دهه کرامت فرصت مغتنمی است برای غور و تفکر بیشتر در زندگی و سیره نبی مکرم اسلام، ائمه معصومین به ویژه امام رضا (ع) و بهره جستن از گفتار و رفتار این حجج الهی در زندگی فردی و اجتماعی و تمرین زندگی کریمانه، مطلع این مقال را با گوهر بار سخن ولی نعمتمان آغاز کردم که اگر تنها به همین یک نغز گفتار حکیمانه حضرتش گوش جان می سپردیم و عمل می کردیم چه بسیار مسائل و مشکلاتی که امروز اساسا به وجود نمی آمد یا بسیار زود حل می شد و به گره های کور و ناگشودنی بدل نمی گشت.
حضرت ثامن الحجج در نغز گفتار حکیمانه دیگری به پیروی از جد گران قدرش حضرت محمد مصطفی (ص) می فرمایند: اکمل المومنین ایماناً احسنهم خلقاً «ایمان مومنی کامل تر است که خوش خلق تر باشد» و حسن خلق و اخلاق نیکو چه گرانبها اکسیری است که در زندگی فردی و جمعی معجزه ها می کند و آیا خوش خلقی بن مایه ای جز ایمان خداوندی و دوستی خلق خدا دارد.
همانان که امام رضا علیه السلام دوستی با ایشان را نیمی از عقل برشمردند، پس هان ای ما مسلمانان و ارادتمندان اهل بیت چرا خوش خویی سکه رایج گفتار و رفتار خیلی از ما نیست؟ چرا لبخند صادقانه زینت بخش چهره های بسیاری از ما نیست؟ چرا بسیاری از ما در کوچک ترین ناملایمات و اتفاقات خود را به کوره و جهنم بددهانی، زشت گویی و بدخلقی و داد و فریاد می اندازیم؟! چرا برخی از ما حتی با خانواده و قوم و خویش خود زبان نرم و شیرین و دل پسند و شوق آفرین نداریم؟
آیا دهه کرامت مغتنم فرصتی برای تمرین خوش خلقی با دوست و فامیل و همسایه و همشهری و هموطن و بنی آدم نیست؟ پس تا هستیم فرصت زندگی داریم در سایه امام رئوف ، در خوش خلقی در مهربانی با مردم در یاری رساندن به همنوع در بخشیدن این و آن بکوشیم و هرچه می توانیم در ذهن فرزند و اهل و عیال و خانواده و همسایه و مردم کوچه و بازار از خود خاطره خوش به جا بگذاریم و مگر ارادت و محبت و مودت اهل بیت (ع) جز با شبیه شدن به ایشان میسر شود؟
دهه کرامت نیکو بهانه ای است برای معرفت افزایی از اقیانوس بی کران علم و دانش ائمه معصومین و تلاش برای تبعیت از سیره این بزرگواران با هدف رسیدن به زندگی امن و آرام و چشیدن حلاوت عشق و بندگی و شیرین کردن کام بندگان خدا از مهربانی ها و یاری هایی که می توانیم و گاه از سر غفلت انجام نمی دهیم ببینیم و بشنویم که امام مهربانی ها چگونه از هدیه دادن و معجزه هدیه، حکیمانه سخن می رانند آن جا که می فرمایند:
«هدیه دادن کینه ها را از دل می برد»
آیا هر یک از ما با هدیه دادن یک کتاب ، یک شاخه گل و ... نمی توانیم گل از گل خانواده و دوست و فامیل و همکار و همسایه باز کنیم؟!
آیا همت بر مهربانی، خوش خلقی، دستگیری، صله رحم، گره گشایی از کار مردمان راه های ممکن و بس سهل الوصول برای تمرین و زندگی کریمانه نیست؟!
اگر خصوصا در ایام این چنینی دست افتاده ای را بگیریم،مشکلی از بندگان خدا را حل کنیم، در رسیدن زوج جوانی به یکدیگر همتی کنیم، قرض مقروض آبروداری را ادا کنیم، دست مهری بر سر یتیمی بکشیم، خانه ویران سیل زدگان را به قدر و توانمان آباد کنیم، جلوی طلاق و از هم پاشیدگی یک زندگی را بگیریم، سری به خانه سالمندان و سرای شیرخوارگان یتیم و بی سرپرست بزنیم و چراغ مهری در خانه ای روشن کنیم و هزاران خیر و خیرخواهی دیگر...
این ها همه نشانه یاری و خیرخواهی گام برداشتن در مسیر پیامبر عظیم الشأن اسلام و اهل بیت معصومین و ولی نعمتمان امام رئوف نیست؟
کلام را با حکیمانه سخن دیگری از عالم آل محمد به سرانجام می رسانم که کلامی برتر از کلام این حجج بالغه الهی وجود ندارد.
راس طاعة ا... الصبر و الرضا باشد که در چنین مسیری گام برداریم و زندگی کریمانه سرمشق هر روز زندگی ما باشد.
