آنچه از اختلال ارگاسمی زنان باید بدانید

درمان اختلال ارگاسمی زنان، یکی از راه های برون رفت از چرخه مشکلات ارتباطی زوجین و پیشگیری از آسیب هایی مانند طلاق های غیر ضروری است. 
 

اختلال ارگاسمی زنان نیز یکی از مشکلات شایع در جامعه صنعتی است، که توجه به آن می تواند در حل بسیاری از معضلات روان شناختی و بهبود سبک زندگی فردی و زناشویی موثر باشد. قرار گرفتن در معرض تجربه روانی فیزیولوژیکی مانند ارتباط جنسی منجر به پاسخی می شود که رفتار جنسی نام دارد. رفتار جنسی، چرخه ای است که با میل جنسی آغاز شده سپس به برانگیختگی و ارگاسم رسیده و با فرونشینی خاتمه پیدا می کند.
 
ارگاسم را اوج لذت جنسی تعریف می کنند که از بین رفتن تنش جنسی را منجر می شود. اختلال ارگاسمی وضعیتی است که در آن رغبت و تحریک جنسی وجود دارد، اما رفع تنش جنسی و رسیدن به اوج لذت جنسی فراهم نمی شود. بر اساس آمارهای انجام گرفته، اختلال ارگاسمی زنان شایع بوده و هر چند که این اختلال در مردان نیز وجود دارد اما تعداد آن اندک شمار شده است.
 
مطالعات انجام گرفته نشان می دهد، 11 تا 41 درصد زنان در جوامع مختلف به اختلال ارگاسمی زنان مبتلا هستند و بدین واسطه از رسیدن به نقطه اوج لذت جنسی در رابطه زناشویی محروم می شوند.
 

متخصصان عوامل متعددی را در ایجاد اختلال ارگاسمی زنان عنوان می کنند. فاکتورهایی نظیر، اضطراب های ناشی از محیط کار یا خانواده، عوامل دوران بارداری و تغییرات روان شناختی که در این دوران رخ می دهد، مشکلات ارتباطی و کمبود صمیمیت و بی توجهی به نیازهای عاطفی زن از سوی شریک جنسی، بیماری های جسمانی و روانی در افزایش احتمال ناتوانی در تجربه ارگاسم موثر است.
 

پدیده های فرهنگی و باورهایی که توسط رسانه، خانواده و محیط های آموزشی در رابطه با مسائل جنسی و روابط جنسی به زنان القا می شود، بر تجربه ارگاسم تاثیر دارد. انتظاراتی که جامعه از زنان دارد، بسته به فرهنگ و ارزش ها نیز می تواند باعث ایجاد اختلال ارگاسمی زنان شود.

برای نمونه در جوامعی که زنان از سوی رسانه ها و شبکه های مد، بمباران عقیده ای می شوند و با این خطای شناختی روبرو می شوند که تنها زنان زیبا، جذاب و مدل ها، شایسته لذت بردن از رابطه و تجربه ارگاسم خواهند بود. یا در جوامعی که هنجارهای مذهبی افراطی از سوی خانواده، رسانه یا مدرسه شکل می گیرد و در باور بسیاری از زنان از همان دوران کودکی، تفکر سکس به مثابه گناه شکل می گیرد، شیوع اختلالات ارگاسمی نیز دور از انتظار نخواهد بود.

همچنین مواد مخدر، الکل و مصرف برخی داروها واکنش بدن به کسب تجربه ارگاسم را آسیب پذیر می کند. برخی از وضعیت های جسمانی مانند بیماری های مرتبط با آسیب دیدگی نخاعی، نوروپاتی دیابتی و بیماری ام اس، اختلالات هورمونی، می تواند در ابتلا به اختلال ارگاسمی زنان تاثیر گذار باشد.
 

مطالعات دیگری نیز نشان می دهد، تروماهای دوران کودکی مانند تجربه تجاوز، مشکلات و نزاع های زن و شوهری، پیدایش ملال و کم شدن شیفتگی جنسی در روابط، ابتلا به اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت اجتنابی یا اختلال شخصیت وسواسی نیز از عوامل تسهیل کننده، ایجاد اختلال ارگاسمی محسوب می شوند.
 

ارگاسم و رسیدن به اوج لذت جنسی یکی از عوامل، تکرار و میل برای داشتن مقاربت جنسی است. تجربه نکردن ارگاسم، میل زن به ارتباط جنسی را کاهش داده و این مسئله مشکلات ارتباطی و خشم را در روابط زناشویی افزایش داده و چرخه نزاع و سردی رابطه ادامه پیدا می کند. در واقع می توان گفت، درمان اختلال ارگاسمی زنان، یکی از راه های برون رفت از چرخه مشکلات ارتباطی زوجین و پیشگیری از آسیب هایی مانند بیماری های روان شناختی و طلاق های غیر ضروری است.
 

اختلال ارگاسمی زنان بهتر است انکار نشده و نادیده گرفته نشود. در قدم اول توصیه می شود، بررسی سلامت جسمانی و تشخیص عوامل پزشکی موثر در اختلال ارگاسمی، از سوی متخصصان انجام گیرد. افسردگی های درمان نشده و بد عملکردی سیستم هورمونی نیز از فاکتورهایی است که معمولا پیش از مشاوره روانی انجام می گیرد. از سوی دیگر همانطور که گفته شد نزاع های زناشویی و مشکلات ارتباطی در اختلالات ارگاسمی زنان نقش مهمی دارد.

بنابراین تکنیک های زوج درمانی به زنان کمک می کند تا در مسیر بهبود پیشرفت کنند. کاهش اضطراب و تمرینات ریلکسیشن برای دستیابی به اوج لذت جنسی و ارگاسم با اهمیت محسوب می شود. هیپنوتیزم، گروه درمانی ها ویژه زنان با هدف کاوش در ناخوداگاه و تغییر باورهای ناکارآمد و خطاهای شناختی می تواند در شکل گیری رابطه جنسی موفق و به دنبال آن به دست آوردن اوج لذت جسمی تاثیر قابل توجهی داشته باشد. 
.
منبع: مرکز مشاوره رهیاب