از امام باقر(ع) روایت شده که آن حضرت فرمودند: در روز اول ظهور، قائم ما در مکه در کنار بیت الله الحرام در حالتی که به کعبه تکیه داده است مردم جهان را مخاطب قرار داده، چنین می فرماید:

در جلد اول کتاب مشیخه تألیف حسن بن محبوب به خطبه ای از حضرت علی علیه السلام برخوردم که حضرت در پایان خطبه چنین می فرماید: رسول صلی الله علیه و آله و سلم از من پیمان گرفت: ای علی! با سرکشان و ناکثین و مارقین

خداوند جل جلاله را به راستی در هر حالی حمد می کنم، از زمانی که نعمت های خداوند شامل حالم شده و تاکنون که در نعمتش غرقم، بدون آن که لحظه ای آن نعم الهی به من نرسد. او را به برترین صفات کمالش حمد و سپاس...

نقل شده است که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم آن چه تا روز قیامت اتفاق می افتد می داند. کثیر بن مره ابی شجره الحضرمی از ابن عباس نقل می کند:

در «قرآن کریم»، این واژه برای همین معنا(3)، بستن راه و بازگرداندن از مسیرحق(4)، شرک و کفر(5)، افتادن در معاصی و نفاق(6)، اشتباه گرفتن و تشخیص ندادن حق از باطل(7)،

سلسله وقایع و فتنه هایی که جغرافیای جهان اسلام را درمی نوردد، دل را می آزارد. دیدار آن همه فاجعه خونین، ظلم های رفته بر زنان و مردان پیر و جوان و ناجوانمردی هایی که گاه

علامه امینی(رح)در کتاب ارزنده الغدیر جلد7، صفحه 14 قصیده ابن عرندس(در مصیبت امام حسین(ع))را ذکر نموده است و می فرماید:میان اصحاب مامعروف است که

ماجرای جسارت به وجود نازنین سیده زنان عالم، حضرت فاطمه زهرا(ع)از جمله مسائلی است که برای همیشه، دل و جان شیعیان را داغدار نموده است که میخ دری که به سینه حضرت

شیخ طوسی به روایت از فضیل بن یسار چنین آورده است:ابوجعفر(ع)به من فرمود:«در همان هنگام که حسین(ع)عازم حرکت به سوی عراق(کربلا)بود، وصیت نامه پیغمبر و کتابها و

در زبان عربی به چیزی که درآن می نویسند «صحیفه»و جمع آن را «صحائف»و «صحف»می گویند.(1)و«مصحف»به مجموعه متشکّل از برگ های نوشته شده میان دو جلد می گویند