این قضاوت در مسابقات تنیس روی میز المپیک توکیو و توسط سیمین رضایی انجام می‌شود؛ اولین بانوی داور تنیس روی میز ایران که موفق به کسب بالاترین مدرک داوری این رشته به نام «بلوبج» شد و حالا اولین قضاوت در المپیک - در بخش بانوان - را هم به نام خود ثبت خواهد کرد. البته این اولین محدود به تنیس روی میز نیست چرا که پیش از این در هیچ رشته دیگری هم بانوان داور موفق به کسب مجوز قضاوت در بازی‌های المپیک نشده بودند.
با این اوصاف، دعوتنامه فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ITTF) برای سیمین رضایی و قضاوت او در المپیک، اتفاق بزرگی است که برای ورزش ایران رقم خورده است. رضایی یکی از 22 داوری است که از مجموع 240 داور دارای بالاترین مدرک داوری تنیس روی میز (بلوبج) برای قضاوت در المپیک انتخاب شده است. این مهم اما ظاهراً خیلی به چشم مدیران ورزش نیامده حتی در حد پیام تبریکی که معمولاً برای هر موفقیت ریز و درشتی صادر می‌شود.
سیمین رضایی اما انتظار دارد مسئولان نگاه حمایتی پُررنگتری به وی داشته باشند و او را مجزا از سایر اعضای کاروان المپیکی نبینند. وی با تاکید بر اینکه نیازمند حمایت است، یادآور شد که با تلاش و هزینه شخصی نمی‌تواند به مسیر خود ادامه دهد. رضایی گفت که می‌خواهد در المپیک قضاوت بدون نقصی داشته باشد ضمن اینکه هرگز به فکر خداحافظی نیست.
دعوت فدراسیون جهانی تنیس روی میز از شما و برای قضاوت در المپیک بهانه این گفتگو است. این موفقیت را به شما تبریک می‌گوئیم.
- سیمین رضایی:از این بابت خیلی خوشحال هستم. اگرچه این حضور مسئولیت من را سنگین‌تر می‌کند. به هر حال تا به امروز ورزش ایران داور المپیکی خانم نداشته است. بنابراین باید در توکیو خیلی خوش بدرخشم.
* چه عملکردی کمک کرد تا سیمین رضایی به عنوان یک داور المپیکی انتخاب شود؟
-راهی طولان طی کردم تا به اینجا رسیدم. این راه را از گذارندن دوره‌های آموزش داوری در کشورمان آغاز کردم و تا حضور در دوره بین المللی و اخذ مدرک آن در سال 2006 ادامه دادم. اولین قضاوتم با این مدرک را سال 2007میلادی انجام دادم در حالی که متوجه شده بودم مدرک بالاتری به نام «بلوبج» برای داوران تنیس روی میز وجود دارد. این مدرکی است که تنها داوران دارنده آن برای مسابقات جهانی و المپیک انتخاب می‌شوند.
* قبل از شما دیگر داوران تنیس روی میز ایران این مدرک را کسب نکرده بودند؟
-نه؛ من اولین داوری بودم که موفق به کسب آن شدم.
* دلیلش چه بود؟
-نمی دانم؛ به هر حال کار راحتی نبود. من هم برای آگاهی از شرایط لازم برای کسب این مدرک، از طریق طریق فدراسیون جهانی با داوران دیگر کشورها ارتباط گرفتم و دوره‌های آن را پشت سر گذاشتم. سال 2010 هم موفق به کسب مدرک بلوبج شدم. بعد از من بود که خانم سلیمانی از خوزستان این مدرک را گرفت. در بخش مردان هم آقای صباغیان این مدرک را دارا است.
* قاعدتاً داشتن این مدرک تنها دلیل برای دعوت از شما به المپیک نبود؟
-نه؛ یکی از شروط قضاوت در المپیک داشتن این مدرک است اما به جز آن عملکرد داور هم ملاک قرار می‌گیرد. در سالهای گذشته رقابت‌های مهم زیادی را قضاوت کردم. در بسیاری مسابقات پلاتینیوم که با حضور بازیکنانی با بالاترین رنکینگ جهانی برگزار می‌شود، حضور داشتم و داور فینال بودم. در بازی‌های آسیایی هم دیدار فینال را من قضاوت کردم.
