لازمه تربیت کودک، رشد هوش هیجانی اوست.
چکیده: برای داشتن فرزندان خوب و سالم برای همه ابعاد وجودی ایشان پرورش و رشد یابد. یکی از این ابعاد، هوش هیجانی است که برای داشتن یک زندگی اجتماعی سالم، ضروری است. در این نوشته به مهارت های لازم برای پرورش هوش هیجانی کودک می پردازیم.
تعداد کلمات 639 / تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه
تعداد کلمات 639 / تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه
هوش هیجانی
هوش هیجانی بر عکس بهره هوشی، اکتسابی است و مهمترین اساس موفقیت و خوشبختی یک فرد می باشد.
کسی که هوش هیجانی بالا دارد، می داند چه احساسی دارد، چرا این احساس را دارد، می داند احساسات او با ارزش هستند اما قرار نیست تنها بر پایه ی احساساتش عمل کند. او درک می کند دیگران چه احساسی دارند.
این آگاهی باعث می شود کمتر از دیگران ناراحت بشود، رابطه بهتری با بقیه داشته باشد، راحت تر احساسات خود را مدیریت کند و هنگامی که احساسات شدید را تجربه می کند کمتر حالت انفجاری داشته باشد.
این افراد رضایت بیشتری از زندگی دارند و روابط موفقتری خواهند داشت.
کسی که هوش هیجانی بالا دارد، می داند چه احساسی دارد، چرا این احساس را دارد، می داند احساسات او با ارزش هستند اما قرار نیست تنها بر پایه ی احساساتش عمل کند. او درک می کند دیگران چه احساسی دارند.
این آگاهی باعث می شود کمتر از دیگران ناراحت بشود، رابطه بهتری با بقیه داشته باشد، راحت تر احساسات خود را مدیریت کند و هنگامی که احساسات شدید را تجربه می کند کمتر حالت انفجاری داشته باشد.
این افراد رضایت بیشتری از زندگی دارند و روابط موفقتری خواهند داشت.
با آموزش مهارت های هوش هیجانی ، فرزندان تان را نیرومند کنید!
هوش هیجانی یعنی به کارگیری هیجانات برای تبدیل شدن به فردی نیرومند که در استفاده صحیح از احساسات، چابک و زرنگ است.
افرادی که هوش هیجانی شان به رفتارشان نظم می بخشد، با تفسیر و به کار گیری احساساتشان، متناسب با ضرورت های موقعیت اجتماعی، اندیشه و عمل می کنند.
گفته می شود که برای موفقیت در روابط، شغل و به طور کلی در زندگی، داشتن هوش هیجانی مهمتر از بهره هوشی است. زمانی که شما سازوکار برخورد با احساسات را به نحوی پایه ای بشناسید، آموزش مهارتهای هوش هیجانی کاملا آسان خواهد بود.
افرادی که هوش هیجانی شان به رفتارشان نظم می بخشد، با تفسیر و به کار گیری احساساتشان، متناسب با ضرورت های موقعیت اجتماعی، اندیشه و عمل می کنند.
گفته می شود که برای موفقیت در روابط، شغل و به طور کلی در زندگی، داشتن هوش هیجانی مهمتر از بهره هوشی است. زمانی که شما سازوکار برخورد با احساسات را به نحوی پایه ای بشناسید، آموزش مهارتهای هوش هیجانی کاملا آسان خواهد بود.
مهارت های لازم در هوش هیجانی
برخی از مهارت های لازم برای هوش هیجانی، و از آن طریق کسب موفقیت در زندگی از این قرارند:
1. خودآگاهی و خودمدیریتی هیجانی :
کنترل اضطراب، فشار روحی و خشم و جلوگیری از تحریک پذیری،
فراگیری فنون خودآرام سازی و مدیریت تنش به منظور غلبه بر درماندگی هیجانی.
2. آگاهی های اجتماعی :
شناخت نشانه های کلامی و غیر کلامی هیجانات منفی دیگران .
داشتن همدلی و تفاهم و تحمل دیگران و احساساتشان.
خودداری از اعمالی که سبب رنجش دیگران می شود.
3. خود انضباطی :
وظیفه شناس بودن و تلاش سخت نشان دادن.
کنترل کردن هیجانات، سخنان ، اعمال و تحریکات منفی.
4. پایداری و انگیزش:
خواهان عمل بر مبنای اولویت های هدفمند بودن و تلاش مصممانه حتی در هنگام مواجهه با چالش ها و شکست.
5. ایمان به ارزشمندی و صداقت:
یک رنگ بودن، گفتن حقیقت و اعتراف به عمل نادرست. صادق بودن و پذیرش اشتباهات و برآمدن از پس احساسات یاس آور.
آموزش مهارت ها به کودک
با آموزش این فعالیت های آسان و سریع، که مهارت های لازم برای کسب خوشبختی در زندگی را پدید می آورند، شما می توانید به کودکتان در راه یادگیری تمامی این مهارت های مهم زندگی کمک کنید.
- یکی از گام های ساده و بسیار مهم در پرورش هیجانات، کمک به کودکان در نام گذاری هیجاناتشان است.
نامگذاری هیجانات، رابطه ی نزدیکی با همدلی دارد.
مثلا وقتی مادر (پدر)ی فرزند خود را در حال گریه کردن می بیند و می گوید: خیلی غمگینی، نه ؟
کودک نه تنها احساس می کند که مادر (پدر)ش احساس او را درک می کند، بلکه نام احساسی را که دستخوش آن است نیز فرا می گیرد.
زمانی که برای کودک تعیین می کنیم چه احساسی باید یا نباید داشته باشد، مثلا «ناراحت نباش، نترس، خجالت نداره، اینکه ناراحتی نداره» درواقع داریم به «هوش هیجانی» او آسیب می زنیم.
احساس کودک را نفی نکنید. احساسات او را تایید کنید باید بداند ممکن است رفتارش بر اساس آن احساسات درست نباشد. مثال:«می دانم ناراحتی، منم بودم ناراحت می شدم، اما اجازه نداری کتک بزنی».
منبع: درسنامه مهارت های زندگی با رویکرد تربیت فرزند
نویسنده: گروه نویسندگان پورتال فرهنگی راسخون
مثلا وقتی مادر (پدر)ی فرزند خود را در حال گریه کردن می بیند و می گوید: خیلی غمگینی، نه ؟
کودک نه تنها احساس می کند که مادر (پدر)ش احساس او را درک می کند، بلکه نام احساسی را که دستخوش آن است نیز فرا می گیرد.
زمانی که برای کودک تعیین می کنیم چه احساسی باید یا نباید داشته باشد، مثلا «ناراحت نباش، نترس، خجالت نداره، اینکه ناراحتی نداره» درواقع داریم به «هوش هیجانی» او آسیب می زنیم.
احساس کودک را نفی نکنید. احساسات او را تایید کنید باید بداند ممکن است رفتارش بر اساس آن احساسات درست نباشد. مثال:«می دانم ناراحتی، منم بودم ناراحت می شدم، اما اجازه نداری کتک بزنی».
منبع: درسنامه مهارت های زندگی با رویکرد تربیت فرزند
نویسنده: گروه نویسندگان پورتال فرهنگی راسخون
بیشتر بخوانید :
هوش هیجانی چیست و چرا باید از آن سخن گفت؟
نشانه های قوت و ضعف هوش هیجانی
