سبک زندگی اسلامی و تجمل گرایی (بخش اول)

مقدمه

 تأکید رهبر انقلاب بر سبک زندگی اسلامی

• چرا در برخی از بخش های کشورمان طلاق زیاد است؟
• چرا در برخی از بخش های کشورمان روی آوردن جوان ها به مواد مخدر زیاد است؟
• چرا در روابط همسایگی‌ مان رعایت های لازم را نمی کنیم؟
• چرا صله ‌ی رحم در بین ما ضعیف است؟
• چرا در زمینه‌ی فرهنگ رانندگی در خیابان، ما مردمان منضبطی به طور کامل نیستیم؟
• آیا ما در بازار، در ادارات، در معاشرت های روزانه، به همدیگر به طور کامل راست می گوییم؟ در بین ما دروغ چقدر رواج دارد؟ چرا پشت سر یکدیگر حرف می زنیم؟
• چرا به ما می گویند که ساعات مفید کار در دستگاه ‌های اداری ما کم است؟ هشت ساعت کار باید به قدر هشت ساعت فایده داشته باشد؛ چرا به قدر یک ساعت یا نیم ساعت یا دو ساعت؟ مشکل کجاست؟
• چرا در بین بسیاری از مردم مصرف گرایی رواج دارد؟ آیا مصرف‌گرایی افتخار است؟ مصرف‌گرایی یعنی اینکه ما هر چه گیر می‌آوریم، صرف اموری کنیم که جزو ضروریات زندگی ما نیست. چه کنیم که ریشه‌ی ربا در جامعه قطع شود؟
• چه کنیم که حق همسر، حق زن، حق شوهر، حق فرزندان رعایت شود؟
• در یک کلام می توان چنین گفت که چرا ما زندگی هایمان با مشکلاتی مواجه است. به همه چیز نق می زنیم. از همه نقد می کنیم ولی خودمان هم یک انسان طبیعی و سالم نیستیم. نسبت به خدا ناشکری می کنیم، نسبت به خلق خدا، نسبت به طبیعت خدا و حتی نسبت به خودمان، ظلم می کنیم و از همه طلبکاریم.
• بسیار دیده می شود که گاهی کسی مثلا از مسئولین گله دارد، به فلان مسأله جاری که به دولت و حکومت مربوط می شود، اعتراض دارد، ولی خودش در همان جایگاهی که هست، از همه بدتر است؛ به زیر دستانش ظلم می کند، دستش برسد کلاهبرداری می کند، کم فروشی می کند، حق دیگران را ضایع می کند و... .
• مثلا یک راننده از درون خودرو، به راحتی در خیابان آشغال می ریزد، به حقوق شهروندان توجه نمی کند، به راحتی مقررات راهنمایی و رانندگی را زیر پا می گذارد، اما اگر یک چاله در خیابان های شهر ببیند، شهردار و شهرداری را ناسزا می گوید و خود را در پوستین نظم و قانون نشان می دهد.