* با این اوصاف پیش بینی می‌کردید که در فهرست داوران منتخب ITTF برای المپیک قرار بگیرید؟
-به هر حال از سال 2016 فینال تمام رقابت‌های مهم را قضاوت کردم و به این دلیل برای خود این شانس را قائل بودم که به المپیک دعوت شوم اما تا زمانی که اسمم را در فهرست ITTF ندیدم، خیالم راحت نشد. شاید باورتان نشود اما چند بار این فهرست را مرور کردم تا اطمینان پیدا کنم نام سیمین رضایی که در آن ثبت شده، خود من هستم. دوست دارم در المپیک بهترین قضاوت را داشته باشم. به همین دلیل عملکردم طی یک سال باقیمانده بسیار مهم است.
* به جز 22 داوری که برای المپیک انتخاب شده‌اند، 218 داور دیگر هم مدرک بلوبج که یکی از شروط لازم برای المپیکی شدن است را دارا هستند. ملاک فدراسیون جهانی برای انتخاب داوران از این جمع چه بود؟
-قضاوت در مسابقات مهم و اینکه بدون هیچ اشتباهی انجام شود، عامل تعیین کننده است. داوران به خاطر هر اشتباه خود امتیاز منفی می‌گیرند و اولین امتیاز منفی باعث خارج شدن آنها از فهرست داوران المپیکی می‌شود.
* یعنی شما با وجود قضاوت گسترده در میادین مختلف تاکنون نمره منفی نگرفته اید؟
-فقط یکبار نمره منفی گرفتم که هنوز مدرک بلوبج نداشتم. نمره منفی با مدرک بین المللی نسبت به نمره منفی با مدرک بلوبج تأثیر زیادی در موقعیت داوران ندارد. از زمانیکه با مدرک بلوبج قضاوت می‌کنم هیچ نمره منفی نگرفته ام.
* عامل این قضاوت مقتدر و بدون نقص چیست؟
-اطلاعاتم از قوانین و مقررات جهانی بالاست. مدام آنها را مرور می‌کنم و هیچ زمان این احساس را ندارم که اطلاعاتم کامل و کافی است به خصوص که قضاوت در تنیس روی میز سختی‌های خود را دارد. ضمن اینکه در این رشته سیستمی مثل ویدئو چک نیست در حالی که سرعت رالی توپ خیلی بالاست و در لحظه باید تصمیم گرفته شود.
* در کل مهمترین اتفاقاتی که منجر به نمره منفی برای داوران تنیس روی میز می‌شود، چیست؟
-اینکه هر تصمیمی درست نباشد و برخلاف قوانین و مقررات باشد، باعث نمره منفی داور می‌شود. در تنیس روی میز، کارت زرد و قرمز داریم که اگر از این کارت‌ها به موقع و درست استفاده نشود، آن هم باعث نمره منفی داور خواهد شد.
* به حضور گسترده در میادین مختلف و قضاوت در آنها اشاره کردید. قاعدتاً تجربه این قضاوت‌ها می‌تواند به شما در المپیک کمک کند؟
-به هرحال تا به امروز در مسابقات مهم و جهانی زیادی قضاوت داشته ام اما اگر بخواهم مهمترین آنها در سالهای اخیر را مرور کنم باید به فینال تیمی مسابقات جهانی 2016، فینال مسابقات انفرادی 2017 آلمان اشاره کنم. قضاوت در فینال این دو رویداد برای اولین بار در تنیس روی میز ایران انجام شد. سال 2018 هم به چند تور جهانی دعوت شدم و فینال آنها را قضاوت کردم. یکی از داوران حاضر در مسابقات فینال‌های بزرگ در قزاقستان بودم. در کل در 95 درصد مسابقاتی که حضور داشتم توانستم دیدار فینال را قضاوت کنم.
* پس فقط قضاوت در المپیک را کم داشتید که حالا آن هم به کارنامه شما اضافه می‌شود.
