مراقبت جنسی (بخش دوم)

کنترل نگاه، بخشی از مدیریت رفتار جنسی است. 
 

یکی دیگر از مصادیق انحرافات جنسی، اکتفای مردان به مردان و زنان به زنان است که از آن به لواط و مساحقه تعبیر می شود. این دو عمل، کجروی و بسیار شنیع شمرده شده است. قرآن کریم در این باره می فرماید: «لوط را فرستادیم، هنگامی که به قوم خود گفت: شما عمل بسیار زشتی انجام می دهید که هیچ یک از مردم جهان پیش از شما آن را انجام نداده است. آیا شما سراغ مردان می روید و راه (تداوم نسل انسان) را قطع می کنید و در مجلس تان اعمال ناپسند انجام می دهید؟!».[1] «آیا شما به جای زنان، از روی شهوت سراغ مردان می روید؟! شما قومی نادان هستید».[2]
 
در منابع دینی درباره همجنس گرایی زنان آمده است: «سحق در مورد زنان؛ مانند لواط در مورد مردان است».[3] «مساحقه زنان با یکدیگر زناست».[4]
 

حیوان خواهی نیز از جمله مصادیق روابط جنسی نامشروع است که مورد نهی شدید قرار گرفته است. رسول اکرم (صلى الله علیه و آله) می فرماید: «هر فرد که با حیوانی آمیزش کند، مورد لعن خداوند متعال است».[5]
 
این آموزه های دینی، زن و شوهر را ملزم به وفاداری و تعهد جنسی در چارچوب خانواده می نمایند. زن و شوهر باید طهارت در عمل جنسی داشته باشند و خود را به روابط نامشروع جنسی آلوده نکنند و فراتر از آن، باید مراقب طهارت عاطفی جنسی خویش نیز باشند و از ارتباط دوستی جنسی نامشروع پرهیز کنند. مرد نیز باید دارای غیرت ناموسی باشد و از همسر خویش مراقبت نماید.
 

نگاه دروازه شهوت و از راه نگاه به پدیده های شهوانی است که بی قراری جنسی در روان انسان ایجاد می شود. اغلب انحرافات جنسی ریشه در نگاه های آلوده جنسی دارند و در مقابل با مهار نگاه است که آرامش جنسی افراد حفظ می گردد، نظام مقدس خانواده مستحکم شده و مناسبات جنسی زن و شوهر لذت بخش خواهد شد و به همین خاطر در اسلام نگاه به نامحرم و محرمات به شدت زشت شمرده شده، پاکی چشم و مهار نگاه عبادت دانسته می شود. قرآن کریم در این رابطه می فرماید: «ای پیامبر به مردان مؤمن بگو: چشم های خود را از نگاه به نامحرمان فروگیرند و عفاف خود را حفظ کنند. این برای آنان پاکیزه تر است؛ زیرا خدا به آنچه می کنند آگاه است و به زنان با ایمان بگو: چشم های خود را فرو گیرند و دامان خویش را حفظ کنند».[6]

آن چه پیش رو دارید سخن معصومین است: «هرکس زنی را دید و از او خوشش آمد باید با همسر خویش نزدیکی کند؛ چون زنان مانند هم می باشند»؛[7] «به آنچه برای تو حلال نیست نگاه تیز و تند نداشته باش، زیرا تا وقتی که چشم خود را حفظ نمایی زنا نمی کنی و اگر بتوانی به لباس زنی که برای تو حلال نیست نگاه نکنی، چنین کن»؛[8] «خداوند نگاه کردن به موهای زنان باحجابی که ازدواج کرده اند و غیر آنها را حرام کرده است تا سبب تحریک جنسی نشود»؛[9] «نگاه پس از نگاه، قلب را شهوانی می سازد و همین برای گمراهی صاحب آن کافی است»؛[10] «از نگاه اضافی بپرهیز؛ زیرا بذر هوا و هوس را در دل می کارد و موجب غفلت می گردد»؛ [11]«غضب شدید و طاقت فرسای خداوند دامنگیر زن شوهر داری است که چشم های ناپاکش، از نگاه های آلوده و شهوتبار به مردان بیگانه پر شده است»؛[12] «کسی که با نگاه حرام خود را ارضا کند، خدا در قیامت چشمانش را پر از آتش خواهد کرد، مگر این که توبه کند و از آن رفتارش دست بردارد».[13]
 
