رابطه‌ی قیاسی یا قیاس آن گونه که در فرهنگ‌های قیاسی دیده می‌شود مفهومی بسیار مبهم و ناواضح است که هیچ تشابهی با قیاس در مفهوم زبان شناختی ندارد. به نظر می‌رسد فرهنگ قیاسی زبانه فرانسه

برای تعریف روشمند اصول فرهنگ‌نویسی، باید ماهیت این اصول را دقیقاً درک کرد. این اصول از چنان اهمیتی برخوردارند که در مقاله‌ی حاضر از دو دیدگاه متفاوت مورد بررسی قرار گرفته‌اند:

در کتاب‌های فرهنگ‌نویسی گاه شاهد هزاران صفحه مطلب هستیم که درباره‌ی گذشته و حال ا ین حوزه بحث شده و در انتهای کتاب تنها چند صفحه به آینده‌ی فرهنگ‌نویسی اختصاص داده شده است؛ به عبارت دیگر، پس از

کسانی که به طور حرفه‌ای در زمینه‌ی تولید فرهنگ کار می‌کنند هم به معلومات کلی که از طریق تحصیلات دانشگاهی به دست می‌آید نیاز دارند و هم به آموزش در زمینه‌ی فرهنگ‌نویسی که به طور سنتی ضمن کار به دست می‌آید.

هر وقت [در کار فرهنگ‌نویسی] سردرگم و مستأصل می‌شدم، به شوخی و جدّی به دوستانم می‌گفتم: «هیچ وقت سراغ فرهنگ‌نویسی نروید!»

نویسنده محترم در مقدمه می‌نویسد: شخصیت زینب کبری(علیهماالسلام) آنچنان که باید، آشکار نگشته؛ زیرا برای شناخت هر شخصیت باید ذهن را از همه دانسته‌های مشکوک و نادرست خالی کرد و از دیدگاهی تازه همه

نویسنده در آغاز کتاب، درباره این اثر می‌نویسد: سخن از ترسیم سیمای آفتاب است و نور و درخشش آنکه چشم‌ها را خیره می‌سازد و دل‌ها را می‌رباید. هر شاخه به نور آن می‌بالد و هر جوانه به لطف آن می‌شکفد و هیچ

شخصیت امیرالمؤمنین(ع) تابلوی هزار نقشی است که محققین همواره به تفسیر ظرافت‌های آن پرداخته‌اند و هر کدام گوشه‌ای از زیبایی و بزرگی آن روح بزرگ را ترسیم کرده‌اند. شگفت آنکه، هیچ شخصیتی به اندازه

در مقدمه‌ای که شورای نظارت بر نشر آثار استاد مطهری بر این کتاب نوشته است و در معرفی این اثر می‌خوانیم: کتاب حاضر دارای سه بخش است:

نویسنده، مطالب را با قلمی سلیس و روان جمع‌آوری کرده و آن را با حکایت، شعر و حکمت آمیخته است. نویسنده، قطره‌ای از سیره و سخن آن بزرگ‌مرد تاریخ را برای رفع عطش همگان، به‌ویژه نسل جوان تدوین و تنظیم