«ثواب» برگرفته از «ثاب» در اصل به معناي رجوع و بازگشت است و «مثابه» محلي است که انسان‌ها به سوي او بازمي‌گردند. «تثويب» به معناي دعاي مکرر است و «تثويب مؤذن» اين است که پس از اذان

«ثمر» در لغت به معناي حاصل و بار درخت، انواع مال، طلا و نقره است و «ثمره» به معناي کناره زبان، گره‌ها و بندهاي تازيانه، نسل و فرزند است و در اصل به معناي هر چيزي است که از شيء ديگر به

«ثِقَل» بر وزن «عِنَب» ضد سبک بودن است و «ثَقَل» متاع مسافر و هر چيز گران‌بهايي است و به همين معناست حديث «اني تارک فيکم الثقلين» که «ثقلان» به معناي انس و جن است و «اثقال» گنج‌هاي زمين و

«ثني» ماده اصلي «ثاني» است و براساس استعمالات مختلف، معاني متفاوتي پيدا کرده است. ثني مفرد اثناء به معناي يک تا از تاها و يک لايه از لايه‌هاي مختلف است. «ثني الوادي و الجبل» پيچ و خم بيابان و کوه است و...

«ثبت» در لغت به معناي دوام و استقرار است و به تناسب ترکيب‌هاي مختلف، معاني متفاوتي به خود مي‌گيرد. «ثبت الامر» يعني صحيح و درست شد و «اثبت الکاتب الاسم» به اين معناست که نويسنده اسم را در

«تولیه» مصدر باب تفعیل برگرفته از «ولی یولی» است كه در مشتقات و صیغه‌های مختلفش در قرآن كریم استعمالات گوناگونی دارد. این كلمه گاه متعدی بنفسه به كار می‌رود و گاه با حروف «عن»، «الی»، «با» و

«تولی» برگرفته از ماده «ولی» در اصل به معنای قرب و نزدیك بودن است و جمله «تباعد بعد ولی» یعنی پس از نزدیك بودن دور شد.

«توفی» از ماده «وفی» كلمه‌ای است كه بر كامل ساختن و به پایان بردن دلالت می‌كند؛ بدین جهت است كه بر ادای كامل پیمان و شرط، وفا گفته می‌شود و «توفیت الشیء و استوفیته» به این معناست كه آن را به طور

توبه در لغت پشیمانی از گناه و اقرار به نداشتن عذر در ترك آن است؛ ولی اعتذار اظهار ندامت بر گناهی است كه در انجام آن برای خود عذری نیز داشته باشی. پس هر توبه‌ای پشیمانی است؛ اما هر پشیمانی توبه نیست.

«تمنی» برگرفته از ماده «منی» در اصل به معنای تقدیر و اندازه‌گیری شیء و تحقق آن با همان اندازه معین است. اگر به نطفه انسان منی گفته می‌شود، بدین جهت است كه آفرینش انسان از آن، حد و اندازه‌اش را می‌گیرد...