لحا الله بعض الناس يأتي جهالة شاعر : سعدي الي ساق محبوب يشبه بالبرد لحا الله بعض الناس يأتي جهالة کردن حرير ممتل ورق الورد و ساق حبيبي حين شمر ذيله ...

مقامي بزرگست کوچک مدار شاعر : سعدي که گر پاي طفلي برآيد به سنگ مقامي بزرگست کوچک مدار عنکبوت ضعيف نتواند خداي از تو پرسد به روز شمار رزق او را پري و بالي داد که...

به سمع خواجه رسانيد اگر مجال بود شاعر : سعدي که اي خزانه‌ي ارزاق را کف تو کليد به سمع خواجه رسانيد اگر مجال بود شکوفه‌اي نشکفت و شمامه‌اي ندميد به لطف و خوي تو در بوستان...

که از گزند تو مردم هنوز مي‌نالند شاعر : سعدي نگفتمت که چو زنبور زشتخوي مباش که از گزند تو مردم هنوز مي‌نالند نفس ظالم، مثال زنبورست که چون پرت نبود پاي در سرت مالند ...

گويند سعديا به چه بطال مانده‌اي شاعر : سعدي سختي مبر که وجه کفافت معينست گويند سعديا به چه بطال مانده‌اي پاي رياضتت به چه در قيد دامنست؟ اين دست سلطنت که تو داري به ملک...

تو آن نکرده‌اي از فعل خير با من و غير شاعر : سعدي که دست فضل کند دامن اميد رها تو آن نکرده‌اي از فعل خير با من و غير کجاست در همه عالم وثوق اهل بها جز آستانه‌ي فضلت که...

هر که در بند تو شد بسته‌ي جاويد بماند شاعر : سعدي پاي رفتن به حقيقت نبود بندي را هر که در بند تو شد بسته‌ي جاويد بماند چه توان گفت کرمهاي خداوندي را بندگان شکر خداوند...

سخن به ذکر تو آراستن مراد آنست شاعر : سعدي که پيش اهل هنر منصبي بود ما را سخن به ذکر تو آراستن مراد آنست چه حاجتست به مشاطه روي زيبا را وگرنه منقبت آفتاب معلومست که...

خداونديست تدبير جهان را شاعر : سعدي بري از شبه و مثل و جنس و همتا خداونديست تدبير جهان را جزع سودي ندارد صبر کن تا اگر روزي مرادت بر نيارد تا چشم بر قضا کند و صبر...

که شاهنشاه عادل سعد بوبکر شاعر : سعدي به ايوان شهنشاهي درآرند که شاهنشاه عادل سعد بوبکر که مرواريد بر تاجش ببارند حرم شادي کنان بر طاق ايوان ازين پس، آسمان گفت ارگذارند...