هرچه كني بكن ، مكن ترك من اي نگار من هرچه بري ، ببر ، مبر سنگدلي به كار من هرچه بري ، ببر، مبر رشته الفت مرا هرچه كني ، بكن ، مكن خانه اختيار من

اگرسروی به بالای تو باشد، نه چون قد دل آرای تو باشد واگر خورشید در مجلس نشیند، نپندارم که همتای تو باشد دوعالم را به یکبار از دل تنگ، برون کردیم تا جای تو باشد

پلّه پلّه تا ملاقات خدا می روم بی تحمّل سوی عرش کبریا می روم از برکت نور عشق ببین تا کجا، تا کجا ، تا کجا می‌روم باد صبا که می‌شود هر نفسش مشک‌فشان حکایت از عشق کند آورد از دوست نشان

چون صید به دام تو به هر لحظه شکارم ای طرفه نگارم از دوری صیاد دگر تاب ندارم رفتست قرارم چون آهوی گمگشته به هر گوشه دوانم تا دام در آغوش نگیرم نگرانم از ناوک مژگان چو دو صد تیر پرانی

این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیدهاماین بار من یک بارگی از عافیت ببریدهامدل را ز خود برکندهام با چیز دیگر زندهامعقل و دل و اندیشه را از بیخ و بن سوزیدهام ای مردمان ای مردمان از من نیاید مردمی دیوانه...

مرده بُدم زنده شدم ، گریه بُدم خنده شدم دولت عشق آمد و من ، دولت پاینده شدم گفت که دیوانه نیی ، لایق این خانه نیی رفتم و دیوانه شدم ، سلسله بندنده شدم گفت که سرمست نیی ، رو که از این دست نیی رفتم و سرمست...

پرده بردار اى حيات جان و جان افزاى من غم گسار و غم نشين و مونس شبهاى من مونس شبهاى من پرده بردار اى حيات جان و جان افزاى من غم گسار و غم نشين و مونس شبهاى من مونس شبهاى من

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا ؟! آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا ؟! بي وفا بي وفا حالا كه من افتاده ام از پا چرا ؟! نوشدارويي- نوشدارويي- نوشدارويي و

همه شب نالم چون ني ، كه غمي دارم دل و جان بردي ، اما نشدي يارم با ما بودي ، بي ما رفتي. چون بوي گل به كجا رفتي؟ تنها ماندم ، تنها رفتي

فکر مي‌کردم .. تو رو ديدن .. يه تولد ، يه طلوع تو غروب آشنايي! ندونستم .. که رسيدن .. يه بهونه‌س ، يه بهونه واسه لحظه‌ي جدايي! بي‌تو غريب غربتم .. آماده‌ي شکستنم! با من بمون ، بمـون ، بمــون!