در تعلیم و تربیت و در برخورد با انسانها، اظهار محبت و نرمی، ملاطفت و مهربانی و دوستی همراه با عکس العملهای منطقی و قاطع ثمر بخش است

تربیت باید در مدرسه زمینه پیدایش دیدگاه باز و همکاری و تفاهم و گذشت و دوستی را در بین دانش آموزان و همسالان توسعه دهد.

مهمترین اصلی که باید در نظام آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت در نظر گرفته شود؛ ارتباط تنگاتنگ بین تحول روانی انسان در هر مرحله از رشد با محتوای تربیتی و آموزشی است.

در نظام تعلیم و تربیت اسلامی، در مورد همگان احساس مسؤولیت می شود و هدف پرورش و آموزش همه افراد است نه یک یا چند فرد خاص. جامعه آموزشی نیز باید درباره همه افراد تحت تعلیم خود احساس مسؤولیت نماید .

اولین هدف اساسی در دوره ابتدایی تعلیم نظم و انضباط است . نظم و انضباط یکی از مسائل مهمی است که والدین و مربیان مدرسه باید به کودک بیاموزند.

کودک نسبت به تنبیه کننده حس بدبینی پیدا می کند، و حالت سرکشی در او برانگیخته می شود. کودک ترسو بار می آید و شخصیتش در هم شکسته و تعادل روحی اش به هم می خورد.

کودکانی که از محبت والدین سرشارند، احساس سکون و آرامش بیشتری می کنند و از روحیه ای شاد بهره مند بوده و اعتماد به نفس کافی دارند.

به علت بهره مند نبودن از محبت در خانه، به افراد منحرف و سرگرمیهای باطل روی می آورد. بیشتر اوقات ذهنش مشغول مشکلات خانواده و اختلافات بین پدر و مادر است.

باید پرورش اخلاقی و انضباطی کودکان بدون اجبار و یا تحمیل از طرف خانه و یا مدرسه صورت گیرد.

آنچه موجب عکس العمل‌های ناسنجیده و برخوردهای لحظه‌ای کودکان می گردد همان صدمه دیدن شخصیت و رنجیدگی عاطفی است.