یکی از مهم ترین مسائلی که طی سال‌های اخیر در علم فهمیده شده ، این است که نمی توان چیزی را بدون تجسد و اشتمال کامل در جهان عینی، به ذهن یا ظرفیت ذهنی نزدیک کرد.

تفکر ارزشیابانه به حس احشایی می انجامد، زیرا این تفکر اطلاعات را از قشر مغز به اعماق مرکز مغز می فرستد تا گذرگاه های هیجانی را تحریک کند.

آگاهی از حواس و واکنش‌های بدنی با توجه به شدت و آستانه آگاهی افراد متفاوت است. به این ترتیب استرس که با احساسات زمخت همراه است، از تشخیص احساس های ظریف ممانعت می کند.

تلاش برای افرایش حس‌های بدنی خوشایند و کاهش حس‌های بدنی ناخوشایند نیز رفتارهای عامل را شکل می دهد، به استثنای اینکه در سطح تجربی رفتار، این حسهای بدنی اغلب در سطح زیر استان‌های آگاهی خودکار نمود خواهند...

درمان شناخت رفتاری یکپارچه شده با ذهن آگاهی ، رویکرد درمانی قاعده مند است که مراقبه ذهن آگاهی را با مؤلفه‌های اساسی روش‌های شناختی و رفتاری یکپارچه می کند.

ذهن آگاهی عامل مشترکی در میان گرایش‌های مختلف درمانی است. پایه و اساس چنین دیدگاهی این است که توسعه ذهن آگاهی امکان توجه به چشم اندازهای تازه و رها شدن از مجموعه پاسخهای عادتی مانند افکار و رفتارهای خودکار...

سال‌ها پیش گروهی از پژوهشگران آمریکایی و کانادایی به منظور ارائه تعریف عملیاتی ذهن آگاهی که با توجه به آن بتوان سازی ذهن آگاهی را به طور علمی و کارامد اندازه گرفت، گرد هم آمدند