ایمان در لغت به معنای تصدیق و اعتقاد به مفاهیم مذهبی میباشد، و در اصطلاح منظور از ایمان، اعتقاد در زبان و قلب و عمل به اصول عقاید و احکام فرعی و تمامی مضامین حقیقی دین اسلام است. در مطلب زیر به طور مفصل...

«الله» معمولاً به معنای خدا- به طور صریح و مطلق- است (Watt, The use, 245-247). این نام از نظر زبان‌شناختی معمولاً شکل کوتاه شده‌ی اسم عربی «اله» به همراه حرف تعریف دانسته شده که بر اثر

مسئله‌ی وجود خداوند از دیرباز، جزو سرفصل‌های مهم کاوش‌های فلسفی بوده است. معمولاً متکلمان مسلمان، وجود خدا را بدیهی می‌دانسته‌اند؛ اما از نظر بسیاری از فلاسفه‌ی خداباور، وجود خدا بدیهی نیست و نیاز به اثبات...

انگیزه‌ی ثنویون از نظریه‌ی دو مبدأ چه بوده است؟ آیا اساساً شری در عالم وجود دارد یا هرچه هست خیر محض است؟ اگر شری هست، بسیار است یا اندک؟ اگر عالم آمیزه‌ای از خیرات و شرور است، آیا خیر و شر با هم در

هرچند واژه‌ی ثنویت عیناً در قرآن به کار نرفته ولی چون لازمه‌ی اثبات و اعتقاد به توحید نفی ثنویت است، می‌توان ثنویون را از جمله مخاطبان آیاتی دانست که به اثبات توحید می‌پردازد.

ثنویت، اعتقاد به وجودِ دو خالق و مدبر در عالم است. ثنویت مصدر جعلی از صفت نسبیِ ثَنَوی (منسوب به اثنَین) و ریشه‌ی آن ث‌ن‌ی است

نظر عارفان درباره‌ی توحید مبتنی بر نظریه‌ی وحدت وجود و نظریه‌ی تجلی و ظهور نزد ایشان است. مراد از توحید به رغم اختلاف در تعابیر و نحوه‌ی تفصیل مراتب آن، عبارت است از نفی وجودهای اعتباری و

توحید خداوند – پس از اثبات وجود او، که از نخستین مباحث الاهیات به معنای اخص به شمار می‌رود – یکی از مهم‌ترین مسائل در فلسفه‌ی اسلامی است. در تصدیقِ توحید حق‌تعالی و اذعان به آن، میان حکما سازگاری

بحث توحید در منابع متقدم کلامی غالباً مشتمل است بر تبیین مراد از وحدت خدا و اثبات این وحدت. در باب مراد از وحدت، بیش از پنج معنا ارائه شده است:

مضامین مرتبط با توحید در احادیث، به ویژه احادیث امامان اهل‌بیت پیامبر (علیهم‌السلام)، ادبیات گسترده و پرباری فراهم آورده است. در این میان خطبه‌های توحیدی امام علی علیه‌السلام شهرت بسیار دارد. شماری از...