطیلات بپردازید. ممکن است این مشکل قطعات کوچک تر نداشته باشد و مستقیما بر روی همین مشکل کار کنید؛
ب) بارش فکری و شناسایی گزینه های گوناگون
در این مرحله، نامزدها برای مقابله با مشکل، ایده های خود را مطرح می کنند. در انجام این کار، چندین قانون وجود دارد:
نخستین گام در حل تعارض، مشخص نمودن جزئیات کار با یکدیگر است. نکته کلیدی در اینجا، شفاف کردن آن چیزی است که باید حل شود. اغلب اوقات، مذاکره، بسیاری از ابعاد موضوع را برای شما روشن خواهد کرد. اکنون تصمیم گیری دربارة موضوع بحث لازم است. هرچه در این مرحله اختصاصی تر شوید، شانس برای یافتن راه حل کارا و رضایت بخش بیشتر خواهد شد. بسیاری از مسائل مربوط به ازدواج در نگاه نخست، حل نشدنی به نظر می رسد؛ اما با پیروی از این روش ها می توان آنها را به قطعه های حل شدنی تبدیل کرد. حتی سنگ بزرگ هم پس از شکستن و تبدیل به قطعات کوچک، به راحتی از سر راه برداشته می شود.
مثال پیش را به خاطر بیاورید، خواسته شخص این بود که «دوست دارم اگر موافقی، وقتی پیش هم نیستیم، ارتباط بیشتری داشته باشیم». این خواسته کلی باید برای عملی شدن به قطعات کوچکتر تقسیم شود؛ مثلا «گاهی از سر کار یا دانشگاه، به من زنگ بزنی یا پیامک بدی» و نظیر آن باشد که می توانید گام به گام با ارائه دادن راه حل برای هریک، جهت صورت پذیرفتن آنها توافق کنید. گاه بحث شما از ابتدا تا انتها بر مشکلی ویژه متمرکز می شود و در این مورد، مشخص کردن جزئیات موضوع نیست؛ برای مثال، ممکن است به موضوع کجا رفتن در تعطیلات بپردازید. ممکن است این مشکل قطعات کوچک تر نداشته باشد و مستقیما بر روی همین مشکل کار کنید؛
ب) بارش فکری و شناسایی گزینه های گوناگون
در این مرحله، نامزدها برای مقابله با مشکل، ایده های خود را مطرح می کنند. در انجام این کار، چندین قانون وجود دارد:
- پیشنهاد هر نظری خوب است؛
- یکی از شما باید نظرات را در حین گفت و گو یادداشت کند؛
- خلاق باشید و آنچه به ذهنتان می رسد، پیشنهاد کنید؛
- چنانچه می توانید، تفریح، شوخی و خنده را به این مرحله وارد کنید؛
- هنگام مذاکره درباره مشکل، بر همه احساسهای منفی غلبه کنید؛ زیرا خلاقیت را تشویق می کند. اگر بتوانید بر خواسته خود برای انتقاد از سخنان نامزدتان غالب شوید، یکدیگر را برای نظردهی بیشتر تشویق خواهید کرد؛
- در این مرحله می توانید از نظر افراد آگاه و دلسوز اطراف خود، مانند والدین و مشاور یاری بگیرید.
پس از ارائه گزینه های گوناگون و بررسی آنها، با یادداشت کردن نکات مثبت و منفی هریک، بهترین راه حل ها را برگزینید و به مرحله بعد وارد شوید؛
ج) توافق و سازش
پس از مشخص شدن گزینه های گوناگون، زمان آن است که برای انجام برخی تغییرات با یکدیگر توافق کنید. در این گام، هدف این است که با راه حلی «ویژه» یا ترکیبی از راه حل هایی پیش بروید که هر دو برای توافق بر سر آن تلاش کرده اید.
علت تأکید بر «توافق» این است که تا وقتی هر دوی شما صادقانه برای آزمایش راه حل ها توافق نکنید، به نتیجه نخواهند رسید. بر «ویژه» نیز تأکید می شود هرچه راه حل شما اختصاصی تر باشد، با احتمال بیشتری آن را دنبال خواهید کرد.
گاه توافق، به روشنی دربردارنده دست کشیدن از چیزی است که خواهان آن . هستید. ممکن است چنین راه حلی، بهترین باشد. اگرچه در نگاهی سریع، این کار شاید شکست به نظر برسد، اما در درازمدت نوعی پیروزی برای رابطه است.
چنانچه همیشه بر خواسته های خود اصرار کنید، ازدواج خوبی نخواهید داشت. در واقع مقدم دانستن نیازهای رابطه، بر نیازهای شخصی، رابطه ای عالی را پرورش میدهد. راهبردهای موجود به همسران جوان کمک میکند تا با هم به این توافق برسند که هر کدام فواید و مضراتی دارد. مثل این به آن در« راهبردی توافقی است که از طریق آن، دو نفر موافقت می کنند که اگر فلان کار را انجام بدهی، این کار را انجام می دهم». هرچند در صورت توافق می تواند کمک کننده باشد؛ اما ضرر اصلی این راهبرد آن است که اگر فردی نتواند کارش را انجام دهد، توافق به راحتی نقض می شود. عیب دیگرش، دشوار بودن تقسیمات نسبتا مساوی است، ضمن اینکه رابطه را به سوی معامله و تبادل می برد.
