نشايد بهر آداب نديمي شاعر : انوري دگر بر جان و دل محنت نهادن نشايد بهر آداب نديمي ز خاطر نکتهاي بکر زادن زبان کردن به نظم و نثر جاري به سيلي خوردن و دشنام دادن ...

ايا خورشيد و مه در پيش رايت تيره و تاري شاعر : انوري به روز و شب گهي خورشيد و ماهم ثقبه‌ي روزن ايا خورشيد و مه در پيش رايت تيره و تاري ازين سردي و تاريکي به اندک پنبه و...

خواجه اسفنديار مي‌داني شاعر : انوري که به رنجم ز چرخ رويين تن خواجه اسفنديار مي‌داني رستمي مي‌کند مه بهمن من نه سهرابم و ولي با من حالتم را چه حيلتست و چه فن خرد...

ما را برون ز حکمت يونانيان چو هست شاعر : انوري تقليد مکيان و قياسات کوفيان ما را برون ز حکمت يونانيان چو هست ادرار چون خوريم چو جهال صوفيان نان حلال کسب خوريم از طريق...

اي جهانت به مهر دل جويان شاعر : انوري آسمان هم در اين هوس پويان اي جهانت به مهر دل جويان بر جهان و جهانيان مويان مويه‌گر گشته زهره‌ي مطرب بي‌تو بر زندگان چو بدخويان...

کم عيالي سعادتيست که مرد شاعر : انوري نرود جز براي خويش بدان کم عيالي سعادتيست که مرد جز عيال گران مدان به جهان مرد رد نيز بند تخته و غل نتواند شد از ميان به کران...

روبهي مي‌دويد از غم جان شاعر : انوري روبه ديگرش بديد چنان روبهي مي‌دويد از غم جان گفت خيرگير مي‌کند سلطان گفت خيرست بازگوي خبر گفت آري وليک آدميان گفت تو خر ني...

احمد مرسل ز خاک مکه چون هجرت گزيد شاعر : انوري مدتي آن خطه بود انگشت نوميدي گزان احمد مرسل ز خاک مکه چون هجرت گزيد تازه شد چون در سحرگاهان گل از باد بزان باز چون باز...

من توانم که نگويم بد کس در همه عمر شاعر : انوري نتوانم که نگويند مرا بد دگران من توانم که نگويم بد کس در همه عمر من و اين کنج و به عبرت به جهان در نگران گر جهان جمله...

چو غزنيني به محشر زنده گردد شاعر : انوري بسنجد طاعتش ايزد به ميزان چو غزنيني به محشر زنده گردد ترازو چشمه دارد سر بگردان کم آيد طاعتش گويد خدايا ...