-بله؛ البته سال 2019 در مسابقات المپیک آسیایی جوانان به میزبانی سنگاپور حضور داشتم اما آن المپیک کجا و المپیکی که به آن دعوت شده ام کجا.
* یک سال تا المپیک باقی مانده است. عملکرد شما در این فاصله زمانی تأثیری بر حضورتان در المپیک خواهد داشت؟
-فهرست 22 نفره ای که از سوی فدراسیون جهانی اعلام شده تغییری نخواهد کرد مگر اینکه برای یکی از داوران اتفاق خاصی بیفتد اما به هرحال تا زمان المپیک باید فعالیت بیشتری داشته باشم تا در توکیو بتوانم قضاوت‌های درستی انجام دهم. به خصوص که در المپیک تمام دیدارها حساس بوده و پخش زنده دارد. جای هیچ اشتباهی نیست.
* البته منظور از طرح این سوال این بود که عملکرد شما طی یک سال آینده بر دیدارهایی که در المپیک برای قضاوت در آنها انتخاب می‌شوید، تأثیری دارد؟
-درمرحله مقدماتی المپیک برای همه داوران قضاوت گذاشته می‌شود و از همان مرحله کار داوران زیر نظر گرفته می‌شود تا ملاکی برای انتخاب داوران دیدارهای مراحل بالاتر مثل فینال باشد. البته نمی‌توان گفت داورانی که برای فینال انتخاب می‌شوند، خیلی بهتر از بقیه بوده اند اما به هر حال کارکرد آنها از آغاز مسابقات در انتخابشان تأثیر گذار است. سرداوران در نهایت داوری را برای فینال انتخاب می‌کنند که ریسکی برایشان ایجاد نکند و از عملکردشان اطمینان داشته باشند.
* با این اوصاف مسابقاتی که پیش از المپیک برگزار می‌شود و قضاوت در آنها در انتخاب داوران برای دیدارهای مراحل بالای المپیک تأثیری ندارد؟
-درست است؛ سرداوران رویدادهای پیش از المپیک را ملاک قرار نمی‌دهند و فقط به دیدارهای مقدماتی خودِ المپیک توجه دارند.
* شما گفتید راه طولانی برای ورود به المپیک طی کرده اید اما قاعدتاً آغاز این راه برای سیمین رضایی مربوط به سالهای دورتر می‌شود. لطفاً مروری داشته باشید بر این مسیر؟
-من متعلق به یک خانواده ورزشی هستم. ورزش در خون من است و چون برای سلامت جسم اهمیت دارد از کودکی به آن می‌پرداختم. 14-13 ساله بودم که تصمیم گرفتم به صورت حرفه‌ای در یک رشته کار کنم اما هیچ رشته خاصی مدنظر من نبود. روزی که برای ثبت نام رفتم، روز مخصوص تنیس روی میز بود و به همین دلیل این رشته را انتخاب کردم. در واقع خیلی اتفاقی وارد تنیس روی میز شدم اما بعد از آن متوجه شدم که چقدر دنیای جذابی دارد. به مرور از طرف مربیان برای ادامه این رشته تشویق شدم. این شد که مراحل آموزشگاهی، دانشگاهی، لیگ و… را ادامه دادم.
* چه شد که وارد دنیای قضاوت در تنیس روی میز شدید؟
-به پیشنهاد مربیانم و باوجودیکه تمایل اولیه زیادی نداشتم در دوره‌های مربیگری و داوری شرکت کردم. بعد از آشنایی به فضا موضوع داوری را خیلی جدی تر دنبال کردم و در تمام دوره‌ها بالاترین نمره را گرفتم. حتی دوسال پیش هم دوره سرداوری بین المللی را با موفقیت پشت سر گذاشتم. بعد از آن بود که از طرف فدراسیون‌هایی آسیایی و جهانی بعضاً در گروه سرداوری مسابقات قرار می‌گیرم.