پس از بررسی همه راه حل ها، همیشه دستیابی به راه حلی توافقی و دوجانبه ممکن نیست. راهبرد بعدی توافق، می تواند «بر سر توافق نداشتن» باشد. وقتی حل تعارض برای بقای رابطه حیاتی نیست، توافق بر سر توافق نداشتن، می تواند امکان یافتن راه حل در آینده را باز گذارد؛ اما هنگامی که درگیری ها اساسی ترند؛ مثلا یکی بچه می خواهد و دیگری نمی خواهد، توافق بر سر توافق نداشتن، فقط در کوتاه مدت کارایی دارد.
برای استحکام بخشیدن به توافق ها، ممکن است لازم باشد که همسران جوان چندین راهبرد توافقی را پیش از رسیدن به توافق نهایی امتحان کنند؛ اما وقتی توافق حاصل شد، مهم است که هر دو فرد با شفاف شدن در مورد موضوع، توافق را محکم کرده، آن را جدی بگیرند. نامزدها باید مراقب باشند که از اجبار کردن دیگری برای توافق خودداری کنند. گاه نامزدها با شتاب زدگی برای به نتیجه رساندن کارها توافق هایی می کنند که از عملی نشدن آنها آگاه اند. زوج ها باید پیش از اعلام نهایی توافق، زمان کافی برای درک کامل معنی آن اختصاص دهند؛ از این باید درباره شروط دیگری حساس باشد. هنگامی که یک همسر یا هر دو نا عصبی اند، بهتر است از توافق خودداری شود.
تاکتیک های فشار، مانند تهدیدهای ضمنی، اغلب اوقات باعث برد در جنی ولی باخت در رابطه می شود. هنگامی که هر دو نامزد توافق می کنند، باید قرارداد در همین زمینه به زبانی ساده و روشن بنویسند که مواردی چون تاریخ جلسه موارد توافق نامه، کارهایی که باید انجام شود، تاریخ ارزیابی و پیگیری و امضای هر دو همسر را شامل می شود. آنها باید برای مرور و ارزیابی اجرای توافقات، پس از دوره های کوتاه مدت نیز توافق کنند.
د) پیگیری
بسیاری از همسران برای آزمودن راه حلی ویژه مشکل خود، به توافق می رسند. پیگیری کردن میزان کارایی راه حل، بسیار اهمیت دارد و پیگیری، دو فایده کلیدی را شامل می شود:
۱. باعث می شود برای تعیین کارایی راه حل ها در درازمدت، آنها را وارسی کنید. گاه توافق کردن، مشکل را حل نمی کند و گاه متسائل دیگری را نیز روشن می کند که باید سریع درباره آنها به گفت و گو پرداخت؛
2. پیگیری باعث پاسخگویی و مسئولیت پذیری می شود. ما بیشتر زمانی ایجاد تغییرات را جدی می گیریم که بدانیم در آینده ای نزدیک ارزیابی می شویم. هنگامی که توافق ها شکسته می شوند، همسران درباره علاقه صادقانه به یکدیگر و کار گروهی، بی اعتماد، ناامید و یا مأیوس می شوند. توافق های شکسته شده و دلایل آن هرچه زودتر باید بازبینی شوند.
خوب است نامزدها به خودشان یادآور شوند که تغییر، آسان نیست (برای هر فرده تعهد کامل به هر توافق دشوار است؛ اما اگر هر نامزد برای آرامش و راحتی دیگری را حل کنند. کار کند و هر دو بخواهند رابطه شان رشد کند، می توانند به طور مثبت هرگونه تعارض را حل کنند.
منبع: کتاب «راهنمای نامزدی»؛ جلد چهارم: مهارت ها
نویسنده: عباس علی هراتیان
ج) توافق و سازش
پس از مشخص شدن گزینه های گوناگون، زمان آن است که برای انجام برخی تغییرات با یکدیگر توافق کنید. در این گام، هدف این است که با راه حلی «ویژه» یا ترکیبی از راه حل هایی پیش بروید که هر دو برای توافق بر سر آن تلاش کرده اید.
علت تأکید بر «توافق» این است که تا وقتی هر دوی شما صادقانه برای آزمایش راه حل ها توافق نکنید، به نتیجه نخواهند رسید. بر «ویژه» نیز تأکید می شود هرچه راه حل شما اختصاصی تر باشد، با احتمال بیشتری آن را دنبال خواهید کرد.
گاه توافق، به روشنی دربردارنده دست کشیدن از چیزی است که خواهان آن . هستید. ممکن است چنین راه حلی، بهترین باشد. اگرچه در نگاهی سریع، این کار شاید شکست به نظر برسد، اما در درازمدت نوعی پیروزی برای رابطه است.
