قواعد رابطه نوجوانان با والدین

1. وقتی که والدین تان غیر منطقی هستند با آن ها بحث استدلالی نکنید، لبخنده زده و موافقت کنید. این کار باعث می شود تا احساس خجالت و گناه کنند. هنگامی که آن ها سرگرم صحبت با شما هستند، به کار دیگری مشغول نشوید زیرا این کار آن ها را عصبانی می کند.

2. هنگامی که والدین منطقی هستند (یعنی درباره انتظارات خود و یا یک تصمیم با شما صحبت می کنند) به آن ها گوش دهید تا سخن خود را به پایان برسانند، سپس دلایل و انتقادات خودتان را مطرح کنید. آن ها انتظار ندارند که شما سخن شان را قطع کنید لذا از این کار عصبانی می شوند و دیگر به شما احترام نخواهند گذاشت.

3. اگر والدین تان درخواست شما را رد کردند یا اجازه انجام کاری را به شما ندادند یا آزادی شما را محدود کردند، نپرسید «چرا؟» زیرا با «نه» دیگری مواجه می شوید. به جای آن بگویید «چه کاری می توانم انجام دهم تا به درخواستم پاسخ دهید یا به آزادی من احترام بگذارید؟» سؤال «چه باید بکنم؟» به شما نشان خواهد داد که برای جلب رضایت والدین خود چه کاری باید انجام دهید.

4. اگر والدین شما عصبانی شدند بر اعصاب خود مسلط باشید و آن را کنترل کنید. بسیاری از مواقع، عواملی چون رئیس، همسایه و مغازه دار باعث ناراحتی آن ها شده اند نه شما. با آن ها آرام باشید و اگر فایده ای نداشت کاری به کارشان نداشته باشید تا به حالت عادی باز گردند.

5. والدین گاهی بی انصاف هستند و این کار آن ها شما را عصبانی می کند. هنگامی که یکی از شما عصبانی هستید، هیچ گاه به بی انصافی آن ها انتقاد و اشاره نکنید و صبور باشید.

6. وقتی که عقاید، خواسته ها و یا شکایات خود را مطرح می سازید، صدایتان را بلند نکنید و آرام باشید. اگر فریاد بزنید، آن ها فقط صدای تان را می شنوند ولی اگر آرام باشید سخنان شما را نیز می فهمند.

7. هیچ گاه خود را در موقعیتی قرار ندهید که یکی از شما برنده یا بازنده باشید. شما یک بچه هستید، لذا شکست خواهید خورد و یا تنبیه خواهید شد. سعی کنید مصالحه و تفاهم کنید تا موقعیتی ایجاد شود که هر دو شما در آن پیروز باشید.

8. اگر نمی توانید با والدین خود صحبت کنید یا آن ها از صحبت کردن شما عصبانی می شوند، سخنان خود را بنویسید و به آن ها بدهید. و یا از واسطه کمک بگیرید.

9. گاهی اوقات با پدر یا مادر خود به تنهایی بیرون بروید. به آن ها بگویید دوست دارید گاهی با آن ها تنها باشید. آن ها ابتدا از شنیدن این موضوع نگران می شوند و گمان می کنند که می خواهید خبر ناگواری به آن ها بدهید، حتی ممکن است از شنیدن سخنان شما احساساتی شده و شما را در آغوش بگیرند. تحمل داشته باشید.

10. وقتی که والدین شما مشغول مطالعه و یا تماشای تلویزیون هستند، گاهی آن ها را همراهی کنید. درباره موضوعاتی چون مدرسه، دوستان و دیگر مسائل مورد علاقه شان صحبت کنید. آن ها ممکن است در آغاز تصور کنند که تغییر رفتار شما دلیل خاصی دارد ولی این احساس را به تدریج از دست داده و شخصیت جدید شما را خواهند پذیرفت.

11. بدیهی است شما حاضر نیستید به افرادی که با شما مشاجره می کنند یا همکاری ندارند کمک کنید. اگر شما نیز با والدین خود چنین برخوردی داشته باشید آن ها به شما کمک نکرده و با درخواست های تان موافقت نخواهند کرد. سعی کنید با آن ها درگیر نشوید و روحیه همکاری داشته باشید؛ مطمئن باشید نتیجه این رفتار به سود شما خواهد بود.

12. هر روز از والدین خود بپرسید «چه کمکی می توانم به شما بکنم؟» بیشتر اوقات آن ها از شما تشکر کرده و کاری به شما واگذار نخواهند کرد یا گاهی انجام کارهایی را از شما خواهند خواست که ممکن است فقط چند دقیقه وقت شما را به خود اختصاص دهد. والدین از این رفتار شما خشنود شده و آن ها نیز با شما همکاری خواهند کرد. شما می توانید با انجام برخی کارها به طور داوطلبانه و بدون این که آن ها از شما درخواست کنند، موجب خوشحالی و شگفتی آنان شوید. آن ها به همه خواهند گفت که شما بهترین فرزندی هستید که یک پدر و مادر می توانند داشته باشند.

13. اگر پدر و مادر شما با هم به مشاجره پرداختند، آن ها را تنها بگذارید زیرا اگر شاهد بگو مگوی آن ها باشید، با شما نیز برخورد خواهند کرد.

14. گاهی اوقافت انجام دادن کارهایی ساده و ناچیز مثل خاموش کردن لامپ ها، تمیز کردن اتاق خواب و یا آویزان کردن حوله پس از حمام گرفتن، موجب می شود شما بتوانید امتیازات مهمی را از آن ها بگیرید مثل رفتن به منزل دوستان، استفاده از اتومبیل آن ها یا استفاده بیشتر از تلفن.

15. با والدین خود صبور باشید. به یاد داشته باشید که دوران نوجوانی شما مرحله ای سخت برای آن هاست، بنابر این به آن ها کمک کنید تا با آرامش و روحیه همکاری با این مرحله از زندگی شما برخورد کنند. آن ها یک روز از شما تشکر خواهند کرد.

منبع : کلیدهای رفتار با نوجوانان، ص 194 - 196