برخلاف این تصور که کودک تا زمان بلوغ، از میل جنسی، بی بهره است و هر رفتاری که در برابر او داشته باشند، تأثیری در او نخواهد داشت، غریزه ی جنسی از ابتدای تولد،

یکی از مراحل مهم در تربیت جنسی، مرحله ی «پیش از ازدواج» است. این مرحله برای خود، شاخصه خاصی دارد که گرانیگاه آن «خویشتنداری» است. در واقع، این خویشتنداری است که

تمایل آدمی به محبت کردن و مورد محبت دیگران قرار گرفتن، گرایشی است که هر فردی، آن را در خود، می یابد و تا فرد از فطرت و طبیعت خود بیگانه نگردد، این ویژگی، در وجودش با

آدمی با علم حضوری، تمایل و گرایش فطری و طبیعی خود را به زیبایی درک می کند. روان شناسان نیز زیبادوستی انسان را امری سرشتی می دانند و در متون دینی، ضمن پرداختن به زیبایی های ظاهری و

کلمه ی انسان، از واژه ی انس گرفته شده و نشانه ی نیاز انسان، به یک انیس و یار موافق است. مؤید این مفهوم، دو حدیث زیر است: حدیث اول، در موضوع آشنایی حضرت آدم و حوا گفته شده است:

از جمله مبانی تربیت جنسی، «تمایل فطری به معنویت» است که هر فردی از افراد بشر (چه زن و چه مرد)، آن را در وجودش احساس می کند. بر این اساس است که انسان، به سوی خدا و

با توجه به وجود غریزه ی جنسی و طبیعی بودن تمایل و علاقه ی جنسی، باید ارضای این نیاز را لازم بدانیم و نه تنها از ظهور آن در سطح هوشیاری، جلوگیری نکنیم. بلکه در صدد فراهم سازی

با توجه به مفهوم مبانی و اصول و رابطه ی بین آن دو، به پنج مبنا از مبانی تربیت جنسی و تعدادی اصدل کشف شده از آنها-که در متون قرآنی و حدیثی آمده-می پردازیم.

منظور از مبانی تربیت جنسی، ویژگی های طبیعی شناختی و گرایشی ای هستند که در انسان ها به صورت واقعی وجود دارند و منشأ و مبنای ادراکات، امیال، کشش ها، صفات و فعالیت های مربوط به

هدف نهایی تربیت جنسی، همان هدف نهایی تعلیم و تربیت دینی یعنی قرب الی الله و وصول به کمالات شایسته و رضوان الهی است. تربیت جنسی، زیر مجموعه نظام تعلیم و تربیت است،