بنابراین، از دیگر مصادیق و شاخص های وفاداری و تعهد جنسی در خانواده مطلوب اسلامی، تدبیر نگاه و توجه به همسر است. زن و شوهر نباید نگاهی به نامحرم داشته باشند و هرگاه زیبایی زنی، مرد را تحریک نمود، باید به همسر خود پناه برد و با ارضای نیاز جنسی خود، آتش شهوت را فرو نشاند و قرار و آرامش خویش را بازیابد.
 

بحث حجاب در جامعه اسلامی ایران با بسیاری از جوامع دیگر متفاوت است و تغییر در پوشش و الگوی آرایش در این جا، تنها به معنای این که یکی از وجوه فرهنگی تغییر کرده است، نیست، بلکه با نوعی پیام جنسی و رفتار غیراخلاقی همراه است، بی حجابی، حساسیت ها و پیام های غیر اخلاقی و جنسی را با شتاب بیان می کند.[14] به این معنا که در کشورهای غربی، به پدیده بی حجابی عادت کرده اند و پوشش، رفتار یا عمل زنان بیان کننده هدف، بیان انگیزه و نیت واقعی زنان از بی حجابی و بدحجابی نیست، ممکن است بسیاری از آنها انگیزه جنسی از هرزه پوشی نداشته باشند؛ اما بدپوشی شان چنین معنایی را در فضای عمومی جامعه بازتاب می دهد.
 
مراد از رفتار جنسی محرک، هر نوع گفتار، کردار و حالات شهوانی است که میل جنسی افراد را تحریک نموده و عفت عمومی را به خطر می اندازد. هر چند رفتارهای تحریک کننده برای مردها و زن ها زشت و حرام است؛ اما از آنجا که مردها به راحتی تحریک می شوند و نسبت به زنان دچار بی قراری جنسی می شوند، در منابع دینی بیشتر به تقبیح رفتارهای اغوا کننده زن ها توجه شده است و ما نیز همین کار را می کنیم.
 
قرآن کریم می فرماید: «به زنان با ایمان بگو چشم های خود را فرو گیرند، دامان خویش را حفظ کنند، زینت خود را آشکار ننمایند، روسری های خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود) و زینت خود را آشکار نسازند، مگر برای شوهرانشان، با پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان هم کیششان، یا بردگانشان، یا افراد سفیه که تمایلی به زن ندارند، یا کودکانی که از امور جنسی مربوط به زنان آگاه نیستند؛ هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود»،[15] «ای همسران پیامبرا شما همچون یکی از زنان معمولی نیستید اگر تقوا پیشه کنید، پس به گونه ای هوس انگیز سخن نگویید که بیمار دلان در شما طمع کنند، سخن شایسته بگویید»؛[16] «ای پیامبرا به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: روسری های بلند خود را بر خویش فرو افکنند، این کار برای اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است»؛[17] «بردگان و کودکانتان که به سن بلوغ نرسیده اند، در سه وقت باید از شما اجازه بگیرند: پیش از نماز صبح، نیمروز هنگامی که لباس های (معمولی) خود را بیرون می آورید و پس از نماز عشا، این سه وقت خصوصی برای شماست؛ اما پس از این سه وقت، گناهی بر شما و بر آنان نیست».[18]
 
از این آیه شریفه به روشنی دانسته می شود که زنان و مردان باید در جمع خانواده و محارم خویش نیز حیا و عفت را رعایت کنند و نباید به بهانه لازم نبودن حجاب در بین محارم، برهنگی، بدپوشی و رفتارهای تحریک کننده جنسی داشته باشند.
 
ادامه دارد...
 

نویسنده: قاسم ابراهیمی پور