ارسطو معتقد بود که، در تقلید، هنرمندان واقعیت را نه تنها آنگونه که هست، بلکه زشت‌تر و یا زیباتر نیز می‌توانند ارائه کنند.

جدای از فن شعر، ارسطو در آثاری که به موضوعات دیگر نیز اختصاص داده بود، درباره زیباشناسی اظهارنظر کرده است.

تلقى ارسطو از مفهوم هنر مفهومی پویا بود و بر تولید، بیش از اثر نهایی تأکید داشت.

ارسطو از دو گونه قیاس سخن به میان آورده بود: قیاس اخباری و نظری و قیاس عملی قیاس نظری در قلمرو حکمت نظری، مانند متافیزیک یا فیزیک، و قیاس عملی در عرصۂ حکمت عملی، مانند اخلاق و سیاست، مورد توجه بود.

با تعیین انواع سه گانه فلسفه‌های هنجارین تعلیم و تربیت نوع فلسفی‌تر، عملی‌تر و ترکیبی، این امر را ممکن ساخته است که بتوان میزان انتظار از آنها را در عرصه تعلیم و تربیت مشخص کرد.

اساسأ استقرا منطق رسیدن به کلیات بر مبنای مشاهده منظم جزئیات است. طرح کلی چنین نظری را می توان در آرای ارسطو ملاحظه کرد

مقصود ارسطو از خداوند، قدرت یا منشئی است که فوق ماده، یعنی واقعیت غایی است. لذا خدا اولین علت، هدف نهایی، محرک غیر متحرک و فوق هر ماده و صورت است.

مفاهیم ماده و صورت ارسطویی و تمییز این دو، که شکل دیگری از مفاهیم وجود و ماهیت افلاطونی و تمایز میان آن دو است، حاصل الگو گرفتن از عمل صنع انسانی و تعمیم آن به وجود موجودات است.

مراد از بینش تاریخی، آن نحوه نگرشی است که برای امور، از جمله آدمی، جامعه، فرهنگ و تمدن، ذواتی ازلی، ابدی و لایتغیر قائل نبوده، همه آنها را در سیلان و جریانی تاریخی درک می کند.

علم همیشه در پی توضیح واحد برای پدیده‌های متعدد بوده است و در پی شناختن قوانین عامی که بر جهان حاکم است. در این مقاله و مقالات بعدی درصددیم تا مروری بر این تلاشها داشته باشیم . در این مقاله اندکی به تحولات...