بر اساس فلسفه تربیتی با نگرش دینی، انسان آفریده خداوند است و به حکم رابطه خالقیت و مخلوقیت که بین خداوند و او برقرار است، بنده اوست.

اصول تجربی به آن دسته از اصولی می گویند که در جریان کارکردها و تجربه‌های آموزشی و تربیتی به گونه‌ای برجسته و نمایان اعتبار می گردند؛ گو اینکه بدون لحاظ آنها تعلیم و تربیت تحقق نمی یابد یا نارسا و ناتمام...

روش‌هایی که در برنامه‌های عبادی و معنوی به صورت شبانه روزی، هفتگی، ماهانه و حتی سالانه مورد ملاحظه قرار می‌گیرند از زمره روش‌هایی هستند که خداوند و اولیای دین آنها را تعیین کرده‌اند.

امروزه، فیلسوفان مسلمان در برداشت خود از فلسفه عموما بر عوامل و عناصری چون احوال موجود مطلق، احکام کلی وجود و موجود، وجود حقیقی، موجود بما هو موجود، برهان، علل و اسباب کلی و جود و نظایر آن تأکید می ورزند.

کوتاه سخن اینکه فلسفه تعلیم و تربیت را باید از زیر مجموعه‌های فلسفه علمی دانست که البته از وجود و نظارت فلسفه نظری کاملا رنگ و تأثیر پذیرفته است.

صحت و سلامت حرکت تعلیم و تربیت در این است که اولا، جهتدار باشد؛ و ثانیا، رو به رشد و شکوفایی و تعالی باشد. آموزش و پرورش را می توان به رشد و شکوفایی گیاهان تشبیه کرد.

به نظر می رسد هیچ یک از تحلیل‌هایی که از نظریه انتقادی مارکسیستی ناشی شده، در میان مردم معمولی حرکتی ایجاد نکرده تا به اصلاحات اجتماعی و اقتصادی که مورد حمایت منتقدین است، جامه عمل بپوشاند.

ضعف عمده مارکسیسم این است که به ندرت اندیشه‌های نظری مربوط به الگوی عملی که در کشورهای تحت سلطه خود ارائه کرده را متبلور ساخته است.

مشکلات کنونی فلسفه تعلیم و تربیت هنوز درست جستجو و تحقیقی مداوم است. این کار، مشارکت در طرز برخورد پرسشگرانه و نقادانه فلسفه است که محققان امیدوارند آن را در بین مربیان‌ترغیب کنند.

اهداف تعلیم و تربیت مارکسیستی را باید در برداشت مارکسیسم از تاریخ و در تحلیل انتقادی که از شرایط موجود دارد، جستجو کرد.