راهکارهایی برای موفقیت در دوران عقد (بخش اول)

 

آداب رفت و آمد: مسائلی از قبیل ماندن شب هنگام داماد در منزل دختر و بالعکس و حد و حدود معاشرت ها در این ایام از جمله مواردی است که اگر از قبل در مورد آن به صورت شفاف توافقی صورت نگیرد، بسترساز برخی از دل خوری ها و اختلاف ها خواهد بود.

آداب تفریح و بیرون رفتن ها: ضروری است که خانواده ها هنگام توافق بر شیوه رفت وآمدها به موضوع میزان و کیفیت تفریح ها و مسافرت ها نیز بپردازند؛ زیرا بسیار اتفاق افتاده که این جمله آقا داماد «من هرجا که دوست دارم می خواهم با خانمم بروم و به کسی ارتباطی ندارد» با مقاومت والدین دختر مواجه و باعث ایجاد رنجش، انتقام جویی ها و بهانه گیری های بعدی شده است.

خرید عروسی و مسائل مربوط به جشن ازدواج: ضروری است قبل از عقد در مورد تمامی مراسم و خریدها به صورت ریز و اجرایی توافقی روشن صورت گرفته و یادداشت گردد تا طرفین خود را نسبت به اجرایی نمودن توافقات متعهد ببینند؛ زیرا به عنوان مثال هر یک از اختلاف سلیقه طرفین در مورد تاریخ برگزاری مراسم و یا کمیت و کیفیت خرید لوازم می تواند اختلاف آفرین گردد.

تعیین معتمدی صاحب نفوذ به عنوان میانجی: امروزه ممکن است به دلیل رسم و رسوم مختلف خانواده ها و یا تفاوت سلیقه جوانان با بزرگ ترها در نحوه برگزاری جشن و.. . مسائلی به وجود آید که وجود داوری مورد قبول و احترام طرفین برای نزدیک کردن آراء به یکدیگر و احیاناً وصل کردن خانواده ها و افراد با همدیگر ضروری است.
 

برای تشکیل خانواده موفّق علاوه بر لزوم وجود معیارهای صحیح و منطقی در انتخاب همسر و تشکیل خانواده که در حفظ و استمرار موفقیت آن سهم بسزایی دارد، نمی توان انتظار داشت صرفاً با انتخاب درست همسر، خوشبختی تا آخر عمر در قلب زوجین احساس گردد، بلکه یک رابطه مهم و حساس مانند رابطه زناشویی نیاز به مراقبت و توجّه زیادی از سوی همسران دارد.

برخی از این مراقبت ها و وظایف طرفین در دوران عقد عبارتند از:
افزایش شناخت طرفین از یکدیگر برای تفاهم بیشتر: در این دوران به دلیل محرمیت طرفین با هم می توان اطلاعات بیشتری از خصوصیات رفتاری، عاطفی، اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی طرف مقابل به عنوان تکمیل کننده شناخت مرحله گزینشی برای تفاهم و سازگاری در زندگی مشترک در اختیار گرفت. مسافرت ها و مهمانی های دوران نامزدی، یکی از بهترین راه ها برای سنجش رفتار شریک زندگی و پی بردن به خط قرمزها و اموری است که وی از انجام آن، واکنش ناراحت کننده ای از خود نشان می دهد. این که در این موقعیت ها تا چه اندازه به همسر و نیازهایش توجه می کند، با چه کسانی گرم می گیرد و با چه کسانی بیش از اندازه صمیمی می شود، چه قدر آداب معاشرت را به جا می آورد و... همه و همه بیان کننده سبکی است که در ارتباطات خود از آن پیروی می کند.

افزایش و تحکیم محبت متقابل: اساس و شالوده زندگی خانوادگی بر محبت استوار است. در این میان دوران عقد، بهترین فرصت برای افزایش و تحکیم آن است که نگرش های نادرستی نظیر: «اگر به همسرم محبت کنم، سوء استفاده کرده، توقعاتش بالا می رود، لوس می شود یا اقتدارم از بین می رود»، «کم محلی کن تا ارج و قربت حفظ شود» تهدیدش می کند.
عشق و محبت همسران دو طرفه است و نیاز یک شوهر به علاقه و محبت همسر، درست به اندازه نیاز زن به عشق و علاقه شوهر است؛ زیرا همان طور که اگر زن در مورد محبت و علاقه همسرش نسبت به خود تردید کند احساس درماندگی و ناتوانی عاطفی و پژمردگی به او دست می دهد، عدم ابراز علاقه به شوهر نیز از انگیزه وی جهت تلاش و تأمین آسایش خانواده می کاهد. از این رو در آموزه های دینی به اظهار محبت و مهربانی همسران بسیار سفارش گردیده است، به گونه ای که پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: «فَأَشْفِقُوا عَلَیهِنَّ وَ طَیبُوا قُلُوبَهُنَّ حَتَّی یقِفْنَ مَعَکمْ وَ لَا تَکرَهُوا النِّسَاءَ وَللَاتَسْخَطُوا بِهِنَّ؛[1] با زنان مهربانی کنید و دل هایشان را به دست آورید تا با شما همراهی کنند و هرگز آنان را مجبور و خشمگین نکنید».
امام صادق (علیه السلام) نیز می فرمایند: «وَ إظهارُ العِشْقِ لَهُ بِاالخِلابَةِ والهَیئةِ الحَسَنَةِ لَها فی عَینِهِ؛[2] زن باید با اظهار علاقه و با دلربایی و آرایش در برابر شوهر به گونه ای عمل کند که رضایت و خوشنودی شوهر جلب شود».

ادامه دارد ...

منبع : پرسش ها و پاسخ های دانشجویی؛ دفتر: 56 (مشاوره همراه)، ص: 122