هر که بیرونی بد از مجلس گریخترشته الفت ز همراهان گسیختدور شد از شکّـرستانش مگسوز گلستان مرادش ، خار و خس

خدا کند نرود امشب و سحر نشود که روز ما زشب تار تیره تر نشود چه فتنه ها که به دنبال این سحر نبود خدا کند نرود امشب و سحر نشود

امشب عزیز فاطمه مهمان خواهر می شود فردا میان قتلگه در خون شناور می شود امشب درون خیمه گه دارد هزاران گفتگو فردا در این صحرا سرش دلدار خنجر می شود

پایان کار و ، مقصد راهم شهادت است گفت این سخن حسین ، به گاه شروع خویش تا اصل و فرع دین خدا ، جاودان شود یکجا ، ز خود گذشت و ، اصول و فروع خویش

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا می شود

فتاده شورش محشر به دشت كربلا امشب دل آل علی باشد به محنت مبتلا امشب ز یكسو مادری نالان ، به یكسو كودكی گریان كشند از سوز دل افغان به دشت كربلا امشب به یكسو كودكی مه وش ، ز بی آبی نموده غش

در شب پر شور عاشورا ، به دشت کربلا تا سحر ، بیدار و شادانند اصحاب حسین صوت قرآن و ، نماز است و ، مناجات و دعا روشنایی بخش آنان ، نور مهتاب حسین

شب شب اشک و تماشاست اگر بگذارند لحظه ها با تو چه زیباست اگر بگذارند فکر یک لحظه بدون تو شدن کابوس است با تو هرثانیه رویاست اگر بگذارند مثل قدش قدمش لحن پیمبروارش

ای خدا با تو من امشب سر سودا دارم شوق دیدار تو در صحنۀ فردا دارم تا كه جاوید بماند به جهان دین نبی بهر قربانیِ او اكبر زیبا دارم تا كنم پیروی از آن پدر مظلومم بهر شق القمری حامی و سقا دارم

داری عقیله خواهر من گریه می کنی آیینه برابر من گریه می کنی از لا به لای خیمه دلم تا مدینه رفت خیلی شبیه مادر من گریه می کنی