* اینکه پیش از ورود به داوری، خود بازیکن تنیس روی میز بودید کمکی به قضاوت‌های تان می‌کند؟
-صد درصد کمک کننده است چرا که باعث می‌شود بازیکنان و شرایط آنها را بهتر و بیشتر درک کنم. من بازیکن ملی نبودم اما در سطح لیگ بازی کردم و خوب می دانم که بازیکنان در موقعیت‌های حساس چه شرایطی دارند.
* به نبود سیستم ویدئوچک اشاره کردید. این احتمال وجود دارد که روزی رقابت‌های تنیس روی میز مجهز به این سیستم شوند؟
-در این مورد هنوز صحبتی نشده است. این موضوع را یادآور شوم که من از سال 2009 عضو اصلی قوانین فدراسیون جهانی هستم بنابراین خیلی زود در جریان تمام تغییرات احتمالی قرار می‌گیرم. هنوز در رابطه با ویدئوچک و استفاده از آن صحبتی مطرح نشده اما احتمال آن هم وجود دارد که در آینده نزدیک این اتفاق بیفتد.
* نظر خود شما به عنوان یک داور دارای مدرک بلوبج در مورد استفاده از سیستم ویدئوچک چیست؟
-نظر کاملاً مثبت دارم چرا که باعث راحت شدن کار داوران می‌شود. این‌گونه می‌توانیم در مورد تصمیمات مشکوک، بازنگری لازم را داشته باشیم. ضمن اینکه به کارگیری این سیستم به نفع بازیکنان هم است.
* در تنیس روی میز و برای شروع بازی، طبق قانون باید توپ از طرف بازیکن شروع‌کننده به اندازه 16سانتیمتر به بالا پرتاب شود، این میزان ارتفاع قانونی از طرف شما داوران چگونه سنجیده می‌شود؟
- ملاک ما ارتفاع تور میز است. اندازه تور 15.25 سانتیمتر است. درواقع توپ باید کمی بالاتر از تور انداخته شود. در کل تجربه در این زمینه بسیار کمک‌حال است.
* در بسیاری از رشته‌ها آمادگی جسمانی فاکتور تعیین‌کننده‌ای برای داوران است. آیا این موضوع در مورد داوران تنیس روی میز هم وجود دارد؟
- خیر. در تنیس روی میز اصلاً تست آمادگی جسمانی برای داوران نداریم. شرایط برخی رشته‌ها به گونه‌ای است که داور در آن مانند بازیکنان تحرک زیادی دارد به همین دلیل موضوع آمادگی جسمانی آنها اهمیت پیدا می‌کند اما در تنیس روی میز، داوران تحرک زیادی ندارند. برای رشته ما، موضوع بینایی بیشتر از هر فاکتور دیگری تعیین‌کننده است بخصوص اینکه اگر ضعفی در آن داشته باشیم، کاملاً در قضاوتمان تأثیرگذار است.
* در این مورد تستی از داوران گرفته می‌شود؟
-خیر؛ معمولاً از روی قضاوت و چگونگی آن، به ویژگی‌های داوران پی می‌برند. برای گرفتن مدرک داوری در هر سطحی، ابتدا مرحله تئوری را پشت سر می‌گذاریم که با زبان بین‌المللی است و برای اینکه اطمینان حاصل شود داور به تمام قوانین اشراف دارد. سپس باید در چند رویداد با حضور ارزیاب‌ها قضاوت داشته باشیم تا آنها نوع عملکردمان را زیر نظر بگیرند و به آن نمره بدهند، این‌گونه مدرک خود را می‌گیریم و هیچ تست دیگری هم نداریم.
* مدرکی که به داوران تنیس روی میز داده می‌شود، ممکن است روزی و به دلیلی از آنها پس گرفته شود؟ مانند مدرک بلوبج که شما در اختیار دارید؟
-حفظ مدارک داوران در گرو ارزیابی هر ساله آنها است. همین ارزیابی‌ها هم یکی از ملاک‌های انتخاب برای المپیک بود.
