البدیع به معنی "مُبدِع" است یعنی پدیدآورنده ی کائنات از پیش خود بدون آن که ملاحظه ی مثالی و اندازه کرده باشد، بلکه ایجاد فرموده است آنها را از روی حکمت بالغه و قدرت کامله.

الباقی به معنی پاینده ی ازلی و ابدی است که هرگز فنا در او راه نیابد و هرگز مسبوق به عدم نبوده است یعنی واجب لذاته است

الاعلی به معنای بلندتر از هر صاحب عُلوّ و رفعت است و به معنای عالی و غالب و قاهر نیز استعمال شده است و بهترین تفاسیر این اسماء یعنی علی و اعلی و متعالی و عالی منزّه بودن حق از صفات خلق و بلندبودن ذات اوست...

العلی به معنای صاحب بلندی است به حسب قدرت و شأن نه به حسب مکان چه مکان از لوازم جسم است و حق سبحانه تعالی منزّه است از حاجت به مکان و به معنی علیّ است عالی و متعالی.

القاهر اسم دهم است از نود و نه اسم و به معنای غالب بر همه ی اشیا است و فناکردن و میرانیدن و ذلیل کردن آنها به این معنی که تمام کائنات مسخّر اویند و از قدرت کامله ی او امتناع ندارند و قهّار نیز به همین...

القدیر به معنای تواناست بر هر امری که مشیّتش به آن گیرد و آن امر قابل وجود باشد یعنی این که خداوند را عجز در ایجاد هیچ ممکنی نیست

البصیر به معنی بیننده ی جمیع اشیای ظاهر و خفیّه است بدون آلتی و مداومت بر این اسم در هر جمعه موجب اختصاص به عنایت و رعایت حق می شود

السمیع به معنی شنونده ی آوازهاست بدون آلت و داننده ی رازهاست بدوناظهار حاجت و اجابت کننده ی دعاهاست با حکمت و مصلحت.

الآخر به کسر خاء(خ) به معنی باقی و ماندگار بعد از فنا و نابودی موجودات است و حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) در تفسیر این اسم فرموده است که هیچ چیز نیست مگر آن که فانی می شود و زوال در آن راه می یابد...

الاوّل کسی است که بر همه ی چیزها پیشی دارد و هیچ چیز بر او پیشی نگرفته است و این شأن خاص واجب الوجود است زیرا هر ممکنی مسبوق به عدم است (وُجُودُه قبل فی الازل الازال) و حق سبحانه از هیچ اوّلی که پیش از...