من فکر مي‌کنم مساله وقف همه چيزش تحت اراده انسان نيست. زمينه‌هايي هست که اراده برتر آن را ايجاد مي‌کنيم. به نظرم کسي که چيزي را وقف مي‌کند حتما خدا به او توفيق انجام اين کار را داده است. به اين معني که به لطف خدا او توانسته بر نفس خود غلبه کند و مالي را که به خودش...
اين کار به بزرگ منشي نياز دارد. وگرنه مال دنيا را مي‌شود هزار جور خرج کرد و لذتش را برد يا روي هم گذاشت تا بيشتر شود. ولي انساني که مي‌تواند بر اميال نفساني خود غلبه کند کمتر پايش مي‌لغزد و دچار انحراف مي‌شود. با اين ديد نابساماني‌هايي که ما انسان‌ها خود عامل پديد آمدن آنها در جامعه هستيم کمتر مي‌شود. از طرفي مالي که صرف انجام امور خير مي‌شود، به زندگي عده زيادي کمک مي‌کند. در آموزه‌هاي ملي و مذهبي مان چنين آمده که نجات يک فرد، در واقع نجات يک جامعه است. وقتي کسي از يک عده کثير دستگيري مي‌کند مي‌تواند مسير زندگي آنها را تغيير دهد. چه بسا گروهي از آنها درآينده منشا خير بشوند. بنابراين وقف، مي‌تواند ساختارهاي معيوب جامعه را اصلاح کند.
از طرفي وقف اقدامي‌مردمي‌است. دولت بايد روند وقف کردن را تسهيل کند. اساسا نمي‌شود اين دو طيف را کاملا از هم جدا کرد. چون دولت به مردم تعلق دارد و مردم از کارهاي دولت تاثير مي‌گيرند. مردم اگر تمايلي به انجام امور خير نداشته باشند، دولت نمي‌تواند اموال مردم را وقف کند. در واقع دارايي‌هاي دولت دارايي‌هاي عمومي‌است و گرفتن رضايت عمومي‌قلبي از همه مردم تقريبا محال است. اکثر وقف‌هاي بزرگ هم مردمي‌بوده است. از ابتداي تاريخ تا به امروز خيرين به‌طور داوطلبانه پيش قدم مي‌شوند مدرسه بسازند. شيرخوارگاه تاسيس کنند و....
من به‌عنوان رييس کميسيون برنامه و بودجه شوراي اسلامي‌شهر تهران در حوزه مديريت شهري و ساير همکارانم در شوراي شهر با موضوع وقف در ارتباط هستيم.
مسلما در بعضي از موارد در مسير اجراي يک پروژه عمراني يک پلاک وقفي قرار مي‌گيرد و ما اقدامات لازم را براي جابه جايي آن انجام مي‌دهيم. شوراي شهر هم درست مثل دولت بايد تسهيل‌گر باشد و راه را براي سازندگي و نفع‌رساني عمومي‌هموار سازد.
در مقابل اگر رسانه‌هاي عمومي‌هم احساس مسووليت کنند و برکات وقف در زندگي را به اطلاع مردم برسانند، بسياري از مردم مشتاق وقف مي‌شوند. چون به عينه مي‌بينند که با وقف کردن چيزي را از دست نمي‌دهند؛ بلکه چند برابر آن را به دست مي‌آورند. در اين ميان رسانه‌ها خصوصا رسانه‌هاي تصويري وظيفه سنگين‌تري دارند و بايد بيش از پيش به اين مساله بپردازند.
علم روان‌شناسي به‌طور مفصل به «الگوبرداري» پرداخته است و امروز ديگر همه مي‌دانيم الگوهايي که انتخاب مي‌کنيم تا چه حد در سرنوشت ما تاثيرگزار هستند.
مردم به شکل کلي و جوان‌ها خصوصا در زندگي روزمره و عادي‌شان الگوهايي براي خودشان دارند. نفس طرفداري از قهرمانان ورزشي و اهالي هنر و شخصيت‌هاي برجسته سياسي نوعي الگوبرداري است. به اصطلاح سلبريتي‌ها تاثير عميقي بر مردم دارند. اگر اين گروه از جامعه در مساله وقف اطلاع‌رساني کنند، طبيعتا مردم گرايش بيشتري پيدا خواهند کرد. مردم به ادامه راهي که چهره‌هاي شناخته شده براي زندگي‌شان انتخاب کرده‌اند، ترغيب مي‌شوند و مسلما اگر اين راه به سمت رضايت خدا و خلق خدا باشد توفيق رسيدن به بالاترين درجات موفقيت را هم خواهند داشت. حالا اگر در تبليغ وقف بتوانيم هنرمندان و ورزشکاران را هم وارد کار کنيم، مطمئنا موفقيت بزرگي در جلب نظر مردم اتفاق خواهد افتاد.
من از سال 80 با سازمان اوقاف ارتباط نزديکي دارم. از نظر من سازمان اوقاف نقش مهمي‌در روند پيشرفت وقف در جامعه دارد. مثلا مشکلاتي که در رابطه با احکام وجود دارد؛ سازمان اوقاف با پيگيري از علما و مراجع تقليد مي‌تواند اين مشکلات را برطرف کند. در کنار کارهاي مثبتي که صورت گرفته است، در برخي از موارد مقررات داخل اين سازمان نيز وقف را براي مردم پيچيده مي‌کند. در حالي که بايد به شرايط طوري باشد که وقتي کسي براي وقف اموالش مراجعه مي‌کند بتواند با کمترين زحمت و دردسر اين کار را انجام دهد. يعني بايد مشکلات را از سر راه مردم برداشت تا با خيال راحت به سازمان مراجعه کنند. اگر رسانه‌ها اطلاعات و آگاهي‌هاي لازم را در مورد وقف به چشم و گوش مردم برسانند، شک ندارم به زودي زود وقف به شدت مورد استقبال قرار خواهد گرفت.
/2759/