* تاکنون قضاوتی داشته‌اید که به دلیل یک اتفاق در آن برایتان خاطره شده باشد؟
-داوران تنیس روی میز معمولاً با اعتراض بازیکنان مواجه هستند که آن هم طبیعی است. به هر حال بازیکنان با اختلاف دو امتیاز، برنده یا بازنده می‌شوند و به دلیل همین حساسیت، خیلی‌وقت‌ها نسبت به تصمیمات داور، اعتراض می‌کنند. یک بازیکن اروپایی داریم که همیشه و در هر شرایطی معترض است چون خود را مٌحق می‌داند. اتفاقاً بازیکن خوبی هم است اما هیچ‌وقت دست از اعتراض برنمی‌دارد. جالب اینکه در یکی از دیدارهای اخیر این بازیکن که من قضاوتش را بر عهده داشتم، او هیچ اعتراضی نکرد. بعد از بازی، سرداور مسابقه با کنجکاوی از من در مورد اعتراضات این بازیکن پرسید و وقتی جواب من مبنی بر اینکه «اعتراضی نداشت» را شنید، تعجب کرد. اعتقاد دارم اگر داور به بازیکن اثبات کند که به کارش اشراف دارد، با اعتراضی مواجه نمی‌شود.
* تا به امروز اشتباهی در قضاوت‌های خود داشته‌اید که باعث تغییر نتجیه بازی و سرنوشت یک بازیکن شده باشد؟
-اصلاً نداشته‌ام. موارد اعتراض بازیکنان همیشه بوده اما در این مورد هم سعی می‌کنم خطایی نداشته باشم تا با اعتراضی مواجه نشوم. برای این موضوع قبل از ورود به مسابقه، با دیگر داوری که با او باید قضاوت کنم، صحبت کرده و هماهنگ می‌شوم. وقتی هماهنگی باشد، اشتباهی صورت نمی‌گیرد.
* قضاوت در تنیس روی میز محدودیت سنی دارد؟
-خیر؛ تا هر وقت بخواهیم و بتوانیم امکان قضاوت وجود دارد.
* در تنیس روی میز، الزامی بر قضاوت دیدارهای مردان و بانوان توسط داوران مرد و خانم وجود دارد یا محدودیتی نیست؟
-خیر؛ در دیدارهای بین‌المللی، تفکیک جنسیتی نداریم بخصوص که مسابقات همزمان برگزار می‌شود. تنها مسئله حائز اهمیت این است که داوران رقابت بازیکنان کشور خود را قضاوت نکنند.
* تا به امروز به این فکر کرده‌اید که کاش در یک رشته دیگر قضاوت می‌کردید؟
-من همه رشته‌ها را دوست دارم و در بسیاری از آنها تجربه فعالیت هم دارم. الان از حضور در تنیس روی میز و قضاوت در این رشته خوشحالم کما اینکه اگر از من پرسیده شود، والدین را تشویق می‌کنم که کودکان خود را در یک رشته پایه مانند شنا یا ژیمناستیک ثبت‌نام کنند و به این موضوع توجه داشته باشند که آنها در رشته مورد علاقه خود فعالیت کنند. اگر کودکان به رشته مورد علاقه‌شان وارد شوند، با هر شرایطی آن را ادامه می‌دهند. در غیر این صورت، آن را نیمه‌کاره رها می‌کنند.
* البته منظور از طرح سوال این است که فردی مثل علیرضا فغانی در فوتبال به دلیل دعوت شدن به جام‌جهانی و قضاوت در آن، با استقبال گسترده جامعه مواجه شد. شما هم به المپیک دعوت شدید اما سطح و میزان توجه اصلاً قابل مقایسه نیست.
-قبول دارم رشته ما خیلی دیده نمی‌شود. شاید اگر در آسیای شرقی بودیم، شرایط متفاوت بود. آنجا تنیس روی میز، مورد توجه است اما در کشور ما مظلوم واقع شده این در حالی است که نسبت به بسیاری از رشته‌ها، من مدارک بیشتر دارم و حضورم در سطح بین‌المللی، خیلی بیشتر است اما واقعاً دیده نمی‌شوم؛ حتی حق‌الزحمه ما با آن داوران قابل مقایسه نیست و بخصوص با فوتبال تفاوت زیادی دارد.