چنانچه همیشه بر خواسته های خود اصرار کنید، ازدواج خوبی نخواهید داشت. در واقع مقدم دانستن نیازهای رابطه، بر نیازهای شخصی، رابطه ای عالی را پرورش میدهد. راهبردهای موجود به همسران جوان کمک میکند تا با هم به این توافق برسند که هر کدام فواید و مضراتی دارد. مثل این به آن در« راهبردی توافقی است که از طریق آن، دو نفر موافقت می کنند که اگر فلان کار را انجام بدهی، این کار را انجام می دهم». هرچند در صورت توافق می تواند کمک کننده باشد؛ اما ضرر اصلی این راهبرد آن است که اگر فردی نتواند کارش را انجام دهد، توافق به راحتی نقض می شود. عیب دیگرش، دشوار بودن تقسیمات نسبتا مساوی است، ضمن اینکه رابطه را به سوی معامله و تبادل می برد.
پس از بررسی همه راه حل ها، همیشه دستیابی به راه حلی توافقی و دوجانبه ممکن نیست. راهبرد بعدی توافق، می تواند «بر سر توافق نداشتن» باشد. وقتی حل تعارض برای بقای رابطه حیاتی نیست، توافق بر سر توافق نداشتن، می تواند امکان یافتن راه حل در آینده را باز گذارد؛ اما هنگامی که درگیری ها اساسی ترند؛ مثلا یکی بچه می خواهد و دیگری نمی خواهد، توافق بر سر توافق نداشتن، فقط در کوتاه مدت کارایی دارد.
برای استحکام بخشیدن به توافق ها، ممکن است لازم باشد که همسران جوان چندین راهبرد توافقی را پیش از رسیدن به توافق نهایی امتحان کنند؛ اما وقتی توافق حاصل شد، مهم است که هر دو فرد با شفاف شدن در مورد موضوع، توافق را محکم کرده، آن را جدی بگیرند. نامزدها باید مراقب باشند که از اجبار کردن دیگری برای توافق خودداری کنند. گاه نامزدها با شتاب زدگی برای به نتیجه رساندن کارها توافق هایی می کنند که از عملی نشدن آنها آگاه اند. زوج ها باید پیش از اعلام نهایی توافق، زمان کافی برای درک کامل معنی آن اختصاص دهند؛ از این باید درباره شروط دیگری حساس باشد. هنگامی که یک همسر یا هر دو نا عصبی اند، بهتر است از توافق خودداری شود.
تاکتیک های فشار، مانند تهدیدهای ضمنی، اغلب اوقات باعث برد در جنی ولی باخت در رابطه می شود. هنگامی که هر دو نامزد توافق می کنند، باید قرارداد در همین زمینه به زبانی ساده و روشن بنویسند که مواردی چون تاریخ جلسه موارد توافق نامه، کارهایی که باید انجام شود، تاریخ ارزیابی و پیگیری و امضای هر دو همسر را شامل می شود. آنها باید برای مرور و ارزیابی اجرای توافقات، پس از دوره های کوتاه مدت نیز توافق کنند.
د) پیگیری
بسیاری از همسران برای آزمودن راه حلی ویژه مشکل خود، به توافق می رسند. پیگیری کردن میزان کارایی راه حل، بسیار اهمیت دارد و پیگیری، دو فایده کلیدی را شامل می شود:
۱. باعث می شود برای تعیین کارایی راه حل ها در درازمدت، آنها را وارسی کنید. گاه توافق کردن، مشکل را حل نمی کند و گاه متسائل دیگری را نیز روشن می کند که باید سریع درباره آنها به گفت و گو پرداخت؛
2. پیگیری باعث پاسخگویی و مسئولیت پذیری می شود. ما بیشتر زمانی ایجاد تغییرات را جدی می گیریم که بدانیم در آینده ای نزدیک ارزیابی می شویم. هنگامی که توافق ها شکسته می شوند، همسران درباره علاقه صادقانه به یکدیگر و کار گروهی، بی اعتماد، ناامید و یا مأیوس می شوند. توافق های شکسته شده و دلایل آن هرچه زودتر باید بازبینی شوند.
خوب است نامزدها به خودشان یادآور شوند که تغییر، آسان نیست (برای هر فرده تعهد کامل به هر توافق دشوار است؛ اما اگر هر نامزد برای آرامش و راحتی دیگری را حل کنند. کار کند و هر دو بخواهند رابطه شان رشد کند، می توانند به طور مثبت هرگونه تعارض را حل کنند.
منبع: کتاب «راهنمای نامزدی»؛ جلد چهارم: مهارت ها
نویسنده: عباس علی هراتیان
بیشتر بخوانید :
راه حل تعارضات زناشویی
با اختلاف‌های آغاز زندگی چه کنیم؟
آسیب های طولانی شدن دوران نامزدی و عقد
ارتباط همسران و رفع تعارضات زناشویی
آشنایی با باورهای غلط در ارتباطات بین زوجین
