سید ابوالحسن (1332-1401 ق) فرزند حاج میرزا آقا، از پیروان مکتب تفکیک و بزرگان اهل نفس و دعا و استاد مسلم علوم غریبه و از نوادر قرن چهاردهم هجری. وی در مشهد مقدس در خاندان

احمدبن محمد (يا محمدبن احمد) بن ابوالقاسم، از عرفاي مشهور اواخر قرن سوم و اوايل قرن چهارم هجري و اقطاب سلسله‌ي معروفيه که سلسله‌ي اجازه‌ي طريقتي‌اش با سه واسطه به حضرت ثامن الائمه (عليه السلام)

در نظر شیخ نجم الدین كبری «حیات حقیقی»، همان «حیات معنوی» است؛ حیاتی كه برون رفت از ظاهر بسوی باطن، فنا شدن در حق و بقا یافتن به بقای او، و نیز بازیافتن حق است در هر آنچه كه رنگ و نامی از هستی و زندگانی...

باباطاهر ، عارف و شاعر ایرانی قرن پنجم که به یکی از گویشهای غرب ایران شعر سروده است . به گفتة رضاقلی خان هدایت (1215ـ1288)، که منبع خود را ذکر نمی کند، باباطاهر در دوران حکومت دیلمیان می زیسته و در 410...

بابافرج از بزرگان صوفیه‌ی تبریز در قرن ششم بود. نام کامل او بر اساس نوشته‌ی لوح قبرش که صاحبِ روضات الجنان ضبط کرده است «بابافرج بن بدل بن فرجِ تبریزی» است. وفاتش در 568 اتفاق افتاد و در گورستان گجیل شهر...

باروسی از صوفیه‌ی خراسان در قرن سوم بود. نسبت او به باروس است که قریه‌ای در نزدیکی دروازه‌ی نیشابور بوده است. به نقلِ سمعانی در الانساب از تاریخ الصوفیه، تألیف ابوعبدالرحمن سُلَمی، باروسی از «قدمای مشایخ...

محمدبن عبدالله بن عبیدالله بن باکویه‌ی شیرازی، از مشایخ صوفیه در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم، و متوفی در ذوالقعده‌ی 428 بود.

باباالیاس خراسانی ، از مشایخ صوفیة ترکمن تبار آناطولی در نیمة اول قرن هفتم و پایه گذار برخی از جریانهای بدعتگرا، که قیام سیاسی و اجتماعی بزرگی را که به «جنبش بابایی » مشهور شده است (رجوع کنید به بابایی...

بابافَرج تبریزی ، از بزرگان صوفیه تبریز در قرن ششم . نام کامل او براساس نوشتة لوح قبرش که صاحبِ روضات الجنان ضبط کرده است «بابافرج بن بدل بن فرجِ تبریزی » است . وفاتش در 568 اتفاق افتاد و در گورستان گجیل...

بابارکن الدین شیرازی ، مسعودبن عبداللّه ، عارف قرن هشتم . اصلاً از مردم بیضای فارس بود و بدین سبب برخی از منابع نسبت «بیضاوی » را هم به لقب او افزوده اند. جابری انصاری (ص 325) نسبت «انصاری » را برای بابارکن...