احسان و نیکوکاری

احسان و نیکوکاری
احسان و نيکوکاري که در قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام گاه از آن به انفاق و صدقه نیز تعبير می شود، در شرع مقدس اسلام داراي جايگاهي بس بالا و والاست و آيات و روايات زيادي درباره اهميت و آثار نيک آن و در مواردي پي‌آمدهاي منفي ترک آن وجود دارد. نکته ی بسیار جالب و در خور اینکه در قرآن بارها از نماز به عنوان نماد عبادت‌ها سخن گفته‌شده، و بلافاصله از انفاق نيز به عنوان نماد وظايف اجتماعي ياد شده است. گویا این دو هریک گل سرسبد آن بُعد از اسلام هستند.
درباره ی اهميت و ضرورت کمک به نيازمندان، توجه به امور آنان و برآورده ساختن نيازهايشان روايت‌ها بسيار زياد است، از جمله آنکه «هر کس شب با شکم سير بخوابد در حالي‌که همسايه‌اش گرسنه باشد، مسلمان نيست.» با توجه به اين تعبيرها و تأکيدها، مي‌توان دريافت که در اسلام کمال و سعادت انسان بر دو پايه اصلي بنا شده که يکي عبادت و راز و نياز با خداست که بهترین نمادش نماز است و دومي کمک به نيازمندان به عنوان يک وظيفه مهم اجتماعي.
سید احمد سجادی