* علیرضا فغانی برای قضاوت در جام‌جهانی 50 هزار دلار دریافت کرد. حق‌الزحمه دریافتی شما از قضاوت در این‌گونه میادین چقدر است؟
-اول این را بگویم که فشردگی قضاوت داوران تنیس روی میز اصلاً قابل مقایسه با دیگر رشته‌ها نیست. وقتی از بازی‌های آسیایی برمی‌گشتم، در فرودگاه با داوران برخی رشته‌های دیگر هم‌صحبت شدم. آنها می‌گفتند حوصله‌شان سر می‌رفت تا نوبت به قضاوتشان برسد. در فوتبال هم می‌دانم که داوران هر چند روز یکبار قضاوت می‌کنند اما ما داوران تنیس روی میز در کل یک رویداد، شاید فقط یک نیمروز استراحت داشته باشیم. با این فشردگی کار، روزانه 25 دلار از فدراسیون جهانی دریافت می‌کنیم.
* این هزینه ناچیزی است. آیا اعزام‌های بین‌المللی با حمایت فدراسیون انجام می‌شود یا خودتان باید هزینه کنید؟
-در رابطه با قضاوت در مسابقات بین المللی بخشی از هزینه‌ها را کشور میزبان و فدراسیون جهانی می‌دهد اما تهیه بلیت به صورت قانونی با فدراسیون داور دعوت شده یا خودِ او است. فدراسیون ایران هم گاهی کمک می‌کند البته اخیراً بودجه این فدراسیون کم شده و ترجیح بر این است که بیشتر به بازیکنان اختصاص داده شود درحالیکه من در طول سال مسابقات زیادی می‌روم و به همین دلیل هزینه بلیت‌هایم زیاد می‌شود.
* حتماً حق الزحمه ای که بابت قضاوت از ITTF دریافت می‌کنید هم این هزینه‌های را پوشش نمی‌دهد؟
-اصلاً؛ بخصوص اینکه ما در جایی هستیم که اطرافمان مسابقه مهم برگزار نمی‌شود که به آنها دعوت شوم. کشورهای اطراف ایران، شبیه خودمان هستند. برای قضاوت باید به شرق آسیا بروم که بلیت آن بسیار گران است یا عازم اروپا شوم که هزینه خود را دارد. از این حیث داوران اروپایی خیلی خوش‌شانس هستند چرا که فرصت زیادی برای قضاوت پیدا می‌کنند. فردی مثل من باید تلاش چند برابری داشته باشد تا در کنار آنها قرار بگیرد.
* این موضوع نیازمند حمایت بیشتر مسئولان است. اصلاً آیا مسئولان ورزش می‌دانند که شما به عنوان اولین داور خانم به المپیک دعوت شده‌اید؟ نسبت به این مسئله واکنشی نشان داده و سراغی از شما گرفته‌اند؟
-در جلساتی که با حضور مسئولان برگزار می‌شود من نیستم اما رئیس فدراسیون حضور دارد. ظاهراً قرار است از طرف وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، تقدیر صورت گیرد، هنوز اما تفاقی نیفتاده است.
* به هر حال کار شما کوچک نبود، اما مسئولان که در رابطه با ورزش بانوان و مهیا شدن شرایط لازم برای آنها مدعی هستند، ظاهراً توجه زیادی به کار شما نداشته‌اند. خودتان از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک انتظاری ندارید؟
-چرا نداشته باشم؟ به هر حال من انتظار حمایت بیشتر از کمیته المپیک و وزارت ورزش دارم بخصوص که تا یک جایی می‌توانم با تلاش و هزینه خودم جلو بروم. اگر حمایت داشته باشم، تلاشم نتیجه بیشتر و بهتری می‌دهد و راه برایم هموارتر می‌شود. امیدوارم با توجه به اینکه حضورم در المپیک قطعی است، نگاه حمایتی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک پررنگ‌تر شود.
*منظور از این نگاه حمایتی صرفاً در بُعد مالی است؟
-حمایت می‌تواند مالی باشد که تعیین کننده هم است. همچنین می‌خواهم منِ داور را مجزا از دیگر مسافران المپیک نبینند. اصلاً نباید ما داوران جدا از کاروان ایران دیده شویم.
* به نظر می‌رسد از چگونگی حمایت‌ها و در کل واکنش‌ها نسبت به تمام موفقیت‌هایی که تا به امروز داشته اید، خیلی راضی نباشید.
-در بسیاری از موارد، وقتی داور فینال رویدادی هستم، گزارشگر بازی، زمانی که اسم من زیرنویس می‌شود، این‌گونه می‌گوید که «وی، سیمین رضایی است و قطعاً الان مسئولان و مردم کشورش، با افتخار قضاوت او را می‌بینند»؛ درحالیکه واقعاً چنین نیست چون نه توجهی به قضاوت ما می‌شود و نه اصلاً فیلم قضاوت‌هایمان پخش می‌شود. در بسیاری از رویدادها، من از بازیکن کشورم، پیشتر بوده‌ام با این حال دیده نمی‌شوم. در جاکارتا، نوشاد عالمیان بعد از 50 سال مدال گرفت و خیلی هم مورد توجه قرار گرفت اما من که فینال همان رویداد را قضاوت کردم، اصلاً مورد توجه نبودم.
* این مسائل هیچ وقت باعث دلسردی شما نشده است؟
-خیلی وقت‌ها دلسرد شده‌ام اما حمایت همکاران خارجی باعث شد این رشته را کنار نگذارم. تنها تفاوت من با آنها در پوشش من است. آنها می‌بینند که چقدر تلاش می‌کنم و همیشه مشوق بوده اند.
* همین موضوع حجاب و حضور محجبه شما برای قضاوت‌ها مشکل ساز نبوده است یا مانع و بازدارنده؟
-هرگز؛ اوایل نگاه داوران دیگر کشورها متفاوت بود اما به مرور من را در میان خود جای دادند. فدراسیون جهانی هم به عملکرد توجه دارد نه مسائل دیگر. برای المپیک به غیر از ایران از مصر و سوریه که کشورهای مسلمان هستند هم داور دعوت شده است.
* با وجود خیلی از مشکلاتی که شما برای قضاوت‌های بین المللی با آن مواجه بودید و هستید، به عنوان اولین بانوی داور ایرانی به المپیک دعوت شده‌اید. احتمال دارد بعد از این رویداد و با توجه به خیلی از شرایط قضاوت را کنار بگذارید؟
-خیر؛ به فکر خداحافظی اصلاً نیستم البته احتمال دارد فعالیتم را در بخش سرداوری بیشتر کنم اما خداحافظی اصلاً در برنامه‌ام نیست. من داوری را دوست دارم چون به بازی خیلی نزدیکتر هستم. مواقعی بوده که در جایگاه تماشاچی، یک بازی را نگاه کرده‌ام اما هیچ‌وقت برایم جذابیت آن را نداشته که خودم داور و کنار میز مسابقه بوده‌ام. دوست دارم کماکان در این عرصه بمانم اما احتمال دارد دیگر اهدافم را هم پررنگ‌تر کنم.
* فکر می‌کنید علاوه بر شما، ایران نماینده خانم دیگری هم در میان داوران المپیک داشته باشد؟
-چرا که نه؛ راهی که رفتم را به دیگران پیشنهاد دادم و تجربیات خودم را در اختیارشان می‌گذارم. من دوست دارم تعداد داوران خانم در رویدادی مثل المپیک خیلی بیشتر باشد.
* شرایط انتخابی المپیک تنیس روی میز نسبت به ادوار گذشته، تغییر کرده و تا حدی سخت‌تر شده است. با این شرایط فکر می‌کنید بازیکنان ایران بتوانند برای المپیک توکیو، کسب سهمیه کنند؟
-تا دوره پیش بازیکنان ما می‌توانستند از آسیای میانه کسب سهمیه کنند اما با تغییر شیوه برگزاری رقابت‌های انتخابی، دستیابی به سهمیه سخت‌تر شده است اما باید امیدوار بود. من فکر می‌کنم نوشاد و نیما عالمیان این شانس را دارند. در بخش بانوان هم ندا شهسواری و مریم صامت می‌توانند کسب سهمیه کنند.منبع: مهر
