الشهید واژه از اسمای خداوند و در نظر مشهور به معنی «گواه» است که وزن صرفی آن- صفت مشبهه- دلالت بر دوام معنی مصدر در وی می باشد.

السبوح به معنی مبرّا از هر عیب و نقصی است و به گفته ی «شیخ بُرسی»(ره) اگر کسی این اسم را بعد از نماز جمعه بر نانی بنویسد و آن نان را بخورد، صفات ملائکه در او پدیدار شود

السید به معنی پادشاه با عظمت و بزرگی است که اطاعتش واجب است ولی بعضی علما مانند "شهید اوّل"(ره) اطلاق این اسم را بر خدا منع فرموده که این قول ضعیف است.

المتکبر به معنی صاحب بزرگی و عظمت کبریایی است که هر عظمتی نسبت به آن پست و حقیر باشد و این صفت از صفات خاصّه ی حضرت حق است و مداومت بر این اسم برای حصول بزرگواری و رفعت و عظمت و شوکت مجرّب است و

اسم "الجبّار" به معنی کسی است که دست احدی به مقام جبروت و عظمت او نمی رسد و کسی است که فقر فقیران و ضعف ضعیفان را جبران می کند و گردنِ گردنکشان را می شکند و سرکوب می نماید.

العزیز به معنی غالب و چیره و مستولی است بر هر امری که اراده کند و مداومت بر این اسم تا چهل روز، چهل مرتبه موجب غنا و بی نیازی از خلق می شود

المهیمن به معنی "شاهد و آگاه" بر همه ی نهایت ها است و به معنی "امین" نیز آمده است و به معنی حفظ کننده نیز استعمال شده است.

المومن ب معنی ایمن کننده ی مطیعان است از عذاب خود و به معنی ثابت کننده ی ایمان است در قلوب مؤمنان و اگر کسی این اسم را صد و شصت و شش مرتبه بخوراند، از شرّ جنّ و انس ایمن گردد و اگر صد و بیست مرتبه بخواند،...

السلام به معنی منزّه و مبرّا از هر عیب و نقص و زوال و انتقال است و عرفاً "عبدالسّلام" را بر بنده ای اطلاق کنند که از اخلاق رذیله سالم باشد و اگر کسی این را صد مرتبه بر مریضی بخواند، شفا یابد

الرائی به معنی بیننده و داننده است و مداومت بر این اسم برای حصول معرفت و بصیرت نافع است و همراه داشتن مکسَّر این اسم نیز همین فایده